Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Εξωπαράσιτα στον σκύλο και την γάτα.

Τα εξωπαράσιτα είναι πολύ επικίνδυνα για τα αγαπημένα μας κατοικίδια, και μπορούν να τους προκαλέσουν πολύ σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες.

Τα εξωπαράσιτα από τα οποία πρέπει να προστατέψουμε τα ζώα μας είναι:

  • ψύλλοι
  • τσιμπούρια
  • σκνίπες
  • κουνούπια
  • ψείρες

Τα αντιπαρασιτικά σπρέι και οι αμπούλες, τα spray σιτρονέλλας και το αντιπαρασιτικό κολάρο, είναι απαραίτητα για την σωστή πρόληψη των εξωπαράσιτων, και μετά από συζήτηση με τον κτηνίατρό μας, πρέπει να τα χρησιμοποιούμε όλα αυτά, μόνα τους και σε συνδυασμό, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες όπου τα εξωπαράσιτα βρίσκονται σε έξαρση.

Το ΕΔΚΕ (Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων) έφτιαξε ένα πολύ χρήσιμο και ενημερωτικό βιντεάκι σχετικά με τα εξωπαράσιτα και την αντιμετώπισή τους, που καλό είναι όλοι να παρακολουθήσουμε.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Τσίμπιμα φιδιού στον σκύλο ή την γάτα μας.

Τώρα που καλοκαιριάζει και τα φίδια αρχίζουν να εμφανίζονται στους αγρούς, υπάρχει πιθανότητα να τσιμπίσουν το αγαπημένο μας τετράποδο, όταν αυτό εξερευνά τη φύση, σκαλίζει το χώμα και παρενοχλεί τις φωλιές τους.
Κάθε χρόνο είναι αρκετά τα περιστατικά τσιμπίματος φιδιού σε σκύλο ή γάτα, που καταλήγουν στον κτηνίατρο, και καλό είναι να μάθουμε ποιές είναι οι σωστές κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε σε περίπτωση που αντιληφθούμε πως κάτι τσίμπησε το ζωάκι μας.

Εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν 7 είδη δηλητηριωδών φιδιών, και το πιο επικίνδυνο από όλα είναι η οχιά. Το τσίμπιμά της μπορούμε να το καταλάβουμε σχετικά εύκολα, καθώς αφήνει στο σημείο 2-3 χαρακτηριστικές τρυπούλες (εκτός και αν το φίδι είναι πολύ μικρό, οπότε οι τρυπούλες μπορεί να μην είναι εμφανείς).

Το πόσο επικίνδυνο είναι το τσίμπιμα του φιδιού για το ζώο μας, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: 
από το είδος του φιδιού, το μέγεθός του, την ηλικία του, την εποχή, και από το πόσο διάστημα έχει περάσει από την τελευταία φορά που τσίμπισε κάτι άλλο και πόσο δηλητήριο κατάφερε να παράξει στο μεταξύ. Ολα αυτά καθορίζουν την ποσότητα και την ποιότητα του δηλητήριου που έχει εισέλθει στον οργανισμό του ζώου μας.

Οι σκύλοι και οι γάτες, πιο συχνά δέχονται τσιμπίματα φιδιών στα πόδια και το πρόσωπο. Οταν το φίδι είναι δηλητηριώδες, την στιγμή του τσιμπίματος, το ζώο μας αισθάνεται έντονο πόνο, θα γρυλίσει και θα απομακρυνθεί απότομα με έντρομο ύφος. Το σημείο μετά από λίγα λεπτά θα κοκκινήσει, θα πρηστεί, και αν το δηλητήριο είναι όντως από οχιά και σε μεγάλη ποσότητα, τότε τα συμπτώματα θα είναι πιο βαριά. Θα μουδιάσει και θα παραλύσει το δαγκωμένο σημείο, ο σκύλος θα εμφανίσει ναυτία, εμμετό και αδυναμία, θα μουδιάσει η γλώσσα και το στόμα του, και θα αναπτύξει πυρετό με ρίγη και μυϊκούς σπασμούς.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, με την πρώτη υποψία πως τσίμπησε το ζωάκι μας ένα φίδι, πρέπει να το μεταφέρουμε οπωσδήποτε στον κτηνίατρο.
Στο μεταξύ, το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε, είναι να ακινητοποιήσουμε το ζώο μας. Οσο λιγότερη κίνηση κάνει το σώμα του, τόσο λιγότερο θα κυκλοφορήσει το δηλητήριο στον οργανισμό του και θα κερδίσουμε χρόνο.
Το να ρουφήξουμε το δηλητήριο με το στόμα μας, ή το να δέσουμε πολύ σφιχτά το άκρο για να μην προχωρήσει το δηλητήριο, είναι απλώς μύθοι, που κάνουν την κατάσταση πολύ χειρότερη, και καλό είναι να αποφεύγονται.
Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να πιέσουμε την περιοχή ώστε να βγει αρκετό αίμα, να ακινητοποιήσουμετο ζώο μας, και να το μεταφέρουμε αμέσως στον κτηνίατρο.
Αν έχουμε χρόνο να παρατηρήσουμε το φίδι που τσίμπισε το ζώο μας (χρώμα, μήκος, σχέδια στην ράχη, χαρακτηριστικά του κεφαλιού), ή ακόμα και αν καταφέρουμε να το σκοτώσουμε και να το φέρουμε μαζί μας στον κτηνίατρο, θα τον βοηθήσει να καταλάβει πολύ πιο γρήγορα τι είδους φίδι τσίμπησε το ζώο μας, και ποια θα είναι η πιο αποτελεσματική αγωγή.

Ανάλογα με την σοβαρότητα της περίπτωσης θα ακολουθηθεί και η ανάλογη αγωγή.
Το σίγουρο είναι πως θα χορηγηθούν στο ζώο μας αντιβιωτικά, ηλεκτρολύτες και αντιτετανικός ορρός, καθώς όλα τα φίδια μεταφέρουν μικρόβια, και άσχετα από το δηλητήριο είναι επικίνδυνα για οποιαδήποτε άλλη λοίμωξη.
Στην συνέχεια ο κτηνίατρος θα παρακολουθεί στενά το ζώο μας για ένα 24ωρο.
Το αν θα χορηγηθεί ο αντιοφικός ορρός ή όχι, θα αποφασιστεί αποκλειστικά και μόνο από τον κτηνίατρο, και αφού έχουν περάσει πρώτα 2-3 ώρες από το τσίμπιμα. Γενικά έχει αποδειχθεί πως ο αντιοφικός ορός είναι σχετικά αναποτελεσματικός, καθώς με τις καλοκαιρινές θερμοκρασίες αλλοιώνεται πολύ γρήγορα και χαλάει, και επίσης προκαλεί πολύ συχνά στα ζώα αλλεργικό σοκ. Γι' αυτό και οι κτηνίατροι τον χορηγούν πλέον μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και πάντα ενδοφλέβια.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, θα χρειαστεί και μετάγγιση αίματος για να θεραπευτεί πλήρως το ζώο μας.

Γενικά θα πρέπει να γνωρίζουμε πως το τσίμπιμα φιδιού δεν είναι κάτι απλό, καθώς αρκετά περιστατικά καταλήγουν σε θάνατο για το κατοικίδιό μας, αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά και έγκαιρα.
Θα πρέπει πάντα να μεταφέρουμε το ζωάκι μας στον κτηνίατρο άμεσα, και εκείνος να αποφασίζει ποιά είναι η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του τσιμπίματος.

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Προσοχή στην θερμοπληξία: Δεν αφήνουμε ποτέ τον σκύλο μέσα στο αυτοκίνητο το καλοκαίρι!

Τώρα το καλοκαίρι η θερμοκρασία ανεβαίνει, και τα σκυλιά πολύ απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να την διαχειριστούν και να την αντιμετωπίσουν όπως εμείς οι άνθρωποι.

Κάθε χρόνο πολλά σκυλιά υποφέρουν και πεθαίνουν, επειδή ο ιδιοκτήτης τους θεώρησε πως δεν υπάρχει πρόβλημα να τα αφήσει έστω και για 5 λεπτάκια μέσα στο αυτοκίνητο, ενώ εκείνος πεταγόταν στο σούπερ μάρκετ να πάρει κάτι.
Σε μια ήπια μέρα, όπου η εξωτερική θερμοκρασία είναι 25 βαθμούς περίπου, η θερμοκρασία μέσα στο αυτοκίνητο μπορεί να ανέβει στους 38 με 48 βαθμούς, μέσα σε 10 μόνο λεπτά!
Και δεν χρειάζεται να υπάρχει ήλιος και ζέστη. Ακόμα και μια συννεφιασμένη μέρα με υγρασία, μπορεί να μετατρέψει το αυτοκίνητο σε σάουνα για τους σκύλους, σε πολύ λίγη ώρα.

Τα σκυλιά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την ζέστη όπως εμείς, καθώς το μόνο τους όπλο είναι το λαχάνιασμα και η ελάχιστη εφίδρωση από τις πατούσες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παθαίνουν εγκεφαλικές βλάβες, να καταρρέει κάποιο όργανο και να πεθαίνουν από θερμοπληξία μέσα σε 15 μόνο λεπτά!

Συμπτώματα της θερμοπληξίας
  • νευρικότητα
  • υπερβολική δίψα
  • πυχτό σάλιο
  • έντονο λαχάνιασμα
  • υπνηλία και λήθαργος
  • ανορεξία
  • σκούρο χρώμα της γλώσσας
  • ταχυκαρδία
  • πυρετός
  • εμμετός
  • διάρροια με αίμα
  • έλλειψη συντονισμού στο βάδισμα
Αν παρατηρήσετε κάτι τέτοιο στον σκύλο σας, οδηγήστε τον αμέσως σε ένα σκιερό και δροσερό μέρος. Δώστε του να πιεί λίγο δροσερό νερό, και βρέξτε το σώμα του με δροσερό νερό (προσοχή, όχι παγωμένο γιατί ο οργανισμός του θα πάθει σοκ). Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και δροσερές κομπρέσες για να δροσίσετε το σώμα του, και να τις τοποθετήσετε στο στομάχι του, στις πατούσες και στον λαιμό του. Ετσι θα καταφέρετε να ρίξετε σταδιακά την θερμοκρασία του σώματός του. Στην συνέχεια καλέστε επειγόντως τον κτηνίατρο!

Πρόληψη της θερμοπληξίας

Το καλύτερο από όλα, είναι να αφήνουμε τον σκύλο στο σπίτι, εκτός και αν σκοπεύουμε να πάμε μια βόλτα παρέα με το αυτοκίνητο και μετά να βγούμε μαζί έξω από αυτό.
Οσο ο σκύλος θα είναι μέσα στο αυτοκίνητο και θα οδηγούμε, πρέπει να φροντίσουμε τα παράθυρα ή το air condition να είναι ανοιχτό.
Εχουμε πάντα μαζί μας ένα μπωλάκι και ένα μπουκαλάκι με δροσερό νερό, ώστε όπου βγούμε έξω να μπορέσουμε να του δώσουμε να πιεί.

Αν τον αφήσουμε στο σπίτι, θα πρέπει να υπάρχει ένα σκιερό και δροσερό μέρος για να μπορεί να ξαπλώσει όσο μας περιμένει, και φυσικά ένα μεγάλο μπωλ με δροσερό και φρέσκο νερό.

Οταν βγαίνουμε βόλτα περπατώντας με τον σκύλο μας το καλοκαίρι, είναι προτιμότερο να επιλέγουμε τις πρωινές ή τις βραδινές ώρες όταν υπάρχει περισσότερη δροσιά, και να μην κυκλοφορούμε το μεσημέρι με τον έντονο ήλιο και την ζέστη. Να κουβαλάμε πάντα μαζί μας στην βόλτα, μπωλάκι και μπουκαλάκι με νερό.

Τέλος, τα σκυλιά που μπορεί το τρίχωμά τους να κουρευτεί, είναι καλό να τα κουρεύουμε το καλοκαίρι ώστε να δροσίζεται καλύτερα το σώμα τους.
Προσοχή όμως, αν κουρευτούν πάρα πολύ κοντά, και φαίνεται πλέον το δέρμα τους, τότε το δέρμα τους είναι πολύ ευαίσθητο στην ακτινοβολία του ήλιου, και πρέπει να τους βάζουμε αντιλιακό (το παιδικό με μεγάλο δείκτη προστασίας είναι το καλύτερο) πριν βγούμε παρέα στον ήλιο. Αυτό πρέπει να το κάνουμε μέχρι να ξαναμεγαλώσει το τρίχωμα και να καλύπτει και πάλι επαρκώς το δέρμα τους.

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Μελέτη έδειξε πως τα ζιζανιοκτόνα σχετίζονται με τον καρκίνο στους σκύλους.

Πόσες φορές έχετε αφήσει τον σκύλο σας να κυλιστεί στο γρασίδι, ή να μασουλήσει λίγα χόρτα?
Αφού διαβάσετε το άρθρο παρακάτω, ίσως να το ξανασκεφτείτε πριν τον αφήσετε να το κάνει.

Μια έρευνα που έγινε από το επιστημονικό περιοδικό "Science of the Total Environment" έδειξε πως το κατοικίδιό μας, εισπνέει, καταπίνει και μεταφέρει καρκινογόνα φυτοφάρμακα ακόμα και σε εμάς.
Σύμφωνα με το Discovery News, η μελέτη αναφέρει πως τα χημικά που υπάρχουν στα κοινά ζιζανιοκτότα (διχλωροφαινοξυοξεικό οξύ, MCPP κλπ) σχετίζονται με τον καρκίνο ουροδόχου κύστης στα ζώα.

Σε μια συνέντευξη στο Discovery News, η Deborah Knapp του Πανεπιστημίου Purdue, του Τμήματος Κτηνιατρικής Κλινικής Επιστήμης, λέει χαρακτηριστικά: "ο σκύλος μπορεί να καταναλώσει τα χημικά, είτε κατευθείαν από το φυτό, είτε γλύφοντας την γούνα ή τις πατούσες του που έχουν προηγουμένως ακουμπήσει στα χόρτα".

Η έρευνα κατατάσσει τα Scottish και τα West Highland white terriers, τα  Shetland sheepdogs, τα beagles και τα fox terriers σαν τις φυλές με τον υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο από την έκθεσή τους σε φυτοφάρμακα.

πηγή: lifewithdogs.tv

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Giardia: ένα παράσιτο στο έντερο του σκύλου μας.

Τι είναι το  Giardia?
 Το Giardia είναι ένα μονοκύτταρο παράσιτο που ζει μέσα στο έντερο του σκύλου μας. Εκτός από τους σκύλους, μπορεί να βρεθεί και μέσα στις γάτες, μέσα σε πολλά άγρια ζώα, καθώς και μέσα σε πολλούς ανθρώπους που ζουν κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου.

Πως μεταδίδεται το  Giardia?
Το Giardia μολύνει και τα ενήλικα σκυλιά, αλλά πιο συνηθισμένα μολύνει τα κουτάβια. Τα σκυλιά μολύνονται από το παράσιτο Giardia όταν πίνουν βρωμόνερα που έχουν μολυθνεί με κόπρανα, ή αν έρθουν σε επαφή με κόπρανα άλλου σκύλου στο δρόμο.
Επίσης αν ένα σκυλί είναι θετικό στο παράσιτο (μπορεί το ίδιο να μην νοσήσει ποτέ) και γλύψει τον πρωκτό του και αμέσως μετά γλύψει ένα άλλο ζώο ή έναν άνθρωπο, μπορεί να μεταφέρει και το παράσιτο.

Τι επιπτώσεις-συμπτώματα έχει το παράσιτο Giardia στον σκύλο μας?
Πολλά σκυλιά φέρουν μέσα τους το παράσιτο χωρίς ποτέ να ασθενήσουν. Κάποια όμως (συνήθως όταν ο αριθμός των παράσιτων είναι μεγάλος μέσα στον οργανισμό) παθαίνουν giardiasis, την ασθένεια δηλαδή που προκαλείται από την λοίμωξη που δημιουργεί το πράσιτο. 
Σε αυτή την περίπτωση, ο σκύλος μας  αρχικά παρουσιάζει διάρροια. Αν το πρόβλημα παραμείνει και γίνει χρόνιο, τότε ο σκύλος θα χάσει βάρος, θα δείχνει να είναι σε άσχημη κατάσταση, και τελικά μπορεί να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο.

Πως μπορούμε να προστατέψουμε τον σκύλο μας από το παράσιτο Giardia?
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της λοίμωξης από το παράσιτο, είναι να προσέχουμε πάντα ο σκύλος μας να πίνει καθαρό και ασφαλές νερό, και να μην πλησιάζει τα βρωμόνερα του δρόμου. Επίσης πρέπει να προσέχουμε να μην πλησιάζει ο σκύλος μας σε περιοχές όπου άλλα ζώα έχουν αφήσει τα περιττώματά τους.

Πρόληψη εξάπλωσης.
Για την πρόληψη της εξάπλωσης του παράσιτου Giardia, αλλά και άλλων παράσιτων, θα πρέπει να μαζεύουμε αμέσως τα περιττώματα του σκύλου μας από τον δρόμο και να τα πετάμε στα σκουπίδια. Θα πρέπει να τα μαζεύουμε χρησιμοποιώντας γάντια, ή καλύπτοντας το χέρι μας με μια σακούλα, ή με ειδικό φτιαράκι. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προσέχουμε να μην έρθουν σε επαφή τα χέρια μας με τα περιττώματα.

Αποτελεσματική θεραπεία.
Οταν παρατηρήσουμε συνεχή διάρροια στον σκύλο μας, καλό είναι να πάμε στον κτηνίατρο. Εκείνος θα κάνει ένα τεστ κοπράνων και θα διαπιστώσει αν ο σκύλος πάσχει από giardiasis. Τότε θα μας συνταγογραφήσει κάποια ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία με αντιβίωση και με αυτόν τον τρόπο θα καταπολεμιστεί αποτελεσματικά το παράσιτο.

Μπορεί ο άνθρωπος να μολυνθεί από το παράσιτο Giardia?
Το  Giardia είναι ένα κοινό παράσιτο που στους ανθρώπους προκαλεί απλώς διάρροια.
Υπάρχουν διαφορετικά είδη της οικογένειας Giardia, κάποιο από αυτά προσβάλει τους ανθρώπους και κάποιο άλλο τους σκύλους. Αν και η μόλυνση από σκύλο σε άνθρωπο είναι πιθανή, το πιο σύνηθες είναι οι άνθρωποι να μολύνονται από το παράσιτο που προσβάλει τους ανθρώπους, και όχι το αντίστοιχο των σκύλων.

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Οταν οι σκύλοι τρώνε ξένα αντικείμενα.

Εχετε ακούσει ποτέ να λένε "φάε σαν σκύλος" ή "οι σκύλοι τρώνε τα πάντα"? Όσοι έχετε σκύλο μπορείτε να καταλάβετε αμέσως γιατί λέγονται αυτές οι φράσεις. 
Όλοι έχουμε ακούσει φρικιαστικές ιστορίες για σκύλους που πήγαν επειγόντως στον κτηνίατρο γιατί κατάπιαν κάτι που δεν έπρεπε με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η υγεία τους, και ταυτόχρονα άλλες περιπτώσεις όπου ο σκύλος έφαγε διάφορα αντικείμενα, και παρόλα αυτά ήταν μια χαρά. 
Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν αν ο σκύλος μας έχει καταπιεί κάποιο αντικείμενο που δεν πρέπει? Πάμε κατευθείαν στον κτηνίατρο ή περιμένουμε να το αποβάλλει στα περιττώματά του?

Σημάδια πως ο σκύλος  μας έχει καταπιεί ένα ξένο αντικείμενο
Αν ο σκύλος μας παρουσιάζει κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα, πολύ πιθανό να σημαίνει πως έφαγε κάτι ξένο ή τοξικό:
  • κάνει εμμετό (στην αρχή βγαίνει "φαγητό" και μετά υγρά)
  • δείχνει να πονάει η κοιλιά του
  • δεν έχει όρεξη για φαγητό
  • έχει υπνηλία
  • έχει αλλαγή στην συμπεριφορά του
  • η όψη των περιττωμάτων είναι διαφορετική από ότι συνήθως (διάρροια ή δυσκοιλιότητα)
Πάμε αμέσως στον κτηνίατρο
Αν ο σκύλος μας έχει καταπιεί κάποιο ξένο αντικείμενο, θα πρέπει να τον πάμε στον κτηνίατρο. Είναι πολύ καλύτερα να εκτιμήσει ένας ειδικός την κατάσταση από ότι εμείς. 
"Οι ιδιοκτήτες δεν θα πρέπει να περιμένουν να βγει το αντικείμενο από μόνο του. Επίσης δεν πρέπει να προκαλέσουν εμμετό στον σκύλο για να προσπαθήσουν να βγάλουν το αντικείμενο χωρίς να συμβουλευτούν πρώτα τον γιατρό. Κάποια αντικείμενα μπορούν να προκαλέσουν εξίσου σοβαρή βλάβη καθώς εξέρχονται", λένε οι ειδικοί.

Τρόποι θεραπείας
Αν ο κτηνίατρος υποψιαστεί πως ο σκύλος έχει καταπιεί ένα επικίνδυνο ξένο σώμα, θα βγάλει ακτινογραφίες ώστε να φανεί ακριβώς τι υπάρχει και να αποφασιστεί ο καλύτερος τρόπος για να αφαιρεθεί. Ανάλογα με το αντικείμενο, ο γιατρός μπορεί να προκαλέσει εμμετό στον σκύλο, ώστε να το αποβάλλει μόνος του. 
Κάποια αντικείμενα πρέπει να αφαιρεθούν ενδοσκοπικά. Σε τέτοια περίπτωση ο γιατρός θα βάλει έναν μακρύ σωλήνα μέσα στον λαιμό του σκύλου και θα αφαιρέσει το αντικείμενο από το στομάχι. Αυτή η διαδικασία είναι σχετικά απλή, χωρίς μεγάλο ρίσκο, και απλά ο σκύλος πρέπει να αναρρώσει από την αναισθησία και να είναι και πάλι απολύτως υγιής.
Αν όμως το αντικείμενο έχει περάσει το στομάχι και έχει εισχωρήσει στα έντερα, τότε χρειάζεται μεγαλύτερη εγχείρηση. Στην περίπτωση που το αντικείμενο βρίσκεται στα έντερα, υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για εντερική απόφραξη. Ενδεχομένως να πρέπει να αφαιρεθεί και ένα τμήμα του εντέρου μαζί με το αντικείμενο, με αποτέλεσμα οι πιθανότητες επιπλοκών να αυξάνονται.

Πως να αποτρέψουμε τον σκύλο μας από το να φάει ξένα αντικείμενα
Η καλύτερη μέθοδος είναι η πρόληψη. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σε περίπτωση που ξέρουμε πως ο σκύλος μας έχει την τάση να τρώει διάφορα ξένα αντικείμενα, είναι να μην αφήνουμε τα αντικείμενα έκθετα, όπου έχει πρόσβαση ο σκύλος μας.
"Πολλές φορές ακούω ιδιοκτήτες να λένε πως ο σκύλος έφαγε ένα μαλακό κουκλάκι, πως κατάπιες όλη την γέμιση κλπ. Σε τέτοια περίπτωση, μην του ξαναδώσετε τέτοιου είδους παιχνίδια. Υπάρχουν πολλα άλλα παιχνίδια που δνε έιναι μαλακά, υφασμάτινα ή με γέμιση, που είναι λιγότερο επικίνδυνα για τα ζώα μας." λέει ο κτηνίατρος Shari Brown. "Αυτό που λέω πάντα στους ιδιοκτήτες σκύλων, είναι πως πρέπει να σκέφτονται πως έχουν ένα μωρό στο σπίτι. Οταν έχεις ένα μωρό, κλείνεις τις πόρτες ώστε να μην βγει έξω το μωρό, μαζεύεις τα μικροαντικείμενα από το πάτωμα και το κρεβάτι του μωρού κλπ. Τα ίδια πρέπει να προσέχεις και με στον σκύλο σου."

πηγή: cesarsway.com

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Οι παγίδες πίσω από τις "κατηγορίες" των ξηρών τροφών.


Super Premium
Ο όρος Super Premium είναι πλέον πολύ γενικός και αόριστος και υποδηλώνει απλά πως η τροφή αυτή είναι όχι κακής ποιότητας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως η τροφή αυτή έχει απαραίτητα ως πρώτο συστατικό το κρέας ή πως δεν μπορεί να περιέχει και  υποπροϊόντα και χημικά συντηρητικά. Μια Super Premium τροφή μπορεί να περιέχει οτιδήποτε. Π.χ ίσως να είναι το κρέας πρώτο συστατικό αλλά να έχει πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε τέφρα οπού υποδηλώνει την κακή ποιότητα του. Επίσης σχεδόν πάντα υπάρχουν μεγάλες ποσότητες χημικών συντηρητικών και βιταμίνες σε χημική μορφή και χρωστικές!

Natural (φυσική)
Μια τροφή η οποία αποκαλείται στη συσκευασία Natural δεν είναι απαραίτητα μια κατάλληλη τροφή για το σκύλο μας. Ο όρος Natural σημαίνει πως κάποιο ή κάποια από τα  συστατικά της τροφής έχουν μεγαλώσει στη φύση και όχι σε μονάδες παραγωγής. Παρόλα αυτά μια Natural τροφή μπορεί να περιέχει κακής ποιότητας συμπληρώματα ή σόγια, γλουτένη, καλαμποκάλευρο κ.α. Μπορεί να περιέχονται ακόμα και υποπροϊόντα!

Organic (οργανική)
Μια τροφή μπορεί να χαρακτηριστεί οργανική Organic λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα φυτικά συστατικά της! Είναι εκείνη της οποίας τα φυτικά συστατικά έχουν μεγαλώσει χωρίς τη χρήση φυτοφαρμάκων, εντομοκτόνων, ζιζανιοκτόνων. Παρόλα αυτά  υπό εξαιρέσεις μπορεί και να χρησιμοποιηθούν. Παρότι η τροφή χαρακτηρίζεται Οργανική, ίσως να χρησιμοποιούνται μη οργανικά λιπάσματα! Επίσης παρότι τα φυτικά συστατικά της είναι οργανικά, η ποιότητα του κρέατος να είναι κακής ποιότητας!! Οργανικό κρέας είναι εκείνο το οποίο προέρχεται από ζώα τα οποία δεν έχουν λάβει αντιβιοτικά  η ορμόνες. Παρόλα αυτά η τροφή μπορεί να περιέχει ένα ποσοστό τέτοιου κρέατος αλλά τα υπόλοιπα συστατικά της να είναι κακής ποιότητας ή ακόμα η περιεκτικότητα της σε οργανικό κρέας να είναι παρά πολύ μικρή έως μηδαμινή. Παρόλα αυτά η τροφή χαρακτηρίζεται από τις εταιρείες ως Οργανική!!


Συμπέρασμα:

Με το πέρασμα των  χρόνων οι τροφές εξελιχθήκαν προς το καλύτερο, πάντα όμως υστερώντας σε κάποια σημεία.
Όπως είδαμε με τις παραπάνω κατηγορίες ξηρών τροφών μπορούν πολύ εύκολα να παραπλανηθούν οι καταναλωτές. Μπορούν επιλεκτικά να λάβουν υπόψη ένα μέρος των συστατικών τους και παράλληλα να περιέχουν κάποια κακής ποιότητας συστατικά ή ακόμα και υποπροϊόντα δίχως τελικά να είναι απολύτως φυσικές.

πηγή: webpet.gr

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Αύξηση του προσδόκιμου ηλικίας σε στειρωμένους σκύλους.

Πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων στειρώνουν τα κατοικίδιά τους για να αποφύγουν κατά κύριο λόγο ανεπιθύμητες κυήσεις (και κατ’επέκταση και γέννες) αλλά μία νέα έρευνα της Κτηνιατρικής Σχολής και του Τμήματος Γενετικής του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια (ΗΠΑ) περιγράφει ότι η διαδικασία της στείρωσης μπορεί να μεταβάλλει τον κίνδυνο εμφάνισης συγκεκριμένων αιτιών θανάτου και να αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης των αγαπημένων μας σκύλων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια σύμφωνα με 40,139 βεβαιώσεις θανάτου της κτηνιατρική βάσης δεδομένων του Πανεπιστημίου από το 1984 μέχρι το 2004, προσδιόρισαν το μέσο όρο ηλικίας θανάτου των σκύλων που δεν είχαν στειρωθεί στα 7,9 χρόνια έναντι των 9,4 χρόνων για τα σκυλιά που είχαν στειρωθεί. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο PLOS ONE.

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία οι επιστήμονες παρατήρησαν σημαντικές διαφορές στα αίτια θανάτων μεταξύ των στειρωμένων και των μη στειρωμένων σκύλων. Οι σκύλοι οι οποίοι είχαν  στειρωθεί είχαν συχνότερο αίτιο θανάτου κάποιο βαρύ τραυματισμό ή κάποια μολυσματική νόσο. Αντίθετα, σκύλοι οι οποίοι δεν είχαν στειρωθεί είχαν συχνότερο αίτιο θανάτου κάποια μορφή καρκίνου ή κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Στα παραπάνω ευρήματα θα πρέπει να διευκρινιστεί πως η εμφάνιση καρκίνου δεν είναι απούσα στους στειρωμένους σκύλους απλώς δεν είναι τόσο συχνή ώστε να εμφανίζεται στην αρχή της λίστας. Παράλληλα η μέση διάρκεια ζωής των σκύλων που παρατηρήθηκε στην παρούσα μελέτη είναι πιθανόν χαμηλότερη από αυτή που θα μπορούσε να παρατηρηθεί στον γενικότερο πληθυσμό των σκύλων καθώς οι σκύλοι που παρατηρήθηκαν για τη μελέτη είχαν παραπεμφθεί στην κλινική της Κτηνιατρικής σχολής και αντιπροσωπεύουν έναν πληθυσμό άρρωστων ζώων.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες φαίνεται πως κάποιες από τις ορμόνες αναπαραγωγής, κυρίως η προγεστερόνη και η τεστοστερόνη, εμφανίζουν “ανοσοκατασταλτικές ιδιότητες”, πράγμα που εξηγεί και την αυξημένη πιθανότητα μολύνσεων σε ζώα που δεν έχουν στειρωθεί.

Διάφορες μελέτες που έγιναν σε άνδρες που ευνουχίστηκαν (για ιατρικούς λόγους) παρατηρήθηκε και εκεί αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης που έρχεται να επιβεβαιώσει την έρευνα που έγινε και στους σκύλους. Όταν όμως οι ερευνητές μελέτησαν την επίδραση της αναπαραγωγής στα ποσοστά επιβίωσης των ανθρώπων, τα αποτελέσματα διέφεραν από μελέτη σε μελέτη, πράγμα που σημαίνει πως ίσως να έχουμε μία πιο καθαρή απάντηση αν επικεντρωθούμε στο πως το αναπαραγωγικό σύστημα επηρεάζει τις πραγματικές αιτίες της θνησιμότητας και όχι την επίδρασή της στη διάρκεια ζωής.

Με βάση όλα τα παραπάνω οι επιστήμονες αναφέρουν πως τα ευρήματα της έρευνας είναι πολύ σημαντικά για τους σκύλους και τους ιδιοκτήτες αυτών καθώς πλέον μπορεί να γίνει καλύτερη “διαχείριση” στην υγεία των σκύλων καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Τέλος οι υπεύθυνοι της έρευνας ανέφεραν ότι θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον αν μπορούσαν να έχουν στοιχεία από θανάτους στον παγκόσμιο πληθυσμό των σκύλων προκειμένου να γίνει μια ακόμη σφαιρικότερη μελέτη.

πηγή: diagnovet.gr