Τι πρέπει να κάνουμε αν ο σκύλος μας φοβάται τις βροντές.

Αν με την πρώτη βροντή ο σκύλος σας τρέμει σαν... κουτάβι στο χιόνι, τρέχει πανικόβλητος να βρει τρύπα να μπει ή κολλάει πάνω σας και δεν σας αφήνει λεπτό, τότε πρέπει να εξετάσετε κάποιες από τις παρακάτω λύσεις για να τον βοηθήσετε να το αντιμετωπίσει:

 

Πρώτα απ' όλα δεν πρέπει να τον μαλώσετε. Εχει που έχει τον τρόμο του, μην αισθανθεί ότι κι εσείς τον αποχωρίζεστε και τον αφήνετε να τα βγάλει πέρα μόνος με τον... χειρότερο εφιάλτη του. Ας δούμε τι μπορείτε να κάνετε εσείς.

Κλείστε καλά πόρτες και παράθυρα ώστε να μην ακούγεται έντονα ο ήχος της βροντής. Στην ανάγκη ανεβάστε την ένταση του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης. 
Προσπαθήστε να τον απασχολήσετε παίζοντας μαζί του.
Φτιάξτε του ένα... καταφύγιο. Ένα προστατευμένο μέρος σαν φωλιά και δώστε του καμμιά λιχουδιά.

Δοκιμάστε κάποιο σπρέι ή κολάρο ή και συσκευή πρίζας που παράγει φερομόνη. Η ουσία αυτή δημιουργεί αίσθηση ασφάλειας. Είναι η ορμόνη που εκκρίνει η μαμά σκυλίτσα και αισθάνονται ασφαλή τα κουταβάκια της.
Μαγνητοφωνήστε ή βρείτε ήχους βροντής και βάλτε να ακούει ο σκύλος σας ενώ τον επιβραβεύετε με λιχουδιές που του αρέσουν ιδιαιτέρως. Σιγά σιγά και με υπομονή, μπορεί ο σκύλος σας να συνηθίσει και να βελτιώσει τη συμπεριφορά του.

Αν τίποτα από αυτά δεν πιάσει, συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας ώστε να του δώσει φαρμακευτική αγωγή με κάποια ελαφρά ηρεμιστικά που θα αμβλύνουν το αίσθημα του τρόμου για να μη ταλαιπωρείται.

πηγή: skylogato.blogspot.gr

Γιατί οι μεγαλόσωμοι σκύλοι ζουν λιγότερο?

Στην φύση υπάρχει ένας γενικός κανόνας, τα μεγαλόσωμα θηλαστικά ζουν περισσότερα χρόνια. Οι ελέφαντες που μεγαλώνουν ελεύθεροι ζουν μέχρι και 60 χρόνια ενώ οι σκίουροι μόλις έξι χρόνια. Όταν όμως εξετάσεις ξεχωριστά κάποια είδη θηλαστικών, αυτός ο γενικός κανόνας δεν ισχύει. Στην περίπτωση των σκύλων, όσο μεγαλόσωμη είναι η φυλή τόσο λιγότερο ζουν. Το ίδιο συμβαίνει στα άλογα, στα ποντίκια ακόμα και στους ανθρώπους. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; 

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Naturalist, οι μεγαλόσωμοι σκύλοι πεθαίνουν πιο γρήγορα επειδή αναπτύσσονται γρήγορα. Οι επιστήμονες βρήκαν στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν να καταλάβουμε τη σχέση μεταξύ ανάπτυξης και θνησιμότητας. 

Ο λόγος που επιλέχθηκε ο σκύλος ως ζώο για την έρευνα είναι επειδή είναι είδος θηλαστικού που αναπτύχθηκε μέσω της επιλεκτικής αναπαραγωγής σε διάφορα μεγέθη. Ο πιο μεγάλος σκύλος που έζησε ποτέ ήταν ένα Αγγλικό Mastiff που το βάρος του έφτασε τα 156 περίπου κιλά. Ο πιο μικρός ήταν ένα Yorkie που ζύγιζε μόλις 113 γραμμάρια. Στην φύση δεν υπάρχει κανένα άλλο θηλαστικό που να παρουσιάζει τόσες μεγάλες διαφορές. 

Οι πολύ μεγάλες φυλές όπως οι Great Dane έχουν μέσο όρο ζωής τα 7 χρόνια ενώ τα Yorkie μπορούν να ζήσουν μέχρι και 16 χρόνια. 

Στην έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Naturalist μελετήθηκε ο μέσος όρος θανάτου 74 φυλών και πάνω από 56.000 σκύλοι που επισκέφτηκαν πανεπιστημιακές κλινικές. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο ότι οι μεγαλόσωμες φυλές αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από τις μικρόσωμες και αυτός είναι ο λόγος που ζουν λιγότερο. Δύο κιλά βάρους ισοδυναμεί περίπου ένας μήνας ζωής. Στη συνέχεια οι ερευνητές παρατήρησαν την ανάπτυξη και μελέτησαν το ιστορικό υγείας για να καταλήξουν στις αιτίες θανάτου. Για παράδειγμα οι μεγαλόσωμες φυλές αναπτύσσουν συχνότερα καρκίνο από τις μικρόσωμες. Αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό αφού η αρρώστια οφείλεται σε μη φυσιολογική ανάπτυξη των κυττάρων. Διαπιστώθηκε πως οι άνθρωποι κατά την "δημιουργία" των φυλών -χωρίς να το θέλουν- επέλεξαν χαρακτηριστικά όπως η πολύ γρήγορη ανάπτυξη, που προδιαθέτει την ανάπτυξη του καρκίνου. 

Άλλα μεγαλόσωμα θηλαστικά όπως οι ελέφαντες έχουν πολύ περισσότερα κύτταρα από τα μικρότερα θηλαστικά, γεγονός που θα βοηθούσε την ανάπτυξη καρκίνου. Παρόλα αυτά έχουν αναπτύξει μηχανισμό που καταπολεμά την ασθένεια. Ο μηχανισμός αυτός αναπτύχθηκε πιθανόν στην πάροδο εκατοντάδων ή χιλιάδων χρόνων ενώ οι σκύλοι δεν είχαν αυτή την "επιλογή". Οι περισσότερες φυλές δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κάτι που δεν βοήθησε στην ανάπτυξη προστατευτικών μηχανισμών. 

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις μεγαλόσωμων σκύλων που ζουν πολύ παραπάνω από το μέσο όρο της φυλής τους. Ο Dr. Jeff Bergin εκτρέφει Newfoundland που ζουν μέχρι και 17 χρόνια. Δέκα χρόνια δηλαδή περισσότερο από το μέσο όρο. Μπορείς να δεις την συνέντευξη στο βίντεο παρακάτω. 

Ο Dr. Jeff Bergin δεν ταΐζει τους σκύλους του εμπορικές τροφές, ζευγαρώνει σκύλους που δεν έχουν παρουσιάσει προβλήματα υγείας και έχει περιορίσει τα εμβόλια ώστε να αναπτύξει ο οργανισμός δικούς του μηχανισμούς άμυνας. Επίσης ο Bergin είναι ειδικευμένος χειροπρακτικός για σκύλους και βοηθάει την ανάπτυξη του σκελετικού τους συστήματος από την πρώτη στιγμή που θα σταθούν στα πόδια τους (manual orthopedic manipulation). 

Δεν είναι εύκολο για τους περισσότερους από εμάς να κάνουμε ότι και ο Dr. Jeff Bergin. Αυτό που θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε είναι να επιλέξουμε από που θα αγοράσουμε τον σκύλο μας. Η σωστή εκτροφή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Επιλέξτε λοιπόν σωστό εκτροφέα.

πηγή: livingwithdogs.gr

Συμβουλές για την σωστή φροντίδα των κατοικιδίων μας, όταν έχει πολύ κρύο.

Δυστυχώς η γούνα των ζώων δεν μπορεί να τα προστατεύσει από τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Έτσι κουτάβια, ηλικιωμένα ζώα, ζώα με αρθριτικά προβλήματα και πεσμένη άμυνα του οργανισμού, αλλά και με κοντό τρίχωμα, είναι πιο ευάλωτα στο κρύο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κοντοτριχες γάτες, οι οποίες -σε αντίθεση με τους σκύλους- βρίσκουν πιο εύκολα ζεστά καταφύγια για να προστατευθούν. Και επειδή συνήθως αυτά είναι στις μηχανές των αυτοκινήτων, φροντίστε πριν βάλετε μπροστά τη μηχανή να βεβαιωθείτε πως αυτό δεν έχει συμβεί και στο δικό σας Ι.Χ. : χτυπήστε δυνατά το θόλο του οχήματος σας.

Για τους σκύλους τώρα τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Όχι τόσο για τα δικά μας κατοικίδια, που επιβάλλεται να τα βάζουμε μέσα, αλλά για τα αδεσποτακια της γειτονιάς. Σε περίπτωση που κάποια από αυτά κάνουν θεραπεία και η άμυνα του οργανισμού τους είναι πεσμένη, αναζητήστε ένα χώρο να τα φιλοξενησετε προσωρινά, ακόμη και σε κάποιο γκαράζ η αποθήκη. Στα υπόλοιπα, που είναι υγιή, προσφέρετε τους μια ζεστή γωνιά για να περνούν τα κρύα βράδια. Τα ξύλινα σπίτια, που πατούν πάνω σε μια παλέτα για να μην ακουμπούν στο κρύο έδαφος, τοποθετημένα σε μια προφυλαγμένη γωνιά, που τη μέρα θα μπορεί να τη βλέπει ο ήλιος, θα τα βοηθήσουν πολύ να περάσουν ζεστά αυτές τις δύσκολες μέρες.

Μη βάζετε μέσα σε αυτά χαλάκια η κουβέρτες, γιατί στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να διατηρούν την υγρασία και να παγώνουν. Προτιμότερο θα ήταν να βάλετε ένα κομμάτι πλαστικού στην πόρτα του σκυλοσπιτου, προκειμένου να κόβει τον αέρα και να διατηρεί τη ζέστη του σώματος, επιτρέποντας στους τετράποδους να μπαινοβγαίνουν.

Το χειμώνα, κυρίως τις κρύες μέρες, αυξήστε το φαγητό που δίνετε σε σκύλους και γάτες, που χρειάζονται περισσότερες θερμίδες για να μπορούν να διατηρούνται σωστά. Φροντίστε να έχουν καθαρό νερό και βεβαιωθείτε πως δεν μετατρέπεται σε πάγο μόλις πέφτουν οι θερμοκρασίες. Μη χρησιμοποιείτε μεταλλικά μπολ για το νερό. Παγώνουν και μπορεί να κολλήσει πάνω σε αυτά η γλώσσα τους.

Αν συνηθίζετε να βγάζετε βόλτα το σκύλο σας, χωρίς λουρί, πράγμα ούτως η άλλως κακό, μην το επιχειρήσετε αν το στρώσει. Το χιόνι αποπροσανατολίζει τους περισσότερους σκύλους και μπορεί να χαθεί. Καθαρίστε με επιμέλεια τα πόδια τους και το στομάχι των κατοικίδιων σας από το αλάτι που ρίχνουν για να λιώσει το χιόνι κι άλλα χημικά υλικά, πριν μπουν στο σπίτι και αρχίζουν να γλείφουν για να καθαριστούν, γιατί κινδυνεύουν από δηλητηρίαση. Ελεγξτε τα πατουσακια τους για τυχον τραυματισμους και φροντιστε να τα σκουπισετε με μια πετσετα για να τα βοηθησετε να ανακτησουν τη σωστη θερμοκρασια.

Μη βγάζετε τα κατοικιδια σας για την αναγκη τους πολυ νωρις το πρωι και αργα το βραδυ. Περιμενετε να λιώσει ο παγος για να μην καταληξετε και οι δυο στο γιατρο με καταγματα.

Τα ματια σας δεκατεσσερα με το αντιψυκτικο αυτοκινητων. Κρατηστε τα μακρια απο τα ζωα και φροντιστε, αν σας παραπεσει, να το καθαρισετε σχολαστικα γιατι ειναι δηλητηριωδες.

Μην αφηνετε για ωρα τους σκυλους σας μεσα στο αυτοκινητο, γιατι οπως το καλοκαιρι μετατρεπεται αε ψυγειο, το οποιο δεν επιτρεπει-λογω ελλειψης χωρου-στο κατοικιδιο σας να κινηθει για να ζεσταθει.

Μη βγαζετε καναρινια και παπαγαλακια στο μπαλκονι. Κρατηστε τα μεσα στο σπιτι, τοποθετωντας τα κλουβακια διπλα σε ενα φωτεινο παραθυρο, που θα τους δινει την αισθηση πως βρισκονται εξω, ενω παραλληλα θα ειναι προστατευμενα απο τις καιρικες συνθηκες. Προσοχη και με αλλα κουνελακια και τα χαμστερ. Ειναι εξισου ευαισθητα στην κακοκαιρια, τις χαμηλες θερμοκρασιες και το χιονια.

Και επειδη στην Ελλαδα ζουμε και δεν ξερουμε αν χιονισει ποτε θα μπορεσουμε να απεγκλωβιστουμε, φροντιστε τις προμηθειες του φαγητου και των φαρμακων, που ενδεχομενως παιρνετε, να συμπεριλαμβανετε και εκεινες του κατοικιδιου σας.


ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ - Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

πηγή: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ - ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τα φάρμακα πρώτων βοηθειών που πρέπει να έχουν στο σπίτι όλοι όσοι έχουν σκύλο.

Πολλές φορές συμβαίνουν διάφορα προβλήματα με το ζώο σας, που έχουν επείγον χαρακτήρα. Επειδή ίσως είναι δύσκολο να επικοινωνήσετε με τον κτηνίατρό σας άμεσα, καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας κάποια φάρμακα που ίσως σώσουν τη ζωή του ζώου, όταν παραστεί ανάγκη. 
Τέτοια φάρμακα που ο καθένας μπορεί και πρέπει να έχει στο φαρμακείο του σπιτιού του, είναι τα εξής:

· Κορτιζόνη ενέσιμη (solucortef 250 – 500mg) και χάπι (prezolon 5mg, medrol 4 – 16mg)

· Ατροπίνη (atropine sulphate)

· Εμετικό ενέσιμο (apomorphine) ή σιρόπι (ipecavome)

· Αντιεμετικό (primperan)

· Αντισηπτικά (οξυζενέ, betadine)

· Γάζες, βαμβάκι, επιδέσμους γάζας

Σε περίπτωση αλλεργικής αντίδρασης (τσιμπήματα από σφήκες, σκορπιούς ή άλλα έντομα, επαφή με κάμπιες ή κάποια φυτά, δηλητηριάσεις, αντίδραση σε κάποιο φάρμακο, ξαφνική δύσπνοια, οιδήματα, κλπ) πρέπει να χρησιμοποιήσετε κορτιζόνη (ενέσιμη).

Σε περίπτωση ''φόλας'' (κατάποση φυτοφαρμάκου, ζιζανιοκτόνου, στρυχνίνης), η ένεση ατροπίνης θα του σώσει τη ζωή. Βέβαια, εννοείται ότι πρέπει να τρέξετε στο δικό σας ή τον κοντινότερο κτηνίατρο για συμπληρωματική αγωγή, αλλά η δική σας ένεση θα είναι ζωτικής σημασίας!!

Τα εμετικά θα μπορούσαν να σας φανούν χρήσιμα σε περιπτώσεις που το ζώο τρώει κάτι ανεπιθύμητο, όπως είναι κάποιο ανθρώπινο φάρμακο, ένα φυτοφάρμακο ή επικίνδυνο υγρό, κλπ.

Τα αντισηπτικά θα σας είναι απαραίτητα σε κάθε περίπτωση τραυματισμού προκειμένου να προλάβουμε τις μολύνσεις, που μαζί με το επιδεσμικό υλικό, θα προστάτευαν οποιοδήποτε τραύμα.

Πρέπει εδώ να τονίσω ότι σε καμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν αρκεί η δική σας παρέμβαση! Δε μπορείτε να αντικαταστήσετε το γιατρό. Θεωρώ τουλάχιστον απαραίτητη την επικοινωνία μαζί του, αν είναι αδύνατη η προσκόμιση στο ιατρείο, ώστε να σας υποδείξει εκείνος τι πρέπει να κάνετε, πώς να το κάνετε και ποια φάρμακα καθώς και τις δόσεις που θα χρησιμοποιηθούν.

ΦΛΑΚΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ

 

Πηγή: filozwikithessalonikis.blogspot.gr

Τιμωρία και διόρθωση στην εκπαίδευση του σκύλου: πως και πότε πρέπει να γίνεται.

Η βία δημιουργεί φοβισμένα ζώα που συνήθως εκδηλώνουν επιθετικότητα όχι μόνο σε τρίτους, αλλά και στα ίδια τα αφεντικά τους. 
 
Μακριά από τους εκπαιδευτές που χρησιμοποιούν βία, είτε ως τιμωρία είτε ως μέθοδο εκμάθησης! Η τιμωρία δεν έχει κανένα νόημα αν ο σκύλος ζει με περισσότερους από έναν ανθρώπους, όπου ο ένας τον μαλώνει και ο άλλος αμέσως τον χαϊδεύει. Ποτέ μην τιμωρήσετε έναν σκύλο, ούτε καν δευτερόλεπτα αργότερα μετά τη συμπεριφορά που θέλετε να διορθώσετε. Ο επιθυμητός στόχος της τιμωρίας είναι η διόρθωση και ποτέ ο εκφοβισμός. Η «αθώα» εφημερίδα, την οποία συνιστούν κτηνίατροι, ιδιοκτήτες pet shops ή ακόμη και ο γείτονας, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το χαρακτήρα του σκύλου.

Στη συμβίωσή μας με ενήλικο ή νεαρό σκύλο, η τιμωρία έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα για να μάθουμε στο κατοικίδιό μας κάτι που δεν πρέπει να κάνει ή καλύτερα κάτι που έκανε λάθος. Η τιμωρία έχει περισσότερο το χαρακτήρα της διόρθωσης σε κάτι ήδη γνωστό, και λιγότερο της εκμάθησης σε κάτι καινούργιο. Πριν τιμωρήσουμε έναν σκύλο επειδή περπατά στο δρόμο και μας τραβάει, πρέπει να του μάθουμε πώς να περπατά στο δρόμο με λουρί. Αν πρόκειται για κουτάβια, τη φωνή που θα βάλουμε την ώρα που μασουλάνε την κουρτίνα, τη θεωρούμε περισσότερο παρατήρηση παρά τιμωρία. Και εδώ υπάρχει εκπαιδευτικός χαρακτήρας και πάλι όμως όχι για να μάθουν κάτι καινούργιο, αλλά για να μη μάθουν κάτι που δεν είναι σωστό.

Ανεπιθύμητες συμπεριφορές
Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι τιμωρίας για έναν σκύλο είναι: οι ακαθαρσίες μέσα στο σπίτι, το γάβγισμα όταν λείπουμε, η καταστροφή του κήπου ή γλαστρών στο μπαλκόνι, οι καβγάδες με σκυλιά και το κυνήγι γατών, η καταστροφή επίπλων και χαλιών, το κλέψιμο των φαγητών από το τραπέζι ή από τον πάγκο της κουζίνας.
Ακόμη, ανεπιθύμητη συμπεριφορά είναι: να τρώει οτιδήποτε βρει στο δρόμο, να γρυλίζει σε όποιον πλησιάσει την ώρα που τρώει, να έχει πάρει κάποιο αντικείμενο, ακόμη και δικό μας και να έχει κρυφτεί κάτω από ένα έπιπλο, να χοροπηδάει επάνω μας μόλις μας δει, να ανεβαίνει σε καναπέδες και κρεβάτια, όταν τον αφήνουμε ελεύθερο στην βόλτα να τρέχει και να μη γυρνάει με τίποτα ή αν έρχεται, να στέκεται στο ένα μέτρο και μόλις πάμε να τον πιάσουμε, να φεύγει. Όλα τα παραπάνω εμφανίζονται σε πολύ μικρές ηλικίες, αλλά κατά καιρούς και όταν μεγαλώσουν, που περνάνε κάποιες φάσεις ανυπακοής και ανησυχίας για διάφορους λόγους.

Η εκμάθηση προηγείται της διόρθωσης
Πριν λοιπόν φθάσετε στην τιμωρία, μπορεί να υπάρξει πρόληψη για όλες αυτές τις λανθασμένες συμπεριφορές, πηγαίνοντας σε έναν υπεύθυνο και σοβαρό επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων, αλλά και συνηθίζοντας να τον διορθώνετε στα λάθη και μαθαίνοντάς τον να λειτουργεί σωστά και χωρίς προβλήματα.
Με βασική αρχή ότι η τιμωρία στο σκύλο όπως και στο παιδί, σύμφωνα με τη σύγχρονη παιδαγωγική, είναι απαραίτητη στην εκπαίδευσή του για να μπορέσουμε να συμβιώσουμε, λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη ότι η άσκοπη ή η λανθασμένη τιμωρία δημιουργεί προβληματικά και πολλές φορές επιθετικά σκυλιά. Το ίδιο μπορεί να γίνει και από τη μόνιμη ατιμωρησία ή ανοχή μας σε όλα, με αποτέλεσμα ο σκύλος να γίνεται κυρίαρχος στη σχέση του με τον άνθρωπο.

Υπάρχει η άποψη «μην τιμωρείς το σκύλο, γιατί του αλλοιώνεις το χαρακτήρα» ή «τον τρομάζεις, αν φωνάζεις δυνατά και τον ταρακουνάς από το κολάρο». 
Πόσο χαλαρός, όμως, μπορείς να είσαι την ώρα που ο σκύλος τρώει ένα καλώδιο με ρεύμα ή μια ακαθαρσία από τον δρόμο και βάζει σε κίνδυνο την υγεία του; 
Η θεωρία που λέει ότι «θα μεγαλώσει και θα τα κόψει όλα», μπορεί να ισχύσει αν δεν έχει πάθει μερικές γαστρίτιδες, αν δεν τον έχει χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο ή δεν έχει πάθει κάποιο άλλο ατύχημα. Και θα έχει εκπαιδευθεί μια χαρά στο να διατηρεί όλες τις κακές συνήθειες, που σε μεγάλη ηλικία κόβονται δύσκολα.
Δεν μπορούμε να τιμωρήσουμε το κουτάβι που μας υποδέχεται και από τη χαρά του τού φεύγουν μερικές σταγόνες ούρα. Όπως είναι λάθος να τιμωρούμε το σκύλο μετά από πολλή ώρα για κάτι που έκανε, ειδικά αν είναι κουτάβι, γιατί τα ενήλικα πολλές φορές το αντιλαμβάνονται. Είναι λάθος δηλαδή, να μας υποδεχθεί το κουτάβι μας στην πόρτα χαρούμενο και έπειτα από ώρα, μόλις ανακαλύψουμε ότι έχει «λερώσει», να ουρλιάζουμε. Δεν το καταλαβαίνει και εισπράττει ότι το μάλωμα–τιμωρία γίνεται γιατί μας υποδέχθηκε.


ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ

Βία που προκαλεί πόνο  
Χτυπήματα με βίτσες, παντόφλες, σκουπόξυλα, τα χέρια μας ή τα πόδια μας και πολλές φορές με το λουρί ή την αλυσίδα που το πάμε βόλτα. Αυτή η μορφή τιμωρίας έχει να κάνει περισσότερο με την προσωπική μας εκτόνωση και λιγότερο με την εκπαιδευτική έννοια. Η βία που συνδυάζεται με πόνο, αποδίδει ως τιμωρία πολύ σπάνια και μόνον αν είναι άμεση, δηλαδή εκείνη τη στιγμή.
Συνήθως εφαρμόζεται από λάθος πληροφορημένους ή κακούς ιδιοκτήτες σκύλων και προτείνεται και από κακούς επαγγελματίες εκπαιδευτές.
 
Το πρόβλημα συνήθως δεν διορθώνεται και πολλές φορές εντείνεται, όπως στις περιπτώσεις των σκύλων που φεύγουν και δεν έρχονται όταν τους καλούν και όταν έρθουν ή τους πιάσουν, τους τσακίζουν στο ξύλο. Αν ξαναφύγουν, μπορεί να είναι μια για πάντα, γιατί σκέφτονται πόσο ξύλο θα φάνε όταν επιστρέψουν. Επίσης, η βία δημιουργεί φοβισμένα ζώα που συνήθως εκδηλώνουν επιθετικότητα όχι μόνο σε τρίτους αλλά και στα ίδια τα αφεντικά τους. Μακριά από τους εκπαιδευτές που χρησιμοποιούν βία, είτε ως τιμωρία είτε ως μέθοδο εκμάθησης!

Στο σημείο αυτό ας κάνουμε μια αναφορά στο θέμα της τιμωρίας με την «αθώα» εφημερίδα η οποία είναι μια μορφή βίας που δυστυχώς συνιστούν αρκετοί άνθρωποι του χώρου. Οι περισσότεροι, λοιπόν, ισχυρίζονται ότι δεν ακουμπάνε το σκύλο μόνο με το θόρυβο. Συμφωνώ μαζί τους, αλλά αν σκεφτούν λίγο, θα θυμηθούν ότι όταν ήταν κουτάβια, τούς τις είχαν βρέξει μερικές φορές με την εφημερίδα. Οι σκύλοι δεν το ξεχνούν και κάθε φορά που τους τη δείχνουν, νιώθουν πως απειλούνται. Και σ’ αυτή την περίπτωση, διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους υπερεπιθετικός ή φοβισμένος, με πολύ δυσάρεστες συνέπειες, ειδικά αν πρόκειται για σκύλους που προορίζονται για φύλακες.

Ηλεκτρικό κολάρο

Το ηλεκτρικό κολάρο, διατίθεται πλέον σε καταστήματα και σε αδαείς ιδιώτες, και κυρίως σε όσους έχουν πρόβλημα με τα σκυλιά τους που γαβγίζουν άσκοπα. Το εμπορικό κέρδος, δυστυχώς, οδήγησε στην ευρύτερη παραγωγή και διάθεση αυτού του επαγγελματικού εργαλείου, το οποίο στα χέρια ενός αδαούς ιδιοκτήτη αλλά και ενός κακού επαγγελματία, μπορεί να δημιουργήσει έναν σκύλο τρελό και πολλές φορές επικίνδυνο. 
Σε χώρες με μεγάλη παράδοση στην εκπαίδευση των σκύλων, όπως η Γερμανία ή η Αμερική, υπάρχει ολόκληρη φιλοσοφία και μεθοδολογία για τη χρήση του κολάρου από επαγγελματίες, καθώς και ενημέρωση για την αποφυγή τραγικών αποτελεσμάτων. Χρησιμοποιείται, δε, κυρίως σε μεγάλες ηλικίες, σε ακραίες περιπτώσεις.

Οι πολλές και άσκοπες κουβέντες
Λάθος τρόπος, επίσης, είναι να προσπαθούμε να εξηγήσουμε στο σκύλο τι είναι λάθος με πολλές κουβέντες –γιατί δεν θέλουμε να τον καταπιέσουμε– σαν να είναι άνθρωπος. Έχω ακούσει πολλούς να μιλάνε κάπως έτσι: «Γιατί βρε πουλάκι μου τρως βρομιές από το δρόμο; Μπορεί να αρρωστήσεις, βρε κουτό, και να πονάει η κοιλίτσα, δεν καταλαβαίνεις;». Βέβαια δεν καταλαβαίνει και ας σας παρακολουθεί με τα μάτια του ορθάνοιχτα. Μετά από πέντε μέτρα θα το ξανακάνει.

Μη συμπεριφέρεστε σαν… σκύλος!
Είναι παράλογο να δεχθούμε ότι ο σκύλος θα καταλάβει την ανωτερότητά σας, αν συμπεριφέρεστε και εσείς σαν σκύλοι. Παραδείγματα και μέθοδοι, όπως το να σκύψετε στο πιάτο του κουταβιού και να γρυλίσετε για να του δείξετε την ανωτερότητά σας όταν αυτό γρυλίσει τρώγοντας, τα θεωρώ ανόητα. Αλίμονο αν πρέπει να γυρίσουμε δέκα χιλιάδες χρόνια πίσω για να αποδείξουμε στο σκύλο μας ότι είμαστε οι αρχηγοί της αγέλης. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, ο σκύλος είναι σκύλος και ο καθένας έχει τη θέση του.

Απομόνωση και νηστεία
Λάθος είναι η εγκατάλειψη για κάποιες μέρες στην ταράτσα, στην αυλή ή στο υπόγειο. Δεν κερδίζετε τίποτα.
Απλώς βασανίζετε το σκύλο σας. Κάποιοι άλλοι αφήνουν το σκύλο τους νηστικό. Τεράστιο σφάλμα! Ο σκύλος όταν πεινάει δεν μπορεί να σκεφτεί ότι είναι νηστικός γιατί έφαγε το χαλάκι της πόρτας. Τον κυριεύει εκνευρισμός και ανησυχία, αφού ο οργανισμός του έχει ανάγκη την τροφή και μπορεί να έχει ακόμη χειρότερη συμπεριφορά καθώς παραβιάζουμε τους κανόνες των φυσικών του αναγκών.

Πνίχτης

Τελευταία αφήσαμε τη χρήση του πνίχτη (αλυσιδάκι) για τιμωρία, αλλά και για εκπαίδευση σε κουτάβια 4-5 μηνών. Μην το δέχεστε ούτε από εκπαιδευτή, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις προβληματικών σκύλων. Ένας καλός τρόπος είναι η φωνή, που λειτουργεί περισσότερο ως παρατήρηση και λιγότερο ως τιμωρία. Χρησιμοποιούμε μία απαγορευτική λέξη, π.χ. ΟΧΙ ή ΝΑΙ. Η ένταση της φωνής μας, ανάλογα με την περίσταση, μπορεί να είναι δυνατότερη ή χαμηλότερη. Πολλές φορές μπορούμε να φωνάξουμε το όνομα του σκύλου. Προσπαθούμε μετά το απαγορευτικό παράγγελμα να ακολουθεί κάποιο άλλο που να ζητά από το σκύλο τι να κάνει, π.χ. ΜΗ (γιατί χοροπηδάει επάνω μας) και μετά ΚΑΤΣΕ (δηλαδή ηρέμησε).
Το τράνταγμα από το κολάρο, σε συνδυασμό με φωνή, είναι μια παραδοσιακή και αξιόπιστη τιμωρία. Η άποψη ότι ο σκύλος τρομάζει είναι λάθος, γιατί να ξέρετε, μια μητέρα σκύλα όταν έχει ακόμη μαζί της τα κουτάβια και θέλει να τα μαλώσει, τα πιάνει από το σβέρκο δαγκώνοντάς τα ελαφρά και καμιά φορά τα τινάζει και έντονα. Γι’ αυτό θεωρούμε το τράνταγμα ως τον πιο κλασικό, παραδοσιακό, αλλά και φυσικό τρόπο τιμωρίας.

Τιμωρία: πότε, πώς, από ποιον
Αν ο σκύλος σας, την ώρα του παιχνιδιού ή της βόλτας, σας δαγκώνει ή κάνει κάτι που δεν θέλετε και δεν λειτουργεί η φωνή και το τράνταγμα, σταματήστε τη βόλτα ή το παιχνίδι. Στερήστε του κάτι που θέλει πολύ και τον ευχαριστεί. Ακόμη, είναι πολύ βαριά τιμωρία για το σκύλο να τον απομακρύνεις από δίπλα σου, να τον απομονώνεις ή να τον δένεις.

Το δέσιμο σε αλυσίδα περίπου 1 μ. ή ο περιορισμός σε ένα δωμάτιο, είναι σαν να στέλνεις ένα παιδί για τιμωρία στο δωμάτιό του. Επίσης μπορείτε να τον βγάλετε στο μπαλκόνι ή στην αυλή. Αυτό δεν πρέπει να κρατάει πάνω από 30-40 λεπτά, γιατί ο σκύλος ξεχνά το λόγο για τον οποίο τιμωρείται και του μένει στο μυαλό μόνο το δέσιμο. Για να μάθει να μην κάνει κάποιο λάθος, ίσως χρειάζεται να τιμωρηθεί πολλές φορές, ιδιαίτερα αν είναι μεγάλος σε ηλικία.
Η τιμωρία δεν έχει κανένα νόημα αν ο σκύλος ζει με περισσότερους από έναν ανθρώπους, όπου ο ένας τον μαλώνει και ο άλλος αμέσως τον χαϊδεύει. Όμως, και έναν ιδιοκτήτη να έχει, αν από τη μία τον μαλώνει και τον τιμωρεί και από την άλλη το μετανιώνει, τον λυπάται και καταργεί την τιμωρία, τα αποτελέσματα είναι αντίθετα από τα επιθυμητά.

Προσοχή
Αν έχετε τιμωρήσει για κάποιο λόγο το σκύλο σας, όταν για παράδειγμα ήταν έτοιμος να τσακωθεί με άλλα σκυλιά και κάποια φορά περάσει πλάι από έναν άλλο σκύλο αδιάφορος, επιβραβεύστε τον με ένα χάδι και με «μπράβο», ώστε να έχει η τιμωρία και εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Μην ξεχνάτε ότι αν το κουτάβι σας ανέβει στον καναπέ και το τιμωρήσετε από τις πρώτες μέρες, ίσως μεγαλώνοντας να μην το ξανακάνει. Ισχύει λοιπόν εδώ ό,τι και στα υπόλοιπα θέματα της εκπαίδευσης: όσο πιο μικρό, τόσο ευκολότερα και καλύτερα.

Θοδωρής Τριάντης,
Eκπαιδευτής σκύλων

πηγή: skilia.gr

Γιατί δεν πρέπει να κόβουμε τα μουστάκια του σκύλου μας.

Οι τρίχες στην μουσούδα του σκύλου που οι άνθρωποι ονομάζουμε "μουστάκια", είναι πολύ σημαντικό εργαλείο για την επιβίωση του. Παρόμοιες τρίχες εμφανίζονται πάνω από τα μάτια και κάτω από το πιγούνι. Αν και μοιάζουν με τις απλές τρίχες, είναι πιο σκληρές και η ρίζα τους βρίσκεται βαθύτερα στον ιστό του ζώου. Η αφαίρεση τους με βίαιο τρόπο προκαλεί στον σκύλο έντονο πόνο και αιμορραγία.

Η χρησιμότητα τους είναι πολύ σημαντική. Λειτουργούν σαν αισθητήρες του περιβάλλοντος στο οποίο κινούνται και βοηθούν τους σκύλους να προσανατολίζονται και να αντιλαμβάνονται το χώρο γύρω τους. Σε περιβάλλον που υπάρχει αρκετό φως, το "μήνυμα" από αυτούς τους αισθητήρες έχει λιγότερη βαρύτητα για το σκύλο ενώ αυτό που δέχονται από την όραση, το πρώτο λόγο. Όταν όμως το φως είναι λιγοστό, οι αισθητήρες αυτοί τους βοηθούν να προσανατολιστούν στο χώρο.

Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτές τις τρίχες, πολύ απλοϊκά, με το μπαστούνι που χρησιμοποιεί ένας τυφλός άνθρωπος. Επίσης επειδή τα μάτια του σκύλου δεν μπορούν να εστιάσουν καλά σε κοντινές αποστάσεις, οι πολύτιμοι αυτοί αισθητήρες βοηθούν τον σκύλο να εντοπίσει, αναγνωρίσει και να σηκώσει αντικείμενα από το έδαφος. Σε εξωτερικό χώρο οι τρίχες αυτές τους δίνουν πληροφορίες για την κατεύθυνση του ανέμου. Είναι επίσης πολύ σημαντικές για τους ηλικιωμένους σκύλους με περιορισμένη όραση.

Σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο οι αισθητήρες αυτοί αφαιρεθούν μην πανικοβληθείτε εάν παρατηρήσετε αλλαγές στη συμπεριφορά του σκύλου σας. Μπορεί να κουτουλάει σε έπιπλα όταν το φως στο δωμάτιο είναι λιγοστό ή μερικές φορές να δείχνει αποπροσανατολισμένο. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που ο σκύλος γρύλιζε όταν κάποιος πλησίαζε να τον χαϊδέψει στο πρόσωπο. Αυτό συνέβη γιατί το σημείο που έχει αφαιρεθεί η τρίχα είναι ευαίσθητο και πονάει για ένα διάστημα. Ο σκύλος με το γρύλισμα στην ουσία προειδοποιούσε "Πρόσεχε! μη με χαϊδέψεις εκεί γιατί πονάω!". Τρίχες είναι και ξαναμεγαλώνουν. Θα χρειαστούν όμως κάνα δύο εβδομάδες.

Για καιρό υπάρχει διαμάχη εάν πρέπει να αφαιρούνται αυτές οι τρίχες για καλλωπιστικούς λόγους, για παράδειγμα σε σκύλους που παίρνουν μέρος σε καλλιστεία. Πολλοί είναι οι groomer που κόβουν αυτές τις τρίχες κατά τον καλλωπισμό του ζώου. Οπότε την επόμενη φορά να τους πείτε: "Κούρεμα μόνο, όχι ξύρισμα!"

Δημήτρης Κοτάκος

πηγή: livingwithdogs.gr

Οι σκύλοι διαθέτουν την νοητική αντίληψη των μικρών παιδιών.

Επί δεκαετίες οι επιστήμονες απέρριπταν κάθε υπόθεση «εξανθρωπισμού» του πιστού μας φίλου. Τώρα όμως αναθεωρούν: στη μάθηση και στο συναίσθημα οι σκύλοι μοιάζουν περισσότερο με μικρά παιδιά, ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν ότι κατέχουν ως και την περίφημη «θεωρία του νου».

Αν σας έχει τύχει ποτέ να «τσακώσετε» έναν σκύλο να κλέβει τροφή, γνωρίζετε καλά το συναίσθημα: μια αίσθηση ότι ο σκύλος ξέρει πως έκανε λάθος και νιώθει... ένοχος. Ισως αυτό που αναφέραμε είναι λίγο παρατραβηγμένο, αλλά προσπαθήστε να πείτε στον ιδιοκτήτη ενός σκύλου ότι το κατοικίδιό του δεν μπορεί να βιώσει πόνο, ενθουσιασμό, αγάπη ή άλλα συναισθήματα τα οποία έχουμε συνηθίσει να αποδίδουμε αποκλειστικώς στους ανθρώπους. Μάλλον δεν θα συμφωνήσει...

Πριν από περίπου μία δεκαετία, οι επιστήμονες που ασχολούνταν με τη συμπεριφορά των ζώων θα απέρριπταν αυτές τις παρατηρήσεις αναφέροντας ότι οφείλονται σε συναισθηματικό ανθρωπομορφισμό. Θεωρούσαν ότι οι λαϊκές αντιλήψεις σχετικά με τους σκύλους ήταν ανόητες και πίστευαν ότι τα συγκεκριμένα ζώα είναι λίγο καλύτερα από «αποχαυνωμένους» λύκους. Πάνω απ' όλα όμως υπήρχε η διαδεδομένη άποψη ότι γενικώς τα εξημερωμένα ζώα αποτελούσαν «τεχνητά» προϊόντα της ανθρώπινης εκτροφής, τα οποία ήταν άχρηστα σε οποιονδήποτε ενδιαφερόταν να μελετήσει την πραγματική συμπεριφορά των ζώων.

Πώς άλλαξαν οι καιροί! Μέσα στο καλοκαίρι, περισσότεροι από 200 ειδικοί συμμετείχαν στο πρώτο φόρουμ σχετικά με την επιστήμη των κυνιδών που έλαβε χώρα στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. Εκεί συζήτησαν, μεταξύ άλλων, τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό ενός σκύλου. Αν και ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς προτού δημιουργηθεί η ολοκληρωμένη εικόνα του σκυλίσιου «είναι», τα λεγόμενα των ειδικών στο φόρουμ καθιστούν σαφές ότι η τάση που έχουμε να αποδίδουμε στους σκύλους ανθρώπινα νοητικά και ψυχικά χαρακτηριστικά δεν είναι τελικώς τόσο αντιεπιστημονική όσο φαινόταν. 

Οι σκύλοι διαθέτουν πράγματι αξιοσημείωτες νοητικές δεξιότητες οι οποίες τους επιτρέπουν να ζουν και να «βασιλεύουν» στο περίεργο περιβάλλον στο οποίο καλούνται να επιβιώσουν - που δεν είναι άλλο από τον κόσμο μας.

 

Πηγη: Το ΒΗΜΑ

Οι γάτες αδιαφορούν για την φωνή του αφεντικού τους.

Όπως όλοι γνωρίζουν, οι γάτες είναι πολύ πιο ανεξάρτητες (ή μάλλον αδιάφορες) από τους σκύλους και πολύ λιγότερο ψυχοπονιάρες. Μια νέα ιαπωνική επιστημονική έρευνα επιβεβαιώνει αυτή την πεποίθηση, δείχνοντας μέσω πειραμάτων ότι οι γάτες αναγνωρίζουν μια χαρά τη φωνή του αφεντικού τους, όμως πολλές φορές αδιαφορούν να ανταποκριθούν, επειδή απλούστατα έτσι τις διαμόρφωσε η εξελικτική διαδικασία. 

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Ιαπωνίας, με επικεφαλής τους Ατσούκο Σάιτο και Καζουτάκα Σινοζούκα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα νοημοσύνης των ζώων «Animal Cognition Journal», σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», μελέτησαν τη συμπεριφορά 20 γατών στο σπιτικό περιβάλλον τους.
Οι Ιάπωνες επιστήμονες περίμεναν να φύγει από το σπίτι ο ιδιοκτήτης των ζώων και, στη συνέχεια, έπαιξαν σε ηχογράφηση διάφορες φωνές αγνώστων, καθώς και του αφεντικού τους. Οι ερευνητές κατέγραφαν προσεκτικά τις αντιδράσεις των ζώων σε κάθε ξεχωριστή φωνή (κινήσεις αυτιών, ουράς και κεφαλιού, νιαουρίσματα, διαστολή ματιών κ.α.).

Η ανάλυση έδειξε, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι οι γάτες ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν τη φωνή του αφεντικού τους, ο οποίος φώναζε το όνομά τους μέσα από τα ηχεία, όμως δεν έδειξαν ιδιαίτερη προθυμία να κάνουν κάποια κίνηση για να τον βρουν (ίσως επειδή ήταν αρκετά έξυπνες για να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα το αφεντικό τους απουσίαζε!).
Πάντως οι Ιάπωνες ερευνητές έβγαλαν το συμπέρασμα ότι «οι γάτες δεν αντιδρούν ενεργητικά, δείχνοντας διάθεση επικοινωνίας με τα αφεντικά τους, όταν ακούνε τις φωνές τους χωρίς να τους βλέπουν, παρόλο που σίγουρα μπορούν να αναγνωρίζουν τις φωνές τους ανάμεσα σε πολλές άλλες». Όπως είπαν, «αυτή η σχέση γάτας-αφεντικού διαφέρει από την αντίστοιχη με εκείνη των σκύλων».

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτή η σχετική αδιαφορία εκ μέρους των γατών μπορεί να αναχθεί στην εποχή που εξημερώθηκαν. Πρόσφατες γενετικές αναλύσεις έδειξαν πως ο κοινός πρόγονος της σύγχρονης γάτας ήταν ένα είδος αγριόγατας (Felix silvestris), που ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με ανθρώπους περίπου πριν από 9.000 χρόνια. Καθώς οι αρχαϊκές κοινωνίες άρχισαν να αναπτύσσουν τη γεωργία, οι γάτες σταδιακά ήλθαν να ζήσουν κοντά στους ανθρώπους για να τρώνε τα ποντίκια, τα οποία είχαν ήδη προσελκυστεί από τους χώρους, όπου οι προϊστορικοί άνθρωποι αποθήκευαν τρόφιμα.

Έτσι, σύμφωνα με τους ερευνητές, στην πραγματικότητα «οι γάτες αυτο-εξημερώθηκαν» και «αντίθετα με τους σκύλους, δεν έμαθαν να υπακούουν στις ανθρώπινες εντολές μέσα από τη διαδικασία της εξημέρωσής τους. Μάλλον, είναι αυτές που έμαθαν από παλιά να παίρνουν την πρωτοβουλία στην αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους».
Η εξημέρωση των σκύλων από τους λύκους ήταν μια μακρά διαδικασία κατά την οποία οι λύκοι-σκύλοι σταδιακά τρέφονταν όλο και συχνότερα από τους ανθρώπους και έτσι έμαθαν να ανταποκρίνονται όλο και περισσότερο στις εντολές τους. Αντίθετα, στην πορεία της εξέλιξής τους, οι γάτες ποτέ δεν έμαθαν να υπακούνε.

Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, «μπορεί οι σκύλοι να θεωρούνται από τους ιδιοκτήτες τους πιο συναισθηματικοί από τις γάτες, όμως οι ιδιοκτήτες σκύλων και οι ιδιοκτήτες γατών δεν διαφέρουν μεταξύ τους σημαντικά, όσον αφορά το επίπεδο συναισθηματικής προσκόλλησης στα κατοικίδιά τους».

πηγή:  trelokouneli.gr