Κρούσματα νέας θανατηφόρας νόσου για τους σκύλους στην Βρετανία.

Εδώ και ένα χρόνο περίπου, έχουν εμφανιστεί στην Μεγάλη Βρετανία, κρούσματα μιας καινούργιας θανατηφόρας ασθένειας των σκύλων, η οποία μοιάζει πολύ στα συμπτώματα και στην εξέλιξη με την "Alabama rot" ή αλλιώς "ασθένεια Greenetrack", μια σπάνια ασθένεια που εμφανίστηκε σε μερικά κυνηγόσκυλα, την δεκαετία του '80 στην Αμερική.
Στον κτηνιατρικό κόσμο η νόσος αυτή, είναι γνωστή ως «ιδιοπαθής δερματική και νεφρική σπειραματική αγγειοπάθεια» και σε απλή γλώσσα σημαίνει: "υπάρχει κάτι που βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία του δέρματος και των νεφρών, αλλά δεν ξέρουμε τι".

Η συγκεκριμένη νόσος μέχρι στιγμής είναι πολύ σπάνια, αφού μέσα σε έναν χρόνο, μόνο 40 περιστατικά στην Βρετανία καταγράφηκαν, είναι όπως πολύ θανατηφόρα, καθώς το 80 με 90% των περιστατικών, κατέληξαν σε θάνατο.

Τα συμπτώματα που εμφανίζει αρχικά ο σκύλος, είναι απώλεια του τριχώματος, ειδικά χαμηλά στα πόδια, και μικρές πληγές και κοκκινίλες σε αυτά τα σημεία. 
Στη συνέχεια εμφανίζονται συμπτώματα που υπάρχουν και στην νεφρική ανεπάρκεια, δηλαδή κούραση, ατονία, ανορεξία, εμετοί και μια κακοδιαθεσία όπου το σκυλί εμφανίζεται "να μην είναι στα καλά του". Αυτά τα συμπτώματα αρχίζουν να εμφανίζονται, μια εβδομάδα περίπου μετά την πρώτη εμφάνιση των δερματικών προβλημάτων στα πόδια του σκύλου.

Δεν έχει βρεθεί ακόμα ο ακριβής ιός που προκαλεί την νόσο, αλλά οι επιστήμονες συνεχίζουν τις εργαστηριακές έρευνες και ευελπιστούν πως κάποια στιγμή θα βρουν ακριβώς περί τίνος πρόκειται.

Το μόνο κοινό στοιχείο που είχαν όλα τα κρούσματα, είναι πως λίγες μέρες πριν την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, τα σκυλιά έκαναν βόλτα μέσα σε δασική περιοχή. Υπάρχει υπόνοια πως η νόσος προκαλείται από κάποιο μικρόβιο που βρίσκεται στα λιμνάζοντα νερά του δάσους, στις λακουβίτσες ή στα σάπια χορτάρια ή καρπούς.

Οι ιδιοκτήτες των σκύλων που βγάζουν τα σκυλιά τους βόλτα μέσα σε δάση (ειδικά στην Μεγάλη Βρετανία) θα πρέπει να προσέχουν πολύ τι τρώει και τι γλύφει ο σκύλος τους, και αν εμφανίσει τα πρώτα δερματικά συμπτώματα στα πόδια, την απώλεια τριχώματος και τις μικρές πληγές, θα πρέπει να τον μεταφέρουν άμεσα στον κτηνίατρο, ώστε να του χορηγηθούν οι πρώτες βοήθειες.

Καθώς δεν έχει βρεθεί ακόμα το μικρόβιο που προκαλεί την νόσο, δεν υπάρχει ακόμα συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή, και γι' αυτό υπάρχει τόσο μεγάλη θνησιμότητα ανάμεσα στα κρούσματα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν μέχρι στιγμής οι κτηνίατροι, είναι να κρατούν το σκυλί ενυδατωμένο, να κάνουν περαιτέρω αιματολογικές εξετάσεις, και να του χορηγούν αντιβίωση όταν το κρίνουν απαραίτητο.

Τα πρώτα κρούσματα είχαν εμφανιστεί αποκλειστικά στο New Forest, στην Νότια Αγγλία, πρόσφατα όμως υπήρξαν και νέα κρούσματα σε άλλες πιο βόρειες περιοχές. Οι επιστήμονες φοβούνται, πως μέχρι να βρουν το μικρόβιο και την αντιμετώπιση τους, δεν έχουν απόλυτη γνώση με τι έχουν να κάνουν, και δεν γνωρίζουν πόσο εύκολα και γρήγορα μπορεί να εξαπλωθεί η νόσος.

10 ανθρώπινες τροφές που ΜΠΟΡΟΥΜΕ να μοιραστούμε με τον σκύλο μας.

Ο γενικός κανόνας λέει πως οι ανθρώπινες τροφές δεν κάνουν καλό στους σκύλους, και μάλιστα κάποιες από αυτές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για την υγεία τους.
Όμως δεν υπάρχει καμία τροφή που να είναι ασφαλής ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στον σκύλο μας ένα μεζεδάκι από το τραπέζι μας χωρίς φόβο?
Φυσικά και υπάρχει! 
Παρακάτω θα δούμε 10 διαφορετικές τροφές που περιλαμβάνουμε στο δικό μας διαιτολόγιο, και μπορούμε άφοβα να τις μοιραστούμε με τους καλύτερους μας φίλους! 
Μάλιστα όλες αυτές είναι πολύ υγιεινές για τον σκύλο μας, με την προϋπόθεση πως θα του προσφέρονται χωρίς έξτρα αλάτι, ζάχαρη ή βούτυρο, και πως θα αποτελούν το μεζεδάκι του και όχι την βασική διατροφή του.

1. Γλυκοπατάτα: Είναι πολύ θρεπτικές, και έχουν πολλά αντιοξειδωτικά, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Αν θέλουμε να τις προσφέρουμε στον σκύλο μας, απλά τις βράζουμε και στην συνέχεια, είτε τις λιώνουμε με το πιρούνι και του προσφέρουμε έναν γευστικό πουρεδάκο, ή τις κόβουμε σε κυβάκια και "τρατάρουμε" το ζωάκι μας με γευστικές λιχουδιές!

2. Φυστικοβούτυρο: Πρόκειται ίσως για το πιο γνωστό υγιεινό σνακ που μπορούμε να μοιραστούμε με τον σκύλο μας. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά που χρησιμοποιούν όσοι έχουν kong για να γεμίζουν αυτό το παιχνιδάκι, και να το προσφέρουν για γλύψιμο στον σκύλο τους!

3. Γιαούρτι: Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή. Όταν λέμε γιαούρτι, εννοούμε το απλό γιαούρτι, και όχι αυτό με τις διάφορες γεύσεις, την έξτρα ζάχαρη και τα γλυκαντικά. Αν επιλέξουμε όμως ένα κανονικό παραδοσιακό γιαούρτι, τότε προσφέρουμε στον φίλο μας ένα καταπληκτικό προβιοτικό. Για την ακρίβεια, το γιαούρτι είναι τόσο υγιεινό, που μπορούμε να το συμπεριλαμβάνουμε ακόμα και σε κάθε γεύμα του σκύλου μας!

4. Αυγά: Όλοι έχουμε ανάγκη από πρωτεΐνη στο πρωινό μας! Μια νόστιμη ομελέτα λοιπόν μπορεί να αποτελέσει ένα υπέροχο πρωινό ή σνακ για τον σκύλο μας. Προσοχή όμως, μην ξεχαστούμε και βάλουμε αλάτι και πιπέρι.

5. Φύκια: Εδώ θα αναρωτηθείτε αν τα φύκια είναι ανθρώπινη τροφή. Και όμως είναι! Κάποια είδη φυκιών έχουν πολλά θρεπτικά συστατικά και για τον άνθρωπο και για τον σκύλο. Τα περισσότερα δεν μπορούμε να τα βρούμε σε κανονική μορφή φυκιού, αλλά κυκλοφορούν στο εμπόριο σκόνες ή χαπάκια ως συμπλήρωμα διατροφής με βάση τα φύκια. Τέτοια συμπληρώματα μπορούμε να δίνουμε που και που στον σκύλο μας καθώς του προσθέτουμε ωφέλιμα θρεπτικά συστατικά στην διατροφή.

6. Καρότα: Τα καρότα έχουν πολλά αντιοξειδωτικά και κάνουν πολύ καλό στην υγεία την δική μας αλλά και του σκύλου μας. Ένα τραγανό baby carrot μπορεί να αποτελέσει ένα λαχταριστό σνακ για τον σκύλο μας που θα τον απασχολήσει μασουλώντας το για αρκετή ώρα!

7. Μήλα: Ζουμερές και τραγανές φέτες μήλου έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ίνες και αποτελούν ένα γευστικό σνακ για τον σκύλο μας, που είναι σίγουρο πως θα το απολαύσει. Ειδικά αν τις βουτήξουμε λίγο σε φυστικοβούτυρο! Προσοχή όμως, να έχουμε αφαιρέσει από πριν τα κουκούτσια του μήλου τα οποία είναι τοξικά για τον σκύλο.

8. Τυρί: Το τυρί είναι ένα καταπληκτικό μεζεδάκι για τον σκύλο. Οι περισσότεροι σκύλοι το λατρεύουν. Όμως θα πρέπει να προσέξουμε, γιατί μερικά σκυλιά έχουν δυσανεξία στην λακτόζη. Αρχικά πρέπει να δώσουμε μερικά γαλακτοκομικά προϊόντα στον σκύλο μας σε πολύ μικρή ποσότητα. Αν δούμε πως τα δέχεται κανονικά, τότε πλέον μπορούμε να του προσφέρουμε μπουκίτσες τυρί ως σνακ, και αυτό που συστήνεται περισσότερο, είναι το τυρί με χαμηλά λιπαρά. 

9. Μπανάνα: Η μπανάνα είναι πολύ θρεπτική για τον σκύλο. Ειδικά αν την παγώσετε ελαφρά στην κατάψυξη και του την προσφέρετε σαν παγωτό ξυλάκι ένα ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού, θα την λατρέψει!

10. Μούρα: Blueberries, blackberries, rasberries και φράουλες, όλα αυτά τα είδη είναι το ίδιο θρεπτικά για τους σκύλους όσο και για τους ανθρώπους. Περιέχουν φυσικά αντιοξειδωτικά τα οποία βοηθούν τον οργανισμό να αποβάλλει τις τοξίνες. Όπως και με τις μπανάνες, δοκιμάστε να τα καταψύξετε και αυτά για λίγο, και να τα δώσετε σαν μπουκίτσες στον σκύλο σας, Θα τα λατρέψει! Αλλιώς μπορείτε να του βάλετε μερικά μέσα στο γιαούρτι του και να το κάνετε ακόμα πιο γευστικό.

Blueberries, Blackberries, Strawberries, & Raspberries - See more at: http://www.thetinydogsite.com/2011/11/10-human-foods-dog-eat/#sthash.l5IrOJ3c.dpuf

Blueberries, Blackberries, Strawberries, & Raspberries - See more at: http://www.thetinydogsite.com/2011/11/10-human-foods-dog-eat/#sthash.l5IrOJ3c.dpuf

Φυσικά υπάρχουν και άλλες ανθρώπινες τροφές που μπορούμε να μοιραστούμε με τον σκύλο μας, η λίστα δεν περιορίζεται εδώ. Πολλές τροφές όπως το κοτόπουλο, το ρύζι ή ο σολωμός, αποτελούν πολύ θρεπτικά γεύματα για τον σκύλο μας.
Όμως εδώ αναφέρουμε αυτές που μπορούμε να δώσουμε σαν εύκολο και υγιεινό σνακ στον σκύλο μας. Έτσι, όταν κάνουμε μια βόλτα στο πάρκο ή την εξοχή, εκτός από τα δικά μας γευστικά σνακ, μπορούμε να έχουμε μαζί και ένα καροτάκι ή ένα μηλαράκι για τον σκύλο μας, που εκτός από θρεπτικά συστατικά θα του προσφέρει και μια γευστική απόλαυση!

πηγή: theilovedogssite.com

10 ανθρώπινα φάρμακα που είναι τοξικά για τον σκύλο και την γάτα.

Παρόλο που οι περισσότεροι ιδιοκτήτες κατοικίδιων γνωρίζουν τα δηλητήρια από τα οποία κινδυνεύουν τα ζώα τους σε εξωτερικό χώρο(φόλες), δεν έχουν ιδέα πολλές φορές ότι κοινά ανθρώπινα φάρμακα μπορεί να αποβούν μοιραία γι αυτά. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι:

• Αντιφλεγμονώδη: Ιμπουπροφαινη, νιμεσουλιδη και άλλα ανθρώπινα αντιφλεγμνονώδη μπορούν να προκαλέσουν έλκη του γαστρεντερικού σωλήνα εώς και τοξίκωση και σε μικρές ακόμα δόσεις. Στις γάτες πολύ συχνά προκαλείται τοξίκωση στους νεφρούς.
• Αντικαταθλιπτικά: Μπορεί να προκαλέσουν εμετούς, λήθαργο, και σύνδρομο σεροτονίνης (υπερθερμία, διέγερση, ανησυχία, ταχυκαρδία, αύξηση πίεσης, μυϊκό τρόμο, κρίσεις επιληπτικές)
• Ακεταμινοφαίνη: Παρακεταμόλη(πχ.depon) είναι ιδιαίτερα τοξική για τις γάτες καταστρέφοντας τους τα ερυθρά κύτταρα και την ιδιότητα τους να μεταφέρουν οξυγόνο. Στο σκύλο προκαλούν βλάβη στο ήπαρ.
• Ασπιρίνη: Μία μόνο είναι αρκετή για να σκοτώσει μία γάτα. Πολύ τοξική και σε μικρές ακόμα δόσεις.
• Αντικαρκινικά φάρμακα: Φλουορουρακίλη, τοπική χρήση για μικρούς καρκίνους στον άνθρωπο αλλά ταχύτατη απορρόφηση απο τους σκύλους και εμφάνιση νευρολογικών κρίσεων και καρδιακής ανακοπής
• Ισονιαζίδη: Πρώτης γραμμής φάρμακο για την φυματίωση το οποίο όμως οι σκύλοι δεν μπορούν να μεταβολίσουν στο ήπαρ με αποτέλεσμα την ταχύτατη εμφάνιση νευρολογικών κρίσεων που μπορεί να οδηγήσουν στο θάνατο.
• Ψευδοεφεδρίνη: πολύ κοινό φάρμακο στο κρυολόγημα του ανθρώπου αλλά προκαλεί ταχυκαρδία, αύξηση της πίεσης, πυρετό και ίσως νευρολογικά συμπτώματα στο σκύλο και τη γάτα.
• Αντιδιαβητικά: πχ. γλυπιζίδη, προκαλούν απότομη και πολύ μεγάλη πτώση της γλυκόζης στο αίμα των κατοικίδιων, αποπροσανατολισμό, ασυντόνιστες κινήσεις και κρίσεις.
• Βιταμίνη D και παράγωγα: Σε κατά λάθος λήψη τέτοιων ουσιών μπορεί να εμφανιστούν τοξικά για τη ζωή του ζώου επίπεδα στο αίμα ασβεστίου, έμετος, ανορεξία, αυξημένη διούρηση και πολυδιψία, που συνήθως υποχωρούν μέσα στο πρώτο 24ωρο
• Baclofen: Αντισπασμωδικό του μυϊκού ιστού των ανθρώπων , κατάπτωση, ανορεξία, απώλεια συνείδησης, τρόμο, κραυγές, επιληπτική κρίση εώς και το θάνατο.

Επομένως δεν δίνουμε ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ εάν πρώτα δεν συμβουλευτούμε τον Κτηνίατρο μας!! 
Ο Σκύλος & Γάτα ΔΕΝ είναι μικροί άνθρωποι..

Κώστας Αντωνόπουλος
Χειρουργός Κτηνίατρος

πηγή: ourdorgs.gr

Η παρεξηγημένη "επιθετική" συμπεριφορά των σκύλων.

Έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά, και ειδικά το τελευταίο διάστημα στην Αμερική, όπου για παράδειγμα αστυνομικοί πυροβολούν κάποιο σκύλο γιατί τον θεωρούν επιθετικό, ή θανατώνουν μαζικά σκύλους με την δικαιολογία πως πρόκειται για επιθετικά ζώα. Τι είναι όμως αυτό που θεωρείται επιθετική συμπεριφορά?

Εμάς τους ανθρώπους, πολύ συχνά, η ίδια η φυλή του ζώου, μας προδιαθέτει ώστε να το χαρακτηρίσουμε επιθετικό. Με το που θα δούμε οτιδήποτε μοιάζει με πίτμπουλ για παράδειγμα, εύκολα του βάζουμε την ταμπέλα του επιθετικού.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μας δίνει την εντύπωση της επιθετικότητας, είναι η συμπεριφορά του ζώου. Ένας σκύλος γαβγίζει, ή πετάγεται στα κάγκελα της αυλής και φωνάζει κάθε φορά που περνάμε από μπροστά, ή τραβάει το λουρί του? Η εύκολη απάντηση είναι πως πρόκειται για επιθετικό σκυλί.
Τις περισσότερες φορές όμως, όταν εκπαιδευτές σκύλων καλούνται να δουλέψουν με κάποιον σκύλο "επιθετικό", ανακαλύπτουν πως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Στην μεγάλη πλειοψηφία τα σκυλιά δεν είναι εκ φύσεως επιθετικά, εκτός και αν προκληθούν, είτε πρόκειται για ένα μικροσκοπικό Τσιουάουα, είτε για ένα γιγάντιο Μαστίφ.

Η συμπεριφορά των σκύλων μπορεί πολλές φορές να παρεξηγηθεί και να χαρακτηριστεί ως επιθετική. Αν για παράδειγμα περάσουμε μπροστά από ένα σπίτι με αυλή, και ο σκύλος του σπιτιού τρέξει με φόρα προς τα κάγκελα και αρχίζει να γαβγίζει σαν τρελός, η προφανής εξήγηση για εμάς είναι πως είναι επιθετικός, και πως θα ορμήσει να μας κατασπαράξει έτσι και ανοίξει η πόρτα. Αν το δούμε όμως από την πλευρά του σκύλου, θα καταλάβουμε πως καθόλου δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο ίδιος σκύλος που πηδάει προς την πόρτα και γαβγίζει στους ξένους, το πιο πιθανό είναι να κάτσει ήσυχος και ατάραχος αν προκληθεί. Το γάβγισμα τις περισσότερες φορές δεν σημαίνει "Θα σε δαγκώσω", αλλά "Άσε με ήσυχο!".

Η φαινομενικά επιθετική συμπεριφορά, τις περισσότερες φορές δημιουργείται επειδή υπάρχουν άλλες αιτίες. Σκυλιά που είναι φοβικά, βαριούνται ή είναι υπερκινητικά, αποκτούν συμπεριφορές που φαινομενικά θυμίζουν επιθετικότητα, ενώ δεν είναι.
Ένα φοβικό σκυλί, για να ξεπεράσει τον φόβο του, μπορεί να κάνει απότομες κινήσεις προς τον άνθρωπο ή ακόμα να προσπαθήσει και να δαγκώσει. Ένα σκυλί που βαριέται θα προσπαθήσει να διασκεδάσει, με τρόπο καμιά φορά άγαρμπο και έντονο. Ένα υπερκινητικό σκυλί μπορεί να τρέχει πάνω κάτω όλη την ώρα, να πηδάει πάνω μας, να γαβγίζει και να μην μας αφήνει σε ησυχία.
Σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις όμως το σκυλί δεν είναι επιθετικό. Απλά αντιδρά στο περιβάλλον του ανάλογα με την προσωπικότητά του, την ενεργητικότητά του και τα σήματα τα οποία λαμβάνει.
Για παράδειγμα, ένα φοβικό σκυλί μπορεί να περάσει στην άμυνα, αν ο άνθρωπος δεν σεβαστεί τον χώρο του. Ένα σκυλί που βαριέται, μπορεί να αντιδράσει σαν παλαβό, αν ο άνθρωπος του δώσει λίγη περισσότερη σημασία από ό,τι συνήθως. Ένα υπερκινητικό σκυλί έχει τόση πολύ ενέργεια μέσα του που δεν ξέρει πως να την εκτονώσει.

Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να καλύπτουμε όλες τις βασικές ανάγκες ενός σκύλου. Η άσκηση, η πειθαρχία και η τρυφερότητα (με αυτή τη σειρά) είναι τα σημεία-κλειδιά ώστε ο σκύλος μας να αποκτήσει ψυχολογική και σωματική ισορροπία. Οι κανόνες και τα όρια που θέτουμε, είναι σημαντικά στο να διδάξουμε τον σκύλο μας ποιά είναι η αποδεκτή συμπεριφορά είτε είναι στο πάρκο είτε στο σπίτι.

Οι δικές μας προσδοκίες και ο τρόπος που τις εκφράζουμε είναι πολύ σημαντικές σε αυτό το σημείο. Ο σκύλος μας, πάντα μας κοιτάει προσπαθώντας να καταλάβει τι του ζητάμε να κάνει. Αν εμείς δεν είμαστε απόλυτα σαφείς κα ξεκάθαροι σε αυτό που του ζητάμε, το σκυλί θα μπερδευτεί, θα αγχωθεί και θα φοβηθεί. Μπορεί να γαβγίσει, να μας καταστρέψει τα έπιπλα ή να είναι απότομο προς τα άλλα σκυλιά, αλλά πάντα θα γυριζει και θα κοιτάει προς τον άνθρωπο-χειριστή του για να του δώσει ένα σημάδι για το τι περιμένει από αυτόν.

Γι' αυτό, το να δείξουμε στοργή και τρυφερότητα την λάθος στιγμή είναι το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στον σκύλο μας. Αν τον χαϊδέψουμε τρυφερά την στιγμή που γαβγίζει, το μήνυμα που του δίνουμε είναι: "Εσύ γαβγίζεις και εγώ αυτό θέλω να κάνεις!". Οι σκύλοι ψάχνουν για τέτοια μηνύματα και στην συνέχεια τα θυμούνται. Από την στιγμή που θα θεωρήσουν πως έχουν την συγκατάθεσή μας για μια συμπεριφορά, θα συνεχίσουν να το κάνουν για να έχουν συνεχώς την αποδοχή μας.

Κατά τον ίδιο τρόπο, αν εμείς δεν θέσουμε κανέναν κανόνα μέσα στο σπίτι, ο σκύλος μας δεν πρόκειται να έχει κανέναν κανόνα. Αν δεν θέλουμε ο σκύλος να ανεβαίνει στα έπιπλα, θα πρέπει να επιμένουμε και να κρατάμε πάντα την ίδια στάση, και να μην τον αφήνουμε τη μια στιγμή να ανέβει στον καναπέ και την άλλη όχι, ή να τον αφήνουμε να ανέβει μόνο όταν τον προτρέψουμε εμείς.

Επίσης θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πως αντιδρούμε όταν ο σκύλος μας έχει μια συμπεριφορά που μπορεί να παρεξηγηθεί και να χαρακτηριστεί επιθετική. Για παράδειγμα, αν ο σκύλος μας φοβάται κάτι και γαβγίζει, εμείς μπορεί να θέλουμε να τον παρηγορήσουμε και να τον κάνουμε να αισθανθεί καλύτερα, και να πάμε με χαρά και χαμόγελο προς το μέρος του και να του πούμε γεμάτοι ενεργητικότητα: "ήσυχα αγοράκι μου, μην γαβγίζεις, δεν είναι τίποτα", ο σκύλος μας όμως το μόνο που καταλαβαίνει είναι ένα χαρούμενο πρόσωπο να τον πλησιάζει και στην πραγματικότητα να τον επιβραβεύει γι' αυτό που κάνει.
Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε αν ο σκύλος μας γαβγίζει γιατί φοβήθηκε από κάτι, είναι να τον αγνοήσουμε, να μείνουμε ατάραχοι και να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε αποπνέοντας σιγουριά.

Η παρεξήγηση των κινήτρων λειτουργεί και από τις δύο πλευρές. Πολύ συχνά ένας άνθρωπος μπορεί να έχει μια εξωστρεφή και φιλική συμπεριφορά προς έναν σκύλο, και ο σκύλος να την θεωρήσει "επιθετική". 
Η διαφορά μεταξύ εμάς και του σκύλου είναι, πως εμείς είμαστε σε θέση να αναλύσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε την συμπεριφορά μας, και να βάλουμε εμάς στην θέση του σκύλου. Ενώ ένας σκύλος δεν πρόκειται ποτέ να σκεφτεί: "Ωωωω, αυτός ο άνθρωπος νομίζει πως εγώ είμαι επιθετικός, ενώ εγώ δεν είμαι!"

Σε κάθε περίπτωση, εμείς οφείλουμε να κατανοήσουμε τα σκυλιά μας και να λειτουργήσουμε ανάλογα. Από την στιγμή που θα μάθουμε να το κάνουμε αυτό σωστά, θα ελαχιστοποιήσουμε το πρόβλημα με τα "επιθετικά" σκυλιά, και θα περιορίσουμε όλα τα άσχημα περιστατικά που συμβαίνουν όταν ένα σκυλί χαρακτηρίζεται ως "επιθετικό".

πηγή: cesarsway.com

ΑΚΙΤΑ: όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε γι' αυτή την ιδιαίτερη και πανέμορφη φυλή.

Τα Ακίτα είναι μία μεγαλόσωμη ρατσα σκύλων με καταγωγή την βόρειο Ιαπωνία. Ανήκει στο είδος Spitz, του οποιου χαρακτηριστικά είναι η μακριά παχιά και συνήθως λευκή γούνα, τα μυτερα αυτιά και η χαρακτηριστική ουρά που αγκαλιάζει την πλάτη. Η φυλή έχει δύο στελέχη, τα Ακίτα της Ιαπωνίας και τα αμερικάνικα. Η γούνα των γνήσιων ιαπωνικών ακίτα ειναι  λευκή, κόκκινη σε τόνους του καφε, ενώ των αμερικανικών ακίτα έχει μεγαλύτερη χρωματική ποικιλία.

Τα Αμερικάνικα συνήθως ειναι πιο μεγαλόσωμα  με μαύρη μάσκα στη μουσούδα και με πρόσωπο που θυμιζει αρκουδα, ενώ τα Ιαπωνικά πιο ελαφριά και με πρόσωπο σαν αλεπούς. Λόγω των διαφορών τους και δεδομένου οτι στην Ιαπωνία θεωρούνται μέρος της φυσικής τους κληρονομιάς, δημιουργήθηκε διαφωνία για το αν τα δυο είδη ειναι εν τελει εντελώς διαφορετικές ράτσες ή απλώς διαφορετικές εκδοχές της ίδιας, πράγμα που δεν θα δημιουργουσε πρόβλημα στο ζευγάρωμα τους.

Η Ιαπωνική ιστορία, τόσο η προφορική όσο και η γραπτή, περιγράφουν ως προγόνους του Ακίτα, το Matagi κυνηγετικό σκυλι με στόχο αγριογούρουνα αρκούδες και ελαφια, ένα από τα παλαιότερα των ιθαγενών σκύλων. O πρόγονος αυτός συνήθιζε να κρατάει το θήραμα υπό τον έλεγχο του εως ότου το σκοτώσει ο κυνηγός.

Τα σημερινά Ακίτα εξελίχθηκαν κυρίως από την βόρεια περιοχή της νήσου Honshū που ανήκει στο νομό Akita, απ' όπου πήραν και το όνομά τους. Η ράτσα αύτη έχει προκύψει επίσης από διασταυρώσεις με μεγαλύτερες ράτσες από την Ασία και την Ευρώπη, όπως το Αγγλικό Μαστίφ το Μεγάλο Δανό, τα Αγίου Βερνάρδου και το Τόσα Ίνου. Αυτές οι διασταυρώσεις είχαν στόχο να αναπτυχθεί ενα καινούργιο είδος μεγάλου σκύλου ώστε να χρησιμοποιηθει στις κυνομαχιες που ανθίζαν στην Odate τις αρχές του 20ου αι.

Kατά τη διάρκεια του β' παγκοσμίου πολέμου διαστραυρώθηκαν και με γερμανικούς ποιμενικούς σε μία προσπάθεια να τα γλυτώσουν την ευθανασία που διέταξε η κυβέρνηση σε όλους τους σκύλους πλήν αυτών που συμμετείχαν σε στρατιωτικές αποστολές. Άλλο μέτρο που πήραν οι ιδιοκτήτες Ακίτα στην Ιαπωνία εναντίον της διαταγής για ευθανασία ήταν να αφήσουν τα σκυλιά ελεύθερα στα βουνά όπου και ξαναζευγαρώσαν με τους προγόνους τους τα Μatagi. Με αυτό τον τρόπο γλυτώσαν βέβαια τον αφανισμό.

American Akita

Τα αμερικάνικα Ακίτα προέκυψαν όταν κατα τη διάρκεια της αμερικάνικης κατοχής στην Ιαπωνία, οι στρατιώτες υιοθετούσαν και στέλναν στην πατρίδα τους τα Ακίτα, κυρίως δε αυτά που είχαν προκύψει απο τις διασταυρώσεις με μεγαλύτερες ράτσες. Για το λόγο αυτό άλλωστε και τα αμερικάνικα είναι πιο μεγαλόσωμα.

Σε σχέση με τη συμπεριφορά τους, μπορούμε να πούμε οτι είναι αρκετά κτητικά όσον αφορά στην ιδιοκτησία τους, κάπως ιδιότροπα μέσα στο σπίτι και αρκετά εχθρικά με τους άλλους σκύλους του ίδιου φύλου. Σε κάποιες χώρες δε, είναι καταχωρημένα ώς επικίνδυνα. Γενικά είναι σκυλιά ανεξάρτητα και κυριαρχικά με φήμη όμως καλών σχέσεων με τα παιδιά. Δεν είναι νευρικά σε καινούργιες γνωριμίες αλλά σίγουρα θα επιτεθούν αν αισθανθούν απειλή.
 

Το Ακίτα θεωρείται μέρος της φυσικής κληρονομιάς της Ιαπωνίας. Το Ακίτα είχε εκτιμηθεί πολύ και οι ιδιοκτήτες του ήταν μόνο αριστοκράτες. Το Akita ανήκει σε μια ισχυρή, ανεξάρτητη και κυρίαρχη φυλή, συνήθως απόμακρος με τους ξένους, αλλά στοργικός με τα μέλη της οικογένειας. 

Ως φυλή, τα Akitas είναι γενικά ανθεκτικά, αλλά είναι γνωστό ότι πάσχουν από διάφορες γενετικές ασθένειες και είναι ευαίσθητα σε ορισμένα φάρμακα. Μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία ισχίων και οφθαλμικές μολύνσεις. Χρειάζεται καθημερινή άσκηση και τακτικό καλλωπισμό.

πηγή:  athensmagazine.gr

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την πυομήτρα.

Η πυομήτρα είναι μια πολύ σοβαρή πάθηση της μήτρας που προσβάλλει πολλά θηλυκά θηλαστικά, όπως τους σκύλους, τις γάτες, τα κουνέλια κλπ. Πιο συχνά όμως εμφανίζεται στους σκύλους.

Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή νόσο καθώς εμφανίζεται ξαφνικά, έχει ταχεία εξέλιξη, και αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα και επιθετικά, καταλήγει στον θάνατο του ζώου.

Εμφανίζεται πιο συχνά σε ζώα μέσης και μεγάλης ηλικίας, χωρίς όμως να αποκλείεται και η εμφάνιση της νόσου σε πιο νεαρές ηλικίες.
Η πεποίθηση πως αν το ζώο έχει κυοφορήσει δεν διατρέχει πλέον κίνδυνο πυομήτρας είναι ψευδής. Ακόμα και τα ζώα που έχουν κυοφορήσει και γεννήσει μπορεί να εμφανίσουν πυομήτρα σε κάποια φάση της ζωής τους. Το σίγουρο όμως είναι, πως τα ζώα που δεν έχουν κυοφορήσει ποτέ ενώ συνεχίζουν να έχουν οίστρο, έχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Πως δημιουργείται η πυομήτρα

Η πυομήτρα οφείλεται στις ορμονικές και μορφολογικές αλλαγές της μήτρας κατά την διάρκεια του οίστρου του ζώου. 
Κατά την διάρκεια του οίστρου, ο αυχένας της μήτρας ανοίγει και το ενδομήτριο διογκώνεται. Ταυτόχρονα, ο τράχηλος που είναι πάντα ερμητικά κλειστός, κατά τη διάρκεια του οίστρου ανοίγει ώστε να αφήσει το σπέρμα να περάσει μέσα στην μήτρα. Την ίδια στιγμή, τα λευκά αιμοσφ
αίρια τα οποία συνήθως προστατεύουν και εμποδίζουν τα μικρόβια να εισέλθουν, κατά την διάρκεια του οίστρου εξαφανίζονται από την μήτρα ώστε να αφήσουν το σπέρμα να εισέλθει χωρίς να υποστεί καμία βλάβη. Τότε όμως εισέρχονται ανεμπόδιστα και πολλά μικρόβια.
Μετά το τέλος του οίστρου, ο αυχένας της μήτρας ξανακλείνει, όμως μερικές φορές το ενδομήτριο δεν επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση. Τότε βρίσκουν την ευκαιρία τα διάφορα μικρόβια να εγκλωβιστούν μέσα στο διογκωμένο ενδομήτριο και να δημιουργήσουν σοβαρές μολύνσεις.
Η μόλυνση έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πύον και αίμα μέσα στην μήτρα. Ο οργανισμός προσπαθεί να αποβάλλει μέρος από τις τοξίνες μέσω των νεφρών, αλλά πολλές φορές τα νεφρά δεν αντέχουν και έτσι προκαλείται νεφρική ανεπάρκεια.
Αν η πυομήτρα δεν διαγνωσθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα, η μήτρα μπορεί να διογκωθεί τόσο πολύ μέσα στο σώμα του ζώου, ώστε να προκληθεί ρήξη μήτρας, και το ζώο να πεθάνει από σηψαιμία.

Πότε εμφανίζεται η πυομήτρα
Η πιο επικίνδυνη περίοδος για να εμφανιστεί πυομήτρα, είναι δύο έως οκτώ εβδομάδες μετά τον τελευταίο οίστρο.

Συμπτώματα
Υπάρχουν δύο είδη πυομήτρας, τα οποία έχουν και διαφορετικά συμπτώματα:

Ανοιχτή πυομήτρα: Σε αυτή την περίπτωση ο τράχηλος παραμένει ανοιχτός και έτσι το πύον εξέρχεται μέσω της γεννετικής οδού, και είναι εμφανές.
Τα βασικά συμπτώματα σε αυτή την περίπτωση, είναι η εμφανής εκροή πύου από τα γεννετικά όργανα του σκύλου, και το επίμονο γλύψιμο του σκύλου στις επίμαχες περιοχές. Το πύον που εμφανίζεται είναι δύσοσμο και πολλές φορές συνοδεύεται από ένα βλεννοαιμοραγικό σκούρο καφέ-πράσινο κολπικό έκκριμα. Επίσης εμφανίζεται ένα απότομο "ξεφούσκωμα" της διογκωμένης κοιλιάς που είχε το ζώο κατά την διάρκεια του οίστρου.

Κλειστή πυομήτρα: Είναι η πιο δύσκολη και επικίνδυνη περίπτωση, καθώς το πύον που δημιουργείται στον οργανισμό δεν βρίσκει δίοδο προς τα έξω, και εγκλωβίζεται μέσα, μολύνοντας ακόμα περισσότερο το ζώο. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να διαγνωστεί έγκαιρα η πυομήτρα, και το ζώο από κάποια στιγμή και μετά αρχίζει να δείχνει βαριά άρρωστο. Εμφανίζει λήθαργο, ανορεξία, καταβολή δυνάμεων, πολυουρία, πολυδιψία, πυρετό, διόγκωση κοιλιάς, εμετό και διάρροια.

Και στις δύο περιπτώσεις ο σκύλος πίνει υπερβολικά πολύ νερό, στην προσπάθεια του να βοηθήσει τα νεφρά να αποβάλλουν τις τοξίνες.
Γενικά, αν μερικές εβδομάδες μετά τον οίστρο παρατηρήσουμε τον σκύλο μας να πίνει υπερβολικό νερό και να ουρεί περισσότερο από όσο συνήθως, είναι κάτι που θα πρέπει να μας ανησυχήσει και να πάμε κατευθείαν στον κτηνίατρο, καθώς αυτά είναι τα πρώτα συμπτώματα της πυομήτρας.

Διάγνωση
Η πρώτη κλινική εικόνα του ζώου μας οδηγεί προς την διάγνωση πυομήτρας όταν: το σκυλί πίνει πολύ νερό και ουρεί υπερβολικά. Όταν δείχνει άρρωστο, δεν έχει δυνάμεις, έχει ανορεξία, εμετούς και πυρετό. Στην συνέχεια ο κτηνίατρος, με ακτινογραφίες και αιματολογικές εξετάσεις επιβεβαιώνει την ύπαρξη πυομήτρας.

Αντιμετώπιση

Ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της πυομήτρας είναι η ολική ωοθηκυστερεκτομή, η ολική αφαίρεση της μήτρας δηλαδή, ή αλλιώς η στείρωση. Ενώ κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, όταν πρόκειται για ένα υγιές σκυλί, η χειρουργική αυτή επέμβαση είναι στην ουσία ένα χειρουργείο ρουτίνας, στην περίπτωση που το σκυλί έχει διαγνωσθεί με πυομήτρα το χειρουργείο γίνεται πολύ πιο πολύπλοκο και επικίνδυνο για επιπλοκές, καθώς ο οργανισμός του ζώου είναι ήδη αρκετά επιβαρυμένος.

Υπάρχει και μια αγωγή θεραπείας με αντιβιώσεις και φαρμακευτική αγωγή, αλλά επειδή τα ποσοστά επιτυχίας της είναι εξαιρετικά χαμηλά, οι κτηνίατροι δεν την συνιστούν και την χορηγούν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου το χειρουργείο δεν μπορεί να γίνει για κάποιο λόγο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα ζώα μετά το χειρουργείο και με την ανάλογη υποστηρικτική φαρμακευτική αγωγή, αναρρώνουν πλήρως.

Πρόληψη
Η μοναδική πρόληψη για την εμφάνιση πυομήτρας στο ζώο μας, είναι η έγκαιρη στείρωση του ζώου. Αν το σκυλί δεν πρόκειται να ζευγαρώσει ποτέ στην ζωή του και να κυοφορήσει, είναι προτιμότερο να στειρωθεί εγκαίρως σε νεαρή ηλικία, ώστε να αποφευχθεί ο μεγάλος κίνδυνος εμφάνισης πυομήτρας. 
Η καταλληλότερη στιγμή για την στείρωση του θηλυκού σκύλου, είναι αμέσως μετά την εμφάνιση του πρώτου οίστρου, στην ηλικία του ενός έτος περίπου.
Η θεωρία πως το σκυλί είναι καλύτερα να ζευγαρώσει έστω μια φορά πριν στειρωθεί δεν ευσταθεί, και δεν υπάρχει καμία καταγεγραμμένη μελέτη που να το υποστηρίζει.
Επίσης, είναι προτιμότερο να μην χρησιμοποιούνται ειδικές ενέσεις προσωρινής παύσης του οίστρου του ζώου, διότι αυτές όχι μόνο αποτρέπουν τον κίνδυνο εμφάνισης πυομήτρας, αλλά αντίθετα τον αυξάνουν.

Η μυρωδιά μας λειτουργεί σαν "άρωμα" για τον σκύλο μας.

Η μυρωδιά των οικείων ανθρώπων κεντρίζει τον εγκέφαλο των σκύλων και τους δημιουργεί συναισθηματική ανταπόκριση.  
Η μυρωδιά μας είναι συνδυασμένη στον εγκέφαλο του σκύλου μας ως "ανταμοιβή".
 

Αν ο σκύλος σας, δείχνει χαρούμενος κάθε φορά που σας βλέπει, είναι προφανώς επειδή του αρέσει η μυρωδιά σας. Η μυρωδιά που έχει ο κάθε άνθρωπος στο οικείο περιβάλλον του σκύλου, λειτουργεί σαν διεγερτικό και του προκαλεί συναισθηματική ανταπόκριση, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα. 

Η μυρωδιά μας, είναι συνδυασμένη στο μυαλό του σκύλου μας με "ανταμοιβή", και οι πιο έντονες αντιδράσεις προκαλούνται από τους ανθρώπους που είναι πιο κοντά στον σκύλο, λένε οι ερευνητές.

O Gregory Berns από το Emory University της Atlanta, λέει χαρακτηριστικά: 

«Παρόλο που θα θεωρούσαμε πως η μυρωδιά των άλλων σκύλων θα ήταν αυτή που θα προκαλούσε πιο έντονα συναισθήματα, τελικά από ό,τι φαίνεται, η «επιβραβευτική ανταπόκριση» προέρχεται από την μυρωδιά των ανθρώπων.

Όταν οι άνθρωποι μυρίζουν το άρωμα που συνηθίζει να φορά ένας άνθρωπος που αγαπούν, έχουν αυτόματα μια ασυναίσθητη συναισθματική αντίδραση. Με το πείραμά μας, προσπαθήσαμε να βάλουμε στην ίδια διαδικασία τους σκύλους. Αλλά από την στιγμή που οι σκύλοι λειτουργούν πολύ περισσότερο με την μύτη από ότι οι άνθρωποι, η αντίδρασή τους προφανώς θα είναι πολύ πιο έντονη από την δική μας, απέναντι σε μια μυρωδιά.

Είναι άλλο πράγμα να μπαίνεις μέσα στο σπίτι και ο σκύλος σου να πηδάει από χαρά πάνω σου γιατί ξέρει πως μια σειρά από καλά πράγματα πρόκειται να συμβούν. Σε αυτό βοηθά και η οπτική επαφή. Στο πείραμα που κάναμε εμείς όμως, οι άνθρωποι των οποίων η μυρωδιά μας ενδιέφερε, δεν ήταν παρόντες.

Αυτό σημαίνει πως ο εγκέφαλος του σκύλου κεντρίζεται και αντιδρά από κάτι που βρίσκεται σε απόσταση. Μας δείχνει πως στο μυαλό των σκύλων υπάρχει ήδη μια διανοητική απεικόνιση μας, η οποία ενεργοποιείται ακόμα και αν εμείς δεν είμαστε εκεί.»

Το πείραμα του πανεπιστημίου, που είναι και το πρώτο αυτού του τύπου, αφορούσε 12 σκύλους από διαφορετικές φυλές, τους εγκέφαλους των οποίων σκάναραν, την στιγμή που τους έβαζαν μπροστά τους να μυρίσουν πέντε διαφορετικές μυρωδιές.

Οι διαφορετικές μυρωδιές που μύρισαν οι σκύλοι ήταν οι εξής:

•  Ένα αντικείμενο το ίδιου του σκύλου
•  Ένα αντικείμενο ενός σκύλου που δεν είχαν δει ποτέ
•  Ένα αντικείμενο ενός σκύλου που ζει στο ίδιο ή στο γειτονικό σπίτι με αυτούς
•  Ένα αντικείμενο ενός ανθρώπου που δεν τον γνωρίζουν καθόλου
•  Ένα αντικείμενο ενός ανθρώπου που ζει μέσα στο σπίτι τους

    Σχετικά με το αντικείμενο του οικείου ανθρώπου, επιλέχτηκε από τους ερευνητές να προέρχεται από κάποιο άτομο που ζει μέσα στο σπίτι, αλλά να μην είναι του χειριστή του σκύλου, έτσι ώστε καμμία από τις μυρωδιές να μην βρισκόταν και σαν φυσική παρουσία στον χώρο του πειράματος.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως και οι πέντε μυρωδιές προκάλεσαν αντίστοιχες αντιδράσεις στον εγκέφαλο του σκύλου. Η πιο έντονη αντίδραση με διαφορά ήταν αυτή στο άρωμα του οικείου ανθρώπου, ενώ επόμενη σε ένταση ήταν η αντίδραση στο άρωμα του οικείου σκύλου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Behavioural Processes, και επιβεβαίωσαν πως ο σκύλος είχε την πιο δυνατή αντίδραση στο άρωμα του οικείου ανθρώπου του, ακόμα και αν το άτομο δεν βρισκόταν μέσα στον χώρο.

Τα ζώα τα οποία εκπαιδεύονται για να γίνουν σκύλοι θεραπείας, έδειξαν ακόμα πιο έντονη αντίδραση και πολύ πιο έντονη κινητικότητα του εγκεφάλου, σε σχέση με τα υπόλοιπα ζώα που πήραν μέρος στο πείραμα.

Πηγή: dailymail.co.uk