Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Πως θα κοινωνικοποιήσετε το κουτάβι σας.

Η κοινωνικοποίηση είναι ένα ζωτικής σημασίας μέρος της ανατροφής ενός σκύλου. Η κοινωνικοποίηση δεν πρέπει ποτέ να αγνοηθεί, καθώς η έλλειψη της μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα για το σκυλί, αργότερα στη ζωή. Θέματα συμπεριφοράς όπως φοβίες, αγωνίες, επιθετικότητα και η έλλειψη της δυνατότητας να ασχοληθεί με αγχωτικές καταστάσεις είναι τα αποτελέσματα από την κακή κοινωνικοποίηση.

Όμως τι είναι η κοινωνικοποίηση; 
Κοινωνικοποίηση είναι οι πράξεις κατά τις οποίες εκθέτουμε με ασφάλεια κουτάβια και σκυλιά σε διαφορετικές, ξένες περίεργες και δυνητικά αγχωτικές καταστάσεις, με τρόπο που να παρέχουν πάντοτε μια θετική εμπειρία. Η κοινωνικοποίηση θέτει τη βάση σε ένα κουτάβι ή σκύλο για μια επιτυχημένη ζωή όταν ασχολείται με τον κόσμο και τις πολλές εμπειρίες που θα εκτεθεί κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Το κλειδί για την επιτυχή κοινωνικοποίηση είναι να εκτεθεί το κουτάβι ή το σκύλος σε νέες και παράξενες καταστάσεις και πάντα κάνοντας αυτές μια θετική εμπειρία. Ως χειριστής, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι έχετε τον έλεγχο όσο το δυνατόν περισσότερο. Όλες οι εμπειρίες θα πρέπει να είναι μόνο θετικές και αν υπάρχουν αρνητικές, θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος για να γίνουν θετικές.  

Η κοινωνικοποίηση είναι κάτι που γίνεται συνέχεια, αλλά ο κρίσιμος χρόνος για την έκθεση και τη μάθηση είναι μεταξύ 8 εβδομάδων έως 16 εβδομάδων. Τότε θα πρέπει να εκθέσετε το κουτάβι σε μια ευρεία ποικιλία σκύλων, ανθρώπων, παιδιών, εξοπλισμού κα.
Θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι όλα τα σκυλιά στα οποία θα εκθέσετε το κουτάβι σας είναι φιλικά, προβλέψιμα και υγιή. Τυχόν κακή εμπειρία με επιθετικά σκυλιά, μπορούν να δημιουργήσουν επιθετικότητα ή φόβο στο κουτάβι σας. Ο στόχος είναι να διδαχτεί το κουτάβι ότι τα σκυλιά είναι θετικές εμπειρίες, και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για φόβο ή επιθετικότητα από την πλευρά τους. Η ασφαλής έκθεση σε σκύλους προωθεί επίσης την ελπίδα ότι το σκυλί σας δεν θα δει άλλα σκυλιά ως απειλή, που σημαίνει ότι δεν θα έχετε να ανησυχείτε για την κακή συμπεριφορά με την παρουσία των άλλων σκύλων.

Εκθέτοντας το κουτάβι σας σε ανθρώπους, επιλέξτε φιλικά πρόσωπα και στη συνέχεια μεγάλα πλήθη. Βεβαιωθείτε ότι κανείς δεν θα προκαλέσει στο κουτάβι σας οποιαδήποτε βλάβη, φόβο ή πανικό. Αφήστε το κουτάβι σας να ζήσει την εμπειρία με ήπιους χειρισμούς από αγνώστους, να παίξει με τους ξένους, να κεραστεί από αγνώστους (οι οποίοι θα του δώσουν δικές σας λιχουδιές) και να το χαϊδέψουν. Εκθέστε το κουτάβι σας σε παιδιά που βρίσκονται υπό έλεγχο και είναι σε θέση να χειριστούν με ασφάλεια και απαλά το κουτάβι σας. Ποτέ μην αφήσετε να κατακλύσουν το κουτάβι σας με χάδια ή να το αγχώσουν.  


Πάρτε το κουτάβι σας σε μια παιδική χαρά με εξοπλισμό και παίξτε μαζί του εκθέτοντας το σε διαφορετικές επιφάνειες και υφές, εξασφαλίζοντας παράλληλα ότι το κουτάβι σας δεν θα πέσει, δεν θα πανικοβληθεί και δε θα κινδυνεύσει. Περπατήστε το κουτάβι σας πάνω σε ξύλινα πατώματα, άμμο, χαλιά, φουσκώστε μπαλόνια, ανοιγοκλείστε πλαστικές σακούλες κα.
Θυμηθείτε ότι η έκθεση πρέπει να είναι μαζί διασκέδαση και θετική εμπειρία, διατηρώντας παράλληλα το κουτάβι σας ασφαλές και ενθουσιασμένο για την προσπάθεια του να ανακαλύψει νέα πράγματα. Βεβαιωθείτε ότι έχετε ελέγξει το περιβάλλον όσο μπορείτε για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια. Όλες οι εμπειρίες να είναι θετικές, αυτό είναι η κοινωνικοποίηση και εκεί είναι το θέμα! Όταν προκύπτουν αρνητικές καταστάσεις, μετακινήστε το κουτάβι σας αμέσως και δημιουργήστε μια θετική εμπειρία με κάποιο παιχνίδι και λιχουδιές.

Είναι σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι δεν θα επαινέσετε το σκυλί σας όταν εμφανίζει φόβο, ανασφάλεια ή άλλες κακές συμπεριφορές. Προσφέροντας επαίνους θα ενισχύσετε την κακή συμπεριφορά και τις κακές αντιδράσεις. Αγνοήστε τις αρνητικές απαντήσεις από το κουτάβι σας, και να επιβραβεύσετε τη στιγμή που η επιθυμητή απάντηση είναι παρούσα.
Μην ξεχνάτε ποτέ ότι το κουτάβι σας αναπτύσσεται από εσάς, για αυτό πρέπει να είστε σίγουροι ότι θα παραμείνετε πάντα ήρεμοι και θετικοί.  Ηρεμία και ευτυχισμένη φωνή θα πρέπει να συνοδεύουν ένα απαλό χέρι. Αυτή η συμπεριφορά θα κάνει το σκυλί σας ευτυχισμένο.

Για να ξεκινήσετε, εδώ είναι μερικές ιδέες για μέρη που μπορείτε να πάρετε το κουτάβι ή το σκυλί σας για την κοινωνικοποίηση. Παρακαλώ βεβαιωθείτε ότι το κουτάβι σας έχει κάνει πρώτα τα κατάλληλα εμβόλια!



  • δημοτικό πάρκο
  • κέντρο της πόλης,
  • σιδηροδρομικός σταθμός,
  • καταστήματα με είδη κατοικιδίων,
  • καταστήματα που επιτρέπουν κατοικίδια,
  • παρελάσεις και γιορτές,
  • βόλτες με το αυτοκίνητο,
  • κοινωνικοποίηση με άλλα σκυλιά,
  • σπίτια φίλων,
  • επισκεφθείτε πολυκατοικίες και μπείτε τους ανελκυστήρες,
  • περπατήστε γύρω από το εξωτερικό εμπορικών κέντρων.

Ένα από τα κλειδιά για την ανάπτυξη ενός καταπληκτικού συντρόφου της οικογένειας είναι σωστή η κοινωνικοποίηση και το αποτέλεσμα είναι ένα αξιόπιστο σκυλί που σας εμπιστεύεται να μπορείτε να το πάρετε παντού και να κάνει ότι του ζητήσετε.

Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:

Γιώργης Ταξιδευτής
Θετικός εκπαιδευτής ανθρώπων και ζώων
Τηλ. Επικοινωνίας 6980137083
mail : koge@windowslive.com

Πηγή: http://www.k9instinct.com/blog/how-to-socialize-your-puppy-or-dog-dog-socialization-guide

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Πως θα αποφύγετε τα δαγκώματα του κουταβιού


Καταρχήν θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το δάγκωμα για τα κουτάβια είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά. Μη ξεχνάτε ότι όταν γεννιούνται είναι τυφλά και κουφά και με το στόμα ανακαλύπτουν την μητέρα τους και το γάλα που τα ταΐζει. Επίσης ότι καθώς μεγαλώνουν αποκτούν τις πρώτες τους εμπειρίες με το στόμα τους, αφού το χρησιμοποιούν στο παιχνίδι και στην επικοινωνία τους.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτείτε το δάγκωμα ούτε και να το αγνοήσετε. Είναι καλύτερο να του μάθετε μια καινούργια συμπεριφορά. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι τα κουτάβια δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις που εμείς χρησιμοποιούμε για να τους μιλάμε, αλλά το τόνο της φωνής μας. Αν λοιπόν εσείς όταν σας δαγκώνει του μιλάτε, είναι εξαιρετικά πιθανόν να νομίζει ότι το επαινείτε και ότι το επιβραβεύετε. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δείρετε το κουτάβι, ούτε και να του ουρλιάξετε. Τέτοιες κινήσεις είναι μη αποδεκτές και βίαιες.

Αντίθετα υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε. Για παράδειγμα μπορείτε να σταματήσετε το παιχνίδι αμέσως μαζί του συνδυάζοντας να πείτε τη στιγμή που σας δάγκωσε μια λέξη, όπως το μη, το όχι ή το άου. Αμέσως μετά μπορείτε να απομακρυνθείτε από αυτό, να το αφήσετε μόνο για μερικά λεπτά και να συνεχίσετε το παιχνίδι μαζί του, αργότερα. Επίσης μπορείτε να δοκιμάσετε να κάνετε τη παλάμη σας γροθιά έτσι ώστε να μη μπορεί να τη πιάσει.

Ένας ακόμα τρόπος είναι να διοχετεύσετε το δάγκωμα του σε παιχνίδια που θα έχετε πρόχειρα κοντά σας (κάλτσες, αρκουδάκια, κόκαλα από πετ σοπ, παιχνίδια με ήχους). Όταν το κουτάβι σας δαγκώσει, πείτε πάλι τη λέξη που έχετε επιλέξει και δώστε του ένα από παραπάνω. 
Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι το κουτάβι πρέπει να ασκείται συχνά πυκνά και να το κοινωνικοποιήσετε, αφήνοντας το να παίζει με άλλα σκυλιά και κουτάβια, ώστε να μάθει πόση πίεση μπορεί να ασκεί με τα δόντια του και πότε να σταματήσει.

Γιώργης Ταξιδευτής

Θετικός εκπαιδευτής ανθρώπων και σκύλων

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Χρήση “βοηθητικών μέσων”στην εκπαίδευση του σκύλου

Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι τα μέσα αυτά (πνίχτης, ηλεκτρικό κολάρο, κολάρο ψεκασμού) όταν χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση του σκύλου προκαλούν πόνο και φόβο. Και κανείς φυσικά δεν αρνείται ότι φόβος και ο πόνος λειτουργούν και μάλιστα άμεσα. Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο θέλουμε “τα παιδιά μας” να μας υπακούν γιατί μας φοβούνται και πονούν ή γιατί μας σέβονται και μας αγαπούν. Σε αυτό το ερώτημα, πιστεύω ότι η απάντηση όλων, είναι αυτονόητη. 

Ας εξετάσουμε όμως πρώτα τι είναι το καθένα από αυτά :
  • Πνίχτης: είναι ένα μια αλυσίδα η οποία κάθε φορά που ο σκύλος μας τραβάει, σφίγγει γύρω από τον λαιμό του με αποτέλεσμα να τον πνίγει ώστε να τον σταματήσει. Υπάρχουν πνίχτες από αλυσίδα, δερμάτινοι με καρφιά κα. Πνίχτης, εύκολα μπορεί να γίνει και το λουρί του σκύλου. 
  • Ηλεκτρικό κολάρο: αποτελείται από δύο μέρη, το τηλεχειριστήριο και το περιλαίμιο. Έχει ενσωματωμένο έναν μηχανισμό με μπαταρίες που στέλνει στο σκύλο, κάθε φορά που γαυγίζει ή κάθε φορά που δεν ακούει τις εντολές μας, ρεύμα. 
  • Κολάρο ψεκασμού: ενεργοποιούνται είτε από μακριά είτε με το γαύγισμα και πετούν σπρέι κάτω από το ρύγχος του ζώου. Το σπρέι συνήθως περιέχει  citronella. Χρησιμοποιούνται για την αποτροπή του γαυγίσματος.
Προβλήματα που δημιουργούν είναι :
  • βλάβη μαλακών ιστών,
  • προβλήματα στα μάτια, 
  • βλάβη της τραχείας και του οισοφάγου,
  • νευρολογικά προβλήματα,
  • προβλήματα στην αυχενική μοίρα,
  • τραυματισμό θυρεοειδή αδένα, 
  • προβλήματα στους σιελογόνους αδένες. 
  • στραγγαλισμός (που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε θάνατο), 
  • εγκαύματα, 
  • φόβο προς τη citronella με αποτέλεσμα τους θερινούς μήνες να είναι δύσκολη η χρήση της για τη προστασία του ζώου από τα παράσιτα. 
  • συνδυάσουν αναπόφευκτα το ισχυρό ερέθισμα (πολύ δυνατό πόνο) προς οτιδήποτε έτυχε να έχει στραμμένη την προσοχή του εκείνη τη στιγμή ο σκύλος.  Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν το σκυλί εκείνη την ώρα βλέπει άνθρωπο ή σκύλο, θα καταλάβει ότι αυτά είναι που του προκαλούν πόνο. Το αποτέλεσμα θα είναι ή να φοβάται ή να επιτίθεται.  
  • καλύπτουν το πρόβλημα και δεν το διορθώνουν. Όταν ο πνίχτης βγει, το σκυλί θα σταματήσει να πονάει και θα αρχίσει πάλι να τραβάει. Αν πάλι έχει χρησιμοποιηθεί ηλεκτρικό κολάρο για την άρνηση λήψης τροφής, όταν αυτό βγει, το σκυλί δεν θα διστάσει να πάρει τη τροφή όχι απλά από το έδαφος αλλά ακόμα και από ξένο χέρι. Το ίδιο ισχύει και για τα κολάρα ψεκασμού και το γαύγισμα. 
  • καταστρέφουν την σχέση μεταξύ ανθρώπου ζώου, αφού αυτό μαθαίνει να πονάει και να φοβάται από άνθρωπο της οικογενείας του, 
  • κάνουν τη ζωή τους μαρτύριο. Στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε βιντεάκια με ανθρώπους που τα έχουν τοποθετήσει στον λαιμό τους. Θα καταλάβετε αμέσως τι πόνο ένιωσαν. Αμέσως θα καταλάβετε τι αισθάνεται και ο σκύλος σας, φορώντας πνίχτη ή ηλεκτρικό κολάρο.
Μόνιμα επιχειρήματα αυτών που χρησιμοποιούν αυτά τα μέσα είναι :
  • “και η μάνα πιάνει τα κουτάβια της και τα τραβάει και πολλές φορές τα τινάζει και να κάνει να πονάνε”  
  • “ο σκύλος μου δεν πονάει γιατί χρησιμοποιώ τη μικρότερη βαθμίδα ρεύματος”
  • “εγώ κάνω ορθή χρήση χωρίς να προξενώ πόνο”
  • “το δοκίμασα στο χέρι μου και δεν πονάει”,
  • “αν βάλεις το πνίχτη στο σωστό σημείο τότε δεν του κάνεις ζημιά”
  • “είναι εκπαιδευτικά εργαλεία, τμήμα μιας εκπαίδευσης”
  • “ήταν τόσο ανυπάκουο και τράβαγε τόσο πολύ που ήταν η τελευταία λύση που είχα”
Στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά είναι άνευ ουσίας. Και αυτό γιατί απλά :
  • η μάνα πιάνει τα κουτάβια της από το σβέρκο και όχι από το λαιμό, γνωρίζοντας ενστικτωδώς τη διαδικασία ώστε να μη τα πονέσει,
  • για να αντιληφθεί ο σκύλος τι δεν πρέπει να κάνει, θα χρειαστούν πολλές επαναλήψεις και αύξηση του ρεύματος στη μέγιστη βαθμίδα,
  • η περιοχή του λαιμού είναι μια ευαίσθητη περιοχή γεμάτη με νευρικές απολήξεις. Οποιαδήποτε διοχέτευση ρεύματος στο σημείο εκείνο, είναι εξαιρετικά επώδυνη και δεν έχει σχέση με την αίσθηση που δημιουργείται στο ανθρώπινο χέρι,
  • δεν υπάρχει καλή και κακή χρήση όλων αυτών. Σε κάθε χρήση τους, προκαλούν  πόνο, φόβο και ζημιά,
  • δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση ότι προκαλεί πόνο και φόβο,
  • δεν είναι η έσχατη λύση. Τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με την θετική εκπαίδευση και με τέτοιο τρόπο που και εύκολος είναι και βία δεν χρησιμοποίει και βελτιώνει τη σχέση, μεταξύ γονέα και κατοικίδιου. 
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οργανισμοί όπως ο Αμερικανικός Κτηνιατρικός Σύλλογος, ο Σουηδικός, ο Σύλλογος της Αυστραλίας κλπ έχουν καταδείξει την χρήση "τέτοιων βοηθημάτων" κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης ως επιβλαβή. Επίσης ότι όλα αυτά, έχουν απαγορευθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των ζώων συντροφιάς. 
Πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 7, αναφέρεται ότι: “Κανένα κατοικίδιο ζώο δεν θα πρέπει να εκπαιδεύεται με τέτοιο τρόπο που να είναι επιζήμιος για την υγεία και την ευημερία του, ειδικά με τον καταναγκασμό του ώστε να υπερβεί τις φυσικές ικανότητες ή τη δύναμή του ή με την υιοθέτηση τεχνητών βοηθημάτων που προκαλούν τραυματισμό ή περιττό πόνο, ταλαιπωρία ή αγωνία.” 
Στην χώρα μας, η χρήση τεχνιτών βοηθημάτων κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης απαγορεύεται από το 1992.

Τέλος, η Διεθνής Κυνολογική Ομοσπονδία με δελτίο τύπου, που εξέδωσε στις 10 Απριλίου 2013 δηλώνει ότι : “Το σύνολο των μελών της Ομοσπονδίας διαχωρίζει ρητά τη θέση του και καταδικάζει όλες τις μορφές κακομεταχείρισης ζώων και τη χρήση απαγορευμένων εκπαιδευτικών βοηθημάτων. Η διαδικασία της εκπαίδευσης σκύλου δεν πρέπει ποτέ να προκαλεί τραυματισμό ή πόνο λόγω κακομεταχείρισης. Εδώ και χρόνια, οι μέθοδοι εκπαίδευσης βασίζονται σε μοντέρνες έρευνες συμπεριφοράς, με έμφαση στην θετική ενίσχυση.”

Γιώργης Ταξιδευτής
Θετικός εκπαιδευτής ανθρώπων και σκύλων

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Πράγματι, τα σκυλιά καταλαβαίνουν τι λέμε!

γράφει η Μαρία Καραμέτου

Νέα έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που πίστευαν εδώ και καιρό οι άνθρωποι που έχουν κατοικίδια. Τα σκυλιά πράγματι καταλαβαίνουν αυτά που τους λέμε, καθώς επεξεργάζονται το νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων περίπου όπως το κάνουν και οι άνθρωποι.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα σκυλιά ανταποκρίνονται σε διαφορετικά σημεία της ανθρώπινης ομιλίας, συμπεριλαμβανομένου το περιεχόμενο και τον συναισθηματικό τόνο των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Ωστόσο, η νέα μελέτη για πρώτη φορά διαπιστώνει ότι τα σκυλιά δίνουν όντως προσοχή στην έννοια των λέξεων. Μάλιστα όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα σκυλιά επεξεργάζονται τις πληροφορίες αυτές σε ένα διαφορετικό τμήμα του εγκεφάλου τους από εκείνο στο οποίο επεξεργάζονται τα συναισθηματικά στοιχεία μιας ομιλίας.

«Αυτό δεν σημαίνει ότι τα σκυλιά κατανοούν όλες τις λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι», αναφέρει ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. David Reby, στο τεύχος “Current Biology” στο οποίο δημοσιεύονται τα ευρήματα της έρευνας.
«Όχι, τα σκυλιά δεν πρόκειται να διαβάσουν βιβλία ούτε να συνθέσουν μουσική», δηλώνει αστειευόμενος ο Nicolas Dodman από το Πανεπιστήμιο Tuffs Cummings στο περιοδικό Health «αλλά είναι σε θέση να κατανοήσουν κάποια κομμάτια από αυτά που λέμε, είτε συλλέγοντας κάποιους ήχους που έχουν νόημα για αυτούς είτε συνθέτοντας κάποιες πληροφορίες από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε».  

Στο πλαίσιο της έρευνας, οι επιστήμονες τοποθέτησαν δύο ηχεία σε κάθε πλευρά των σκυλιών από τα οποία άκουγαν ανθρώπινες ομιλίες, που μπορεί να σχετίζονταν με την συμπεριφορά τους αλλά μπορεί και να ήταν και άσχετες λέξεις. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όταν ακουγόταν με επιτακτικό τόνο η φράση «έλα εδώ» τα σκυλιά συνήθως γύριζαν το κεφάλι προς τα δεξιά. Αντιθέτως, όταν ο τόνος της φωνής ήταν περισσότερο συναισθηματικός στρέφονταν προς τα αριστερά.

«Δεν μπορούν να φτάσουν τους ανθρώπους στην κατανόηση της γλώσσας και των λέξεων καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται πολλά στοιχεία της ανθρώπινης ομιλίας σε διαφορετικά στάδια και σε πολλές, διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου» είπε ακόμη ο Andics.
Παρόλ’ αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, η νέα αυτή έρευνα παρέχει ένα νέο τρόπο, με τον οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να επικοινωνήσουν καλύτερα με τους τετράποδους φίλους τους.

πηγή: stogiatro.gr

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Τι πρέπει να κάνει ένας ποδηλάτης όταν τον κυνηγούν σκύλοι.

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι ελάχιστα σκυλιά είναι επικίνδυνα, ακόμα κι αν συγκροτούν  πολυπληθείς αγέλες. Όμως δεν είναι και ασυνήθιστο το φαινόμενο να οδηγείτε το αυτοκίνητο, τη μηχανή ή το ποδήλατο σας στην πόλη ή την εξοχή και ξαφνικά να δείτε έναν ή μια ολόκληρη αγέλη σκύλων να σας επιτίθενται.
Και δεν είναι λίγες οι φορές που ένα τέτοιο επεισόδιο καταλήγει σε ατύχημα του σκύλου ή του ανθρώπου που βρίσκεται στο όχημα.

Ο λόγος που ένας σκύλος κυνηγά ένα αυτοκίνητο, μία μοτοσικλέτα ή ένα ποδήλατο, διαφέρει από σκύλο σε σκύλο. Ο τρόπος που κυνηγούν επίσης διαφέρει, και τέλος Ο τρόπος που αντιδρούν σε κάθε περίπτωση είναι μοναδικός.

Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κάποιος κανόνας, ας δούμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά:

1. Σκύλος «περίεργος» («τι είναι αυτό το παράξενο πράγμα που περνάει από μπροστά μου;») Αντίδραση: Αυτός ο σκύλος θα γαβγίσει, θα κυνηγήσει – περισσότερο για παιχνίδι – αλλά δεν θα επιτεθεί.

2. Σκύλος «κυνηγός» (βλέπει το κινούμενο μέσο ως το θήραμα που οφείλει να κυνηγήσει) Αντίδραση: Θα κυνηγήσει είτε απλώς για το παιχνίδι είτε και θα επιτεθεί στο θήραμα (συνήθως τη ρόδα του ποδηλάτου ή το πόδι του ποδηλάτη). Πιθανόν να τρέξει και μπροστά από το όχημα για να του κόψει τον δρόμο και να το σταματήσει.

3. Σκύλος «φύλακας», που περιφρουρεί και υπερασπίζεται τον ζωτικό του χώρο, τον οποίο εσείς παραβιάσατε. Αντίδραση: Θα κινηθεί παράλληλα με το ποδήλατο στην κατά μήκος νοητή γραμμή ιδιοκτησίας του, μέχρι να τελειώσει ο χώρος που προστατεύει και να απομακρυνθεί ο παραβάτης (=ποδήλατο). Αν δεν τον προκαλέσετε δεν θα επιτεθεί.

4. Σκύλος «φύλακας κοπαδιού», συνήθως σε επαρχιακούς δρόμους, όπου κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και το κοπάδι. Αντίδραση: Αν το κοπάδι είναι μακριά, θα απειλήσει αλλά δεν θα επιτεθεί. Αν το κοπάδι είναι κοντά, τότε πιθανόν να επιτεθεί, ειδικά αν κάνετε κάτι προκλητικό.

5. Σκύλος «επιθετικός», που έχει εκπαιδευτεί από τον ιδιοκτήτη του να επιτίθεται! Δυστυχώς, έχουμε δει όλοι μας ιδιοκτήτες που ενθαρρύνουν τα σκυλιά τους να επιτίθενται, ιδιαίτερα σε γάτες, προτρέποντας «πάρτ’τον!». Αντίδραση: Η πιθανότητα να επιτεθεί είναι μεγάλη και μάλιστα χωρίς καμία προειδοποίηση.

6. Σκύλος «φοβικός», που έχει αρνητική εμπειρία από το παρελθόν -ίσως να τον έχει χτυπήσει αυτοκίνητο. Αντίδραση: Θα γαβγίσει, θα απειλήσει αλλά θα κρατάει μια απόσταση ασφαλείας. Εξαίρεση αποτελεί ο «φοβικός» σκύλος που έχει χτυπηθεί από ατύχημα στο κεφάλι κι έχει υποστεί εγκεφαλική βλάβη. Αυτός μπορεί να επιτεθεί ανεξέλεγκτα.

Τι δεν πρέπει σε κάθε περίπτωση να κάνετε:
Ο πανικός δεν πρόκειται σίγουρα να βοηθήσει. Εάν διαισθανθούν τα σκυλιά τον φόβο και τον πανικό σας κι εσείς επιχειρήσετε να επιταχύνετε και να «το βάλετε στα πόδια», τότε θα πρέπει τουλάχιστον να είστε σίγουροι για τις ποδηλατικές σας ικανότητες! Η πραγματικότητα είναι ότι μια τέτοια αντίδραση θα προκαλέσει τους σκύλους να σας κυνηγήσουν όπου -τις περισσότερες φορές- οι σκύλοι είναι πιο γρήγοροι από το ποδήλατο.

Τι μπορείτε να κάνετε:
Αν τα σκυλιά είναι μακριά από το ποδήλατο, το να τα αγνοήσετε και να συνεχίσετε με την ίδια ταχύτητα συνήθως αρκεί.
Αν πρόκειται για έναν μόνο σκύλο, μιλήστε του με φιλική διάθεση.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, αν είστε σε θέση να διακρίνετε σε ποια από τις παραπάνω κατηγορίες ανήκει ο συγκεκριμένος ή τα συγκεκριμένα σκυλιά, τότε θα σας είναι ευκολότερο να αντιδράσετε.
Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να σταματήσετε, να κατεβείτε από το ποδήλατο και να συνεχίσετε με σταθερό βήμα τον δρόμο σας… Για μεγαλύτερη ασφάλεια όμως, έχετε πάντοτε το ποδήλατο ανάμεσα σε εσάς και τα σκυλιά, ενώ παράλληλα αποφύγετε να διασταυρώσετε το βλέμμα σας με το βλέμμα του/των σκύλων.

Εάν πρόκειται για σκύλο «περίεργο», «κυνηγό» ή «φοβικό», το πιθανότερο είναι ότι, εφόσον σταμάτησε η συμπεριφορά που τους ενόχλησε, θα σταματήσει και η αντίδραση από τα σκυλιά.
Αν πρόκειται για σκύλο «επιθετικό» ή «φύλακα» ρίξτε μια ματιά γύρω σας μήπως μπορέσετε να αρπάξετε κανένα ξύλο ή έστω πέτρα. Αν όχι, σκύψτε και … προσποιηθείτε ότι πιάσατε πέτρα! Πολλά σκυλιά που θα δουν αυτήν την κίνηση, θα κάνουν πίσω γιατί θα έχουν κακή εμπειρία από κάτι παρόμοιο.
Στην περίπτωση του «φύλακα κοπαδιού» θα πρέπει να αναζητήσετε γύρω σας το κοπάδι. Εάν το δείτε, κινηθείτε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Άλλα πιθανά «όπλα»:
  • Βάλτε μια δυνατή φωνή (προσοχή όμως: να εκφράζει θυμό όχι φόβο) Αρκετές φορές αυτό έχει αποβεί αποτελεσματικό.
  • Η τρόμπα του ποδηλάτου (η κίνηση της μπορεί να τα κάνει να κάνουν πίσω).
  • Το παγούρι με το νερό (το να βρέξετε λίγο τα σκυλιά πιθανόν να τα απωθήσει).
  • Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορες συσκευές που εκπέμπουν υπέρηχους και ισχυρίζονται ότι ηρεμούν ή και διώχνουν τα άγρια σκυλιά. Η προσωπική μου εμπειρία ως εκπαιδευτής είναι ότι μόνο κάτω από ιδιαίτερες περιπτώσεις έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Σκεφθείτε το άλλωστε: αν ήταν τόσο απλό, όλοι οι επίδοξοι διαρρήκτες θα είχαν από μία τέτοια συσκευή και θα μπουκάραν χωρίς καμία ενόχληση σε κάθε σπίτι που φυλάνε σκυλιά. (Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει!)
Μόλις απομακρυνθείτε, καβαλήστε και πάλι το ποδήλατο σας και συνεχίστε την βόλτα σας.

Εάν βρίσκεται παρόν κι ο ιδιοκτήτης, χωρίς να μιλήσετε προσβλητικά ή επιθετικά, εξηγήστε του ότι είναι δικαίωμα σας να περνάτε από αυτόν τον δρόμο με ασφάλεια και αποτελεί καθήκον του να εκπαιδεύσει ή να περιορίσει τον σκύλο του.
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες αρνούνται ότι το σκυλί τους δημιουργεί προβλήματα ή ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τον σκύλο τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, μην διστάσετε να τον καταγγείλετε. Σκεφθείτε ότι έτσι προλαβαίνετε ένα κακό που μπορεί να συμβεί στο μέλλον σε εσάς ή σε άλλον περαστικό.

Εάν πρόκειται για αγέλη αδέσποτων σκύλων σε συγκεκριμένη περιοχή, το να περνάτε καθημερινά από αυτήν την περιοχή μπορεί να κάνει τον σκύλο να σας «την έχει στημένη» την επόμενη φορά. Ούτε όμως το να αποφεύγετε αυτή τη διαδρομή δεν αποτελεί λύση. Καταγγείλετε το γεγονός στον τοπικό Δήμο και πιέστε τους να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι το πρόβλημα.

πηγή:  mtbracekilkis.wordpress.com

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Και οι σκύλοι ζηλεύουν!

Οι ιδιοκτήτες σκύλων το ήξεραν από την αρχή... τα σκυλάκια μας πραγματικά ζηλεύουν όταν δείχνουμε προσοχή σε κάτι άλλο. Και πιο πολύ αποζητούν την προσοχή μας όταν αισθάνονται πως απειλείται η κοινωνική τους ζωή.

Όσο και αν νομίζουμε πως πρόκειται για ένα πολύπλοκο συναίσθημα που δύσκολα εμφανίζεται στα ζώα, η ζήλια (και η γενικότερη συμπεριφορά που έχει να κάνει με το "δώσε μου σημασία") τελικά φαίνεται πως καλλιεργήθηκε κατά την διαδικασία της εξέλιξής τους ως είδος, στην προσπάθειά τους να προστατέψουν σημαντικούς κοινωνικούς δεσμούς μέσα στην αγέλη.
Η Christine Harris, ψυχολόγος και διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του San Diego της Καλιφόρνια, αποφάσισε να μελετήσει την ζήλια στα σκυλιά όταν παρατήρησε πως όταν έπαιζε στην αυλή με τα δυο σκυλιά της, το καθένα από αυτά ζητούσε την απόλυτη προσοχή της. "Παρατήρησα πως ενώ χάιδευα και έπαιζα και με τα δύο ταυτόχρονα, κανένα δεν απολάμβανε αυτή την ισότιμη προσοχή. Το καθένα από αυτά, με το κεφάλι του και την μουσούδα του, έσπρωχνε το χέρι μου ώστε να τα χαϊδεύω και με τα δυο μου χέρια, και αποζητούσε την αποκλειστική προσοχή".

Χρησιμοποιώντας σαν βάση μια μελέτη που είχε γίνει για την ζήλια των μωρών  στην ηλικία περίπου των 6 μηνών, η Christine και οι συνεργάτες της, άρχισαν να μελετούν 36 σκυλιά στα σπίτια τους. 

Η ομάδα βιντεοσκοπούσε την αντίδραση των σκύλων όταν οι  ιδιοκτήτες τους αδιαφορούσαν και έδειχναν περισσότερη σημασία :
α) σε ένα λούτρινο κουκλάκι που να μοιάζει με σκυλάκι, 
β) σε μια κολοκύθα
γ) στην ανάγνωση ενός παραμυθιού από ένα βιβλίο με εικόνες που ανασηκώνονται

Η μελέτη έδειξε πως όλα τα σκυλιά παρατηρούσαν την κατάσταση προσεκτικά και υπολόγιζαν πότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για να επέμβουν, να δηλώσουν την παρουσία τους και να σπάσουν τον δεσμό που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στον ιδιοκτήτη τους και το παιχνίδι.


Πιο συγκεκριμένα, από τα 36 σκυλιά που μελετήθηκαν, το 78% έσπρωχνε ή άγγιζε τον ιδιοκτήτη του όταν αυτός ασχολιόταν με το λούτρινο κουκλάκι, το 42% ενοχλήθηκε όταν ο ιδιοκτήτης του ασχολιόταν με την κολοκύθα, και μόνο το 22% ενοχλήθηκε όταν ο ιδιοκτήτης του έδινε προσοχή στο βιβλίο.
Επιπλέον, το 35% των σκύλων έβαλε το σώμα του ανάμεσα στον ιδιοκτήτη και το λούτρινο κουκλάκι, και το 25% επιτέθηκε στο κουκλάκι, ενώ μόλις ένας μόνο σκύλος επιτέθηκε στην κολοκύθα και το βιβλίο. Τέλος, το 86% των σκύλων, μύρισε το λούτρινο κουκλάκι στον πρωκτό, ακριβώς όπως θα έκανε και με ένα αληθινό σκύλο στην προσπάθεια του να το αναγνωρίσει.
Προφανώς, τα σκυλιά είδαν στο πρόσωπο του λούτρινου σκύλου έναν όμοιό τους, και μόνο τότε ένιωσαν πραγματική απειλή και ζήλια.

Οι μελετητές δεν περίμεναν οι σκύλοι να έχουν τέτοια αντίδραση απέναντι στο λούτρινο κουκλάκι, καθώς δεν έχει ούτε την κίνηση ούτε την μυρωδιά ενός αληθινού σκύλου, και φαντάζονται πως αν στην θέση του λούτρινου βρισκόταν ένας αληθινός σκύλος, η αντίδραση και η ένδειξη ζήλιας θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
 

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, όταν τα σκυλιά ένιωθαν πως κινδυνεύει η αποκλειστική αγάπη και προσοχή του αφεντικού τους, αντιδρούσαν με διάφορους τρόπους ώστε να ξανακερδίσουν την αμέριστη προσοχή και να ξεφορτωθούν τον "αντίπαλο". Η μελέτη φυσικά δεν μπορεί να αναλύσει την σκέψη και να μπει μέσα στο μυαλό των σκύλων για να δούμε αν πραγματικά ζηλεύουν ή όχι, αλλά σίγουρα οι αντιδράσεις τους παρακινούνται από μια ψυχολογική κατάσταση ζήλιας και κτητικότητας.

Είναι τα σκυλιά σας εμάς?
Πρασινίζουν και οι σκύλοι από την ζήλια τους όπως εμείς? Προφανώς όχι.

"Οι άνθρωποι και οι σκύλοι είναι διαφορετικοί σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι παράλληλα με την ζήλια κάνουν διάφορες σκέψεις και αναρωτιούνται για διάφορα πράγματα σχετικά με το γεγονός (μήπως είμαι βαρετός? δεν με αγαπά πια? αυτό είναι και το τέλος της σχέσης μου?). Αυτές οι σκέψεις προφανώς δημιουργούν διαφορετική έκφραση ζήλιας από αυτή των σκύλων" λέει χαρακτηριστικά η Harris.

"Αντίθετα, αυτό που φαίνεται να είναι κοινό ανάμεσα σε σκύλους και ανθρώπους, είναι η προσπάθεια να επανακτήσουμε τον αγαπημένο μας, να διακόψουμε την όποια παράλληλη σχέση και να επαναφέρουμε τον εαυτό μας στην κορυφή της προσοχής του αγαπημένου/αφεντικού μας"

Τα ευρήματα της μελέτης προχωρούν ένα βήμα πιο πέρα προς την διάσπαση των μύθων σε σχέση με το τι ΔΕΝ μπορούν να κάνουν οι σκύλοι. Όπως διαπιστώνεται, οι σκύλοι είναι ικανοί να νιώσουν ζήλια ή ακόμα και ενοχή σχεδόν με την ίδια ένταση όπως και οι άνθρωποι.

πηγή:  nationalgeographic.com

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Εμβολιασμός ή μήπως υπερ-εμβολιασμός?

Όλοι οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων, θεωρούμε υποχρέωσή μας να πηγαίνουμε τακτικά στον κτηνίατρο το ζωάκι μας και να το εμβολιάζουμε ετησίως, θεωρώντας πως έτσι του παρέχουμε την καλύτερη προστασία ενάντια σε μια σειρά ασθενειών.
Είναι όμως πραγματικά έτσι? Πράγματι παρέχουμε την καλύτερη δυνατή προστασία στο ζώο μας? Μήπως εμβολιάζοντας τόσο συχνά το ζώο μας, του προκαλούμε παρενέργειες και ενεργοποιούμε είτε την ίδια την ασθένεια για την οποία το εμβολιάζουμε ή και κάποια άλλη?
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί ενώ εμείς οι άνθρωποι κάνουμε μια φορά στη ζωή μας εμβόλιο για μια ασθένεια και αποκτούμε ανοσία για μια ζωή, στα ζώα μας πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο?

Ο οργανισμός του κάθε ζώου έχει ένα ικανοποιητικό σύστημα αυτοάμυνας και αυτοίασης. 
Ας σκεφτούμε πως τα περισσότερα εμβόλια ζώων δημιουργήθηκαν την δεκαετία του 1980, και πριν το 70 δεν υπήρχε σχεδόν κανένα εμβόλιο. Όμως ακόμα και τότε τα κρούσματα σοβαρών και ανίατων ασθενειών στα ζώα ήταν πολύ λίγα σε σχέση με την ανυπαρξία εμβολίων.
Και αυτό συνέβαινε, γιατί τα ζώα έρχονταν σε επαφή με τους ιούς σε λανθάνουσα μορφή και αποκτούσαν ανοσία. 
Όπως ακριβώς παλιότερα, οι γονείς μας ή οι παππούδες μας όταν κάποιο παιδάκι από το σχολείο ή την γειτονιά πάθαινε ανεμοβλογιά, έκαναν "πάρτι ανεμοβλογιάς" και έφερναν όλα τα παιδιά σε επαφή, γιατί γνώριζαν πως αν περάσει το παιδί μια φορά την αρρώστια, μετά δεν την ξαναπερνά για όλη του τη ζωή, έτσι συμβαίνει και με τα ζώα.

Μελέτες πάνω στον εμβολιασμό των ζώων γίνονται εδώ και δεκαετίες στο εξωτερικό, και όλες καταλήγουν στο συμπέρασμα, πως από την στιγμή που το ζωάκι μας εμβολιαστεί μια φορά για μια ασθένεια, στην σωστή ηλικία, η ανοσία διαρκεί σχεδόν για όλη του την ζωή.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις πολυετείς μελέτες του Dr. Ronald Schultz, ο οποίος είναι κτηνίατρος, ανοσολόγος και πρόεδρος του πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν στο τμήμα Παθοβιολογίας, η διάρκεια ανοσίας που δημιουργείται από την στιγμή που θα εμβολιαστεί μια φορά ένα ενήλικο ζώο, είναι η εξής:

εμβόλιο λοιμώδους ηπατίτιδας: 7 χρόνια ανοσίας
εμβόλιο τύφου: 7 χρόνια ανοσίας
εμβόλιο αδενοιού: 9 χρόνια ανοσίας
εμβόλιο λύσσας: 3 χρόνια ανοσίας

Ο ίδιος ο  Schultz αναφέρει χαρακτηριστικά: "Υπήρξα για πάνω από 20 χρόνια κτηνίατρος, και τα τελευταία χρόνια βλέπω όλο και περισσότερα άρρωστα σκυλιά σε νεαρή ηλικία. Πλέον ο καρκίνος στις γάτες και τους σκύλους κάτω από 5 ετών είναι κάτι το συνηθισμένο. Οι αυτο-άνοσες ασθένειες βρίσκονται στα ύψη. Τα τελευταία χρόνια, τα κατοικίδια ζώα έχουν γίνει πιο επιρρεπή σε χρόνιες παθήσεις λόγω του υπερβολικού αριθμού εμβολίων, της ανεπαρκούς διατροφής, των κακών συνθηκών εκτροφής και των περιβαλλοντολογικών αλλαγών". 

 Για ποιο λόγο λοιπόν εμείς συνεχίζουμε να εμβολιάζουμε τα ζώα μας κάθε χρόνο?
Η πιο προφανής απάντηση, είναι για το εμπορικό κέρδος όλων των εταιρειών που βγάζουν τα εμβόλια. Έχει γίνει μια τεράστια καμπάνια από μέρους τους, και έχουν πείσει όλους τους ιατρικούς συλλόγους και τους δημόσιους φορείς, πως ο ετήσιος εμβολιασμός είναι απαραίτητος για να θεωρηθεί το ζώο υγιές, και θα πρέπει να συστήνεται ως υποχρεωτικός.

Ας δούμε όμως όλα τα "λάθη" γύρω από τον εμβολιασμό του ζώου μας, αναλυτικά:

Εμβολιάζουμε το ζώο μας πολύ νωρίς: ο εμβολιασμός του ζώου μας ξεκινά όταν αυτό είναι περίπου 8 εβδομάδες, και επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μέχρι να φτάσει το πρώτο έτος της ηλικίας του.
Στην πραγματικότητα το ζωάκι μας σε τόσο νεαρή ηλικία δεν έχει ανάγκη τον εμβολιασμό, καθώς έχει όλα τα αντισώματα που χρειάζεται από το μητρικό γάλα που του δίνει η μαμά του. Το μητρικό γάλα μάλιστα είναι τόσο ισχυρό, που αποδυναμώνει το οποιοδήποτε εμβόλιο εισχωρεί στον οργανισμό του κουταβιού όσο αυτό θηλάζει, άρα και το ίδιο το εμβόλιο σε τόσο μικρή ηλικία, στην ουσία δεν λειτουργεί. 
Η καλύτερη ηλικία για να γίνουν τα εμβόλια στο ζωάκι μας είναι στους 6 με 12 μήνες, όταν έχει ήδη μεγαλώσει αρκετά, το ανοσοποιητικό του σύστημα έχει ενισχυθεί και μπορεί να αντέξει καλύτερα το σοκ που προκαλούν στον οργανισμό του τα εμβόλια που του παρέχονται. 

Η δοσολογία του εμβόλιου είναι η ίδια για όλα τα ζώα: φανταστείτε πως το ίδιο ακριβώς εμβόλιο, με την ίδια δόση δραστικής ουσίας, γίνεται σε ένα τσιουάουα ενός κιλού και σε ένα γερμανικό ποιμενικό 30 κιλών. Σας φαίνεται αυτό λογικό?

Αρκετά εμβόλια έχουν μέσα ζωντανό ιό: Αυτό ενέχει πολλούς κινδύνους, γιατί μπορεί ο ιός να ενεργοποιηθεί μέσα στον οργανισμό και τελικά το ζώο να νοσήσει από την ασθένεια για την οποία εμβολιάστηκε. Έχουν καταγραφεί κρούσματα στο εξωτερικό, όπου ζώα που έκαναν σε πολύ μικρή ηλικία το εμβόλιο του τύφου, νόσησαν και πέθαναν από τύφο 10 με 15 μέρες μετά την λήψη του εμβόλιου.

Τα εμβόλια δεν προκαλούν ανοσία. Ευαισθητοποιούν: 

Η δουλειά του εμβόλιου είναι να εισάγει μικρές ποσότητες της νόσου στο σώμα, έτσι ώστε το σώμα είναι να δημιουργήσει ανοσία σε ένα πιο βολικό και προβλέψιμο χρονικό πλαίσιο.  
Οι περισσότεροι κτηνίατροι δίνουν μεγάλη προσοχή στον εμβολιασμό, αλλά πολύ λίγη στην ανοσοποίηση. Το αποτέλεσμα είναι ότι τις περισσότερες φορές τα κουτάβια εμβολιάζονται πολύ νωρίς, πάρα πολύ συχνά και με πάρα πολλά εμβόλια ταυτόχρονα.  
Όταν συμβαίνει αυτό, τα εμβόλια καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα,και σε πολλές περιπτώσεις, μπορούν να προκαλέσουν υπερβολική διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος και τότε το σώμα επιτίθεται στα δικά του κύτταρα (αυτοάνοση νόσος).

Τα εμβόλια περιέχουν πολλά τοξικά συστατικά: Εκτός από τον ιό, τα εμβόλια περιέχουν πολλές άλλες ουσίες (thimerisal, aluminum, formaldehyde, phenols, animal organ tissues) οι οποίες είναι κατά βάση τοξικές για τον οργανισμό του ζώου, και μπορούν να προκαλέσουν από απλούς ερεθισμούς και ενοχλήσεις, μέχρι και καρκίνο στο σημείο που γίνεται η ένεση.

Ποια είναι λοιπόν η καλύτερη αντιμετώπιση? Όχι φυσικά να μην κάνουμε καθόλου εμβόλια.
Τα εμβόλια είναι χρήσιμα και προστατεύουν τα ζώα μας από επικίνδυνες ασθένειες. Όμως θα πρέπει να γίνονται με σύνεση, στη σωστή ηλικία και χωρίς άσκοπες επαναλήψεις.

Ήδη και αρκετοί Έλληνες κτηνίατροι έχουν πλέον ενημερωθεί και ευαισθητοποιηθεί πάνω στο θέμα, έχουν χωρίσει τα εμβόλια σε δύο κατηγορίες, τα απαραίτητα και τα προαιρετικά (τα οποία γίνονται μόνο σε ζώα που ζουν αδέσποτα, σε βρώμικο φυσικό περιβάλλον ή σε κυνοκομεία), και συνιστούν υποχρεωτικό εμβολιασμό κάθε 3 χρόνια και όχι πλέον ετησίως.

πηγή: dogsnaturallymagazine.com

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Γιατί οι σκύλοι τρώνε χόρτα?

Όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων θα έχουμε παρατηρήσει κάποια στιγμή τον σκύλο μας στην βόλτα, να τρώει χορταράκια. Άλλα σκυλιά το κάνουν πιο συχνά, άλλα πιο σπάνια. Αλλά γιατί?
Η απάντηση είναι πως δεν ξέρουμε 100% γιατί.

Έχουν γίνει διάφορες έρευνες, και υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γιατί τα σκυλιά τρώνε χόρτα.
Το κάθε σκυλί είναι διαφορετικό, και μπορεί να τρώει χόρτα για διαφορετικό λόγο.
Όλα τα παρακάτω πάντως είναι σωστά, και μπορούν να συμβούν ανάλογα την περίπτωση:

1. Είναι γευστικό!
Τα σκυλιά μας, τρώνε οτιδήποτε πέσει κάτω από το τραπέζι με λαχτάρα. Γιατί να σταματήσουν εκεί? Πολλά σκυλιά μπορεί να βρίσκουν την γεύση του χόρτου λαχταριστή και γι' αυτό να επιθυμούν να το τρώνε.

2. Για να τραβήξουν την προσοχή μας!
Ειδικά αν έχουμε φωνάξει σε έναν σκύλο και τον έχουμε μαλώσει όταν πάει να φάει χόρτα, εκείνο μπορεί να επιμένει και να το ξανακάνει για να μας τραβήξει το ενδιαφέρον και να κεντρίσει την προσοχή μας.

3. Γιατί βαριούνται!
Πολλά σκυλιά, ειδικά αν βρίσκονται συνεχώς σε μια αυλή, όταν δεν έχουν κάτι συγκεκριμένο να κάνουν και όταν ο ιδιοκτήτης δεν φροντίζει να τα εξασκεί συστηματικά, αυτά βαριούνται και κάνουν αυτό που τους φαίνεται πιο εύκολο και πιο προσιτό για να περάσουν την ώρα τους. Τρώνε τα χορταράκια που βρίσκουν μπροστά τους.

4. Για να διώξουν το άγχος!
Κάποια σκυλιά, είτε στην βόλτα είτε κατά την παραμονή τους σε μια αυλή μπορεί να στρεσαριστούν από κάποιο γεγονός. Ένας τρόπος για να εκτονώσουν το στρες είναι να φάνε χόρτα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει αν δούμε τον σκύλο μας να τρώει χόρτα ξαφνικά, με έντονο και βιαστικό ρυθμό, σαν κάτι να τον πιέζει, και ειδικά αν είναι κάτι που το κάνει σπάνια και δεν πρόκειται για μια καθημερινή συνήθεια.

5. Για να καταπραΰνουν το στομάχι τους!
Αρκετά σκυλιά αφού φάνε χόρτα, ειδικά αν τα φάνε πολύ γρήγορα, στη συνέχεια κάνουν εμετό. Κάποιες μελέτες λένε πως τα σκυλιά όταν το κάνουν αυτό, εκ των προτέρων έχουν στομαχικές ενοχλήσεις, και τρώνε χόρτα γιατί ξέρουν πως αυτό θα τους προκαλέσει εμετό και έτσι θα ηρεμήσει το στομάχι τους.
Οι απόψεις όμως πάνω σε αυτό είναι αμφιλεγόμενες, καθώς πολλοί πιστεύουν πως τα σκυλιά δεν μπορούν να είναι τόσο έξυπνα ώστε να κάνουν από μόνα τους μια θεραπευτική αγωγή. Επιπλέον τα περισσότερα σκυλιά όταν τρώνε χόρτα, δεν δείχνουν από πριν να έχουν κάποια ενόχληση ή πόνο, και μόνο το 25% των σκύλων κάνουν στην συνέχεια εμετό, ενώ τα υπόλοιπα χωνεύουν τα χόρτα κανονικά.

6. Για να συμπληρώσουν την διατροφή τους με φυτικές ίνες!
Αυτή η άποψη είναι η επικρατέστερη και με την μεγαλύτερη λογική. Τα σκυλιά πριν χιλιάδες χρόνια όταν βρίσκονταν άγρια στην φύση, έτρωγαν ζώα φυτοφάγα, και μαζί με το ζώο έτρωγαν και όλα τα φυτικά υπολείμματα τροφής που υπήρχαν στο στομάχι του. Επίσης συμπλήρωναν την διατροφή τους με χόρτα και φρούτα.
Πλέον ο σκύλος που ζει με τον άνθρωπο σε αστικό περιβάλλον, ειδικά αν τρέφεται με ξηρά τροφή, έχει βασικές ελλείψεις στη διατροφή του, ειδικά σε φυτικές ίνες. Ο ίδιος ο οργανισμός λοιπόν αναζητά αυτή την τροφή, και γι' αυτό ο σκύλος πολλές φορές τρώει χόρτα για να ισορροπήσει την διατροφή του και να έχει καλύτερη πέψη.

Όποιος και να είναι ο λόγος που ο σκύλος μας τρώει χόρτα, αν αυτό δεν γίνεται εμμονή και απλά συμβαίνει περιστασιακά, μπορούμε να τον αφήσουμε να τα φάει άφοβα, καθώς δεν είναι καθόλου επιβλαβή για την υγεία του.
Το μόνο που θα πρέπει να προσέχουμε, είναι το γρασίδι ή τα χόρτα που τρώει ο σκύλος, να μην είναι ραντισμένα με επικίνδυνα τοξικά φυτοφάρμακα, γιατί σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο είναι επιβλαβή, αλλά μπορούν να αποβούν και μοιραία.

Αν θέλουμε να αποτρέψουμε τον σκύλο μας από την βρώση χόρτων, μπορούμε να τον εξασκούμε περισσότερο, να του δίνουμε περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα να ασχοληθεί και να του αποσπάμε έτσι το ενδιαφέρον από το χορτάρι.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

43 χαμένες κάλτσες στο στομάχι ενός σκύλου!


Τον περασμένο Φεβρουάριο, ένας κτηνίατρος στο Portland χειρούργησε ένα τρίχρονο Μολοσσό, βάρους 64 κιλών, με σκοπό να αφαιρέσει μια μυστηριώδη μάζα που έφραζε το στομάχι του. 
Δεν πήρε πολύ ώρα στον γιατρό για να εντοπίσει τη σύσταση της εν λόγω μάζας: 43 ολόκληρες (και μια μισή) κάλτσες καταλάμβαναν την κοιλιά του σκύλου. 

"Ανοίξαμε το στομάχι του και βγάζαμε ασταμάτητα τη μια κάλτσα μετά την άλλη, όλες διαφορετικού σχήματος και μεγέθους'', αναφέρει ο Δρ. Ashley Magee του Νοσοκομείου Ζώων DoveLewis. Η Shawna Harch, μια εκ των εκπροσώπων του DoveLewis, δήλωσε ότι ο σκύλος πήρε εξιτήριο την επόμενη μέρα και έχει αναρρώσει πλήρως.


Τα απίστευτα ευρήματα της επέμβασης έγιναν είδηση αρκετούς μήνες αργότερα, καθώς ο κτηνίατρος που χειρούργησε το ζώο υπέβαλλε τις ακτινογραφίες στον ετήσιο διαγωνισμό "They Ate WHAT?" στo Veterinary Practice News

Παρά, όμως, τις άκρως ενδιαφέρουσες ακτινογραφίες που δημοσιεύτηκαν, η ιστορία του σκύλου-λάτρη της κάλτσας πήρε την τρίτη θέση, χάνοντας από έναν εξωτικό βάτραχο που με κάποιον τρόπο κατάπιε 30 πέτρες και ένα κοντότριχο Γερμανικό Πόιντερ που καταβρόχθισε μια μεταλλική βέργα για σουβλάκι. 

πηγή: lifo.gr

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Οι σκύλοι νιώθουν συναισθήματα απαισιοδοξίας.


Η κοινή αντίληψη για τους σκύλους είναι ότι είναι εύθυμοι και ανέμελοι, συνεπώς θα περιμέναμε να χαρακτηρίζονται από αισιόδοξα συναισθήματα. Ωστόσο νέα έρευνα ανακάλυψε πως ορισμένοι σκύλοι είναι χαρακτηριστικά πιο απαισιόδοξοι από ότι άλλοι.
 

Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, παρουσιάστηκαν στους σκύλους δύο χαρακτηριστικοί ήχοι, ο ένας συνδεδεμένος με νερό και ο άλλος με γάλα. 
Οι ερευνητές παρατήρησαν πως οι απαισιόδοξοι σκύλοι δεν ανταποκρίνονταν στον ήχο για το γάλα, υπονοώντας πως δεν πίστευαν ότι θα τους το έδιναν στο τέλος.
«Η έρευνα είναι συναρπαστική γιατί μετράει τις θετικές και αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις στους σκύλους με αντικειμενικό και μη επεμβατικό τρόπο», δήλωσε η Μελίσσα Στάρλινγκ, μέλος της επιστημονικής ομάδας.

Πέρα από την κτηνιατρική σημασία, ο ακριβής προσδιορισμός του πόσο αισιόδοξος είναι ένας συγκεκριμένος σκύλος έχει ιδιαίτερη σημασία για σκυλιά-οδηγούς, σκυλιά που χρησιμοποιούνται από διάφορες υπηρεσίες στην αστυνομία, την πυροσβεστική και τον στρατό, αλλά και για τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται ως ψυχολογικό βοήθημα σε άτομα με ανάγκη.
Οι δύο χαρακτηριστικοί ήχοι είχαν μία οκτάβα διαφορά. Όταν οι ερευνητές έπαιζαν στα σκυλιά ήχους με ενδιάμεσους τόνους, αυτά αντιδρούσαν σε διαφορετικούς βαθμούς, βοηθώντας έτσι τους επιστήμονες να τα κατηγοριοποιήσουν.

«Από τα σκυλιά που χρησιμοποιήσαμε τα περισσότερα ήταν αισιόδοξα, ωστόσο είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα για το γενικό πληθυσμό», δήλωσε η Στάρλινγκ.

Τα απαισιόδοξα σκυλιά ήταν επίσης πολύ πιο αγχώδη και νευρικά όταν αποτύγχαναν σε κάποια δοκιμασία, κλαίγοντας και αποφεύγοντας να την επαναλάβουν, σε αντίθεση με τα αισιόδοξα σκυλιά που συνέχιζαν απερίσπαστα.

Η σαφής διάκριση μεταξύ των τύπων των σκυλιών θα κάνει πιο εύκολο το έργο των εκπαιδευτών σκυλιών. Για παράδειγμα ένας απαισιόδοξος σκύλος ο οποίος αποφεύγει τα ρίσκα θα ήταν πιο κατάλληλος για να γίνει σκύλος-οδηγός για άτομα με προβλήματα όρασης, ενώ ένας αισιόδοξος σκύλος με μεγαλύτερη επιμονή θα ήταν καταλληλότερος για την ανίχνευση ναρκωτικών ή εκρηκτικών, σύμφωνα με την Στάρλινγκ.

πηγή: left.gr