Ένα καταπληκτικό κείμενο που έγραψε η Ζωή Louper Ευσταθίου, στο Eyedoll.gr
Γλυκιά μου, έχεις χεστεί εδώ και καιρό για τη φύση. Τώρα σε έπιασε ο πόνος; Δε θέλω να θίξω το γεγονός, πως όταν πεθάνεις, τα σκουλήκια δε θα μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Θα σε ξεθάψουν και θα 'σαι ακόμα εκεί, ολόκληρη, με το μαλλί κοκαλωμένο και το νύχι αψεγάδιαστο, λες και ήσουν στα μπουζούκια.
Αλλά επειδή είμαι καλός άνθρωπος κατά βάθος, θα καθίσω και θα σου εξηγήσω τι εστί φύση, που τόσο εύκολα επικαλείσαι.
Πρώτο ντεφάκτο γεγονός, είναι ότι τα σκυλιά εξημερώθηκαν εδώ και 15.000 χρόνια. Οι γάτες, σαν πιο ανεξάρτητες, χρειάστηκαν 5.000 χρόνια παραπάνω, για να μάθουν να ανέχονται την ενοχλητική μας παρουσία στον πλανήτη.
Το θέμα είναι ότι έμαθαν να είναι κατοικίδια, ζώα εργασίας και ζώα συντροφιάς, εδώ και πάρα-πάρα πολύ καιρό.
Σίγουρα στην αρχή ήταν πολύ χρήσιμα, πριν αναπτυχθεί το αστικό περιβάλλον (που και αυτό είναι πρόσφατο γεγονός), τότε που η ανθρωπότητα ζούσε όντως μέσα στη φύση ή έστω κοντά της, αντιμέτωπη με όλα της τα στοιχεία. Ίσως θα έπρεπε να δίνουμε ένα credit στα ζώα, που συνέβαλαν στη δική μας ανάπτυξη.
Τότε λοιπόν που τα πράγματα ήταν διαφορετικά, η φύση έκανε τη δουλειά της.
Τουτέστιν, φρόντιζε να εξοντώνει μαζικά και αμείλικτα, για να υπάρχει μία ισορροπία στο θέμα.
Αφού η ανθρωπότητα κατάφερε να κοντρολάρει την κατάσταση, αναπτύχθηκε με τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά, δηλαδή πάρα φύσει.
Έφτιαξε πόλεις αφιλόξενες για τους ανθρώπους, πόσω μάλλον για τα ζώα, που πραγματικά, αναρωτιέσαι αν η βαθύτερη φοβία του ανθρώπινου είδους, είναι η ίδια η φύση τελικά.
Δεύτερο γεγονός, η δημιουργία των διαφορετικών φυλών. Ναι και αυτές ανθρώπινο δημιούργημα είναι.
Ειδικά οι πρώτες μικρόσωμες φυλές, ήταν μία ανάγκη που προέκυψε στην Ευρώπη της αναγέννησης και του ουμανισμού, τότε που όλοι ήταν μαλωμένοι με το νερό και το σαπούνι. Μαζί με την αρωματοποιία, αναπτύχθηκε και ο πρόγονος του σύγχρονου εκτροφέα.
Έφτιαξε ράτσες μικρές, χαριτωμένες, να μπορούν οι κυρίες να τα παίρνουν μαζί τους, να μην τους χαλάνε και το λουκ.
Οι λόγοι;
Ο ένας ήταν ότι τα σκυλιά λειτουργούσαν σαν μαγνήτης για τα τσιμπούρια, τους κοριούς και τους ψύλλους και προτιμούσαν το φιλόξενο τρίχωμα του ζώου, από τις πουδραρισμένες περούκες. Ένα γούστο, το έχουν τα έντομα.
Ο άλλος λόγος, ήταν η ζεστασιά. Όχι της καρδιάς, των άκρων. Τα μικρόσωμα ζώα λειτουργούσαν σαν θερμοφόρες, τότε που δεν είχαμε κλιματισμό και θέρμανση και έμπαζαν από παντού τα κουφώματα.
Τώρα, το τι μ@λα&ίες έχει κάνει ο πρόγονος του Μένγκελε σε σχέση με την εξέλιξη των φυλών, είναι πασιφανές. Οι πιο πολλές ράτσες κουβαλάνε ελαττώματα, δώρο της γενετικής τους τροποποίησης απ΄ τον άνθρωπο.
Για παράδειγμα, τα Μπουλντόγκ δεν μπορούν ούτε να γεννήσουν φυσιολογικά, γιατί ο άνθρωπος είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει το ζώο να μοιάζει με οβίδα. Χώρια όλα τα άλλα με τα αναπνευστικά και τις δερματίτιδες.
Ή, το «αστείο με τα Μαλτέζ, που αν και αρχαία φυλή, φρόντισαν οι Ρωμαίοι να εξαλειφθούν όλα τα άλλα χρώματα και να μείνει μόνο το λευκό, γιατί ήταν το ιερό τους χρώμα.
Τελικά, από αρχαιοτάτων χρόνων, μέσα στα κόμπλεξ και τα σύνδρομα είμαστε.
Και επανέρχομαι στους λόγους που κάνουμε στείρωση.
Ο πρώτος είναι ο σεβασμός προς το κατοικίδιο μας.
Από τη στιγμή που το ζωάκι μας δεν ζει ευτυχισμένο με την αγέλη του σε κάποιο παρθένο δάσος, όπου εκεί σίγουρα η φύση θα κάνει αυτό που πρέπει και θα φροντίσει από τα δέκα κουτάβια/γατάκια, να ζήσουν τα δύο, δεν υπάρχει ο λόγος να το αφήνουμε να υποφέρει τα άγχη και τους πόνους της γέννας. Από τη στιγμή που εσύ είσαι η αγέλη του και του παρέχεις τροφή και ασφάλεια και σίγουρα δεν ζεις μες στο δάσος, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κίνδυνος να χαθεί το είδος του από αστάθμητους παράγοντες και φυσικούς εχθρούς.
Ο δεύτερος λόγος να στειρώσεις το ζώο σου, είναι ότι αποδεδειγμένα το γλιτώνεις από καρκίνους, πυομήτρα, αφροδίσια και άλλες ασθένειες, μεγαλώνοντας το προσδόκιμο ζωής του. Εξαιρώντας την πυομήτρα, όλα τα υπόλοιπα ισχύουν και για τα αρσενικά αστείρωτα ζώα. Στα αρσενικά, την πυομήτρα αντικαθιστά ο προστάτης. Για ποιο λόγο λοιπόν να ρισκάρεις την υγεία του ζώου εφόσον γνωρίζεις; Θα παίξεις με τις πιθανότητες; Παίξε Τζόκερ καλύτερα, πήγαινε στο καζίνο, κάνε σεξ χωρίς προφυλακτικό.
Ο τρίτος λόγος να στειρώσεις, είναι τα ζώα που θα γεννηθούν, τα οποία δεν ξέρεις τι κατάληξη θα γνωρίσουν, όσο καλή διάθεση και αν έχεις.
Αν δεν είσαι πάμπλουτος, με υπηρετικό προσωπικό και τρία στρέμματα σπίτι, είμαι σίγουρη ότι δεν θα μπορείς να κρατήσεις τους απογόνους του κατοικίδιου σου, όσο και αν το θέλεις.
Και αν νομίζεις εσύ, πως στην πρώτη γέννα θα σου κάνει ένα, το πιο πιθανό είναι να σου κάνει έκπληξη και να σου αμολήσει καμιά δεκαριά.
Και τότε θα αρχίσεις να ψάχνεις για οικογένειες, πολλοί θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον, γιατί η πανούργα φύση φρόντισε να είναι όλα τα μωρά χαριτωμένα και ίσως τα δώσεις εύκολα.Μετά από λίγο καιρό, όταν θα ρωτάς τι κάνει το ζωάκι, θα σου λένε -πολύ φυσικά- το πάτησε αμάξι, το έσκασε, έπεσε από την ταράτσα, έφαγε φόλα και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Θα διαπιστώσεις με τον δύσκολο τρόπο, ότι από τα δέκα, ίσως ζουν τα δύο καλά, τα οποία με τη σειρά τους κι αυτά θα γεννοβολήσουν, διαιωνίζοντας το μαρτύριο.
Τόσο αγαπάς το ζωάκι σου, που φρόντισες να φερθείς με τον καλύτερο τρόπο στους απογόνους του, από το πολύ ενδιαφέρον;…
Πίστεψε με, αν είχε μιλιά το ζώο θα σε έβριζε, αν είχε και εισόδημα, θα μάζευε τα μπογαλάκια του και θα έφευγε.
Φυσικά, συμβάλλεις από την πολύ «φιλοζωία» σου και στο πρόβλημα των αδέσποτων.
Τα περισσότερα κουτάβια ή γατιά, αν δεν βρεθούν έγκλειστα, θα καταλήξουν στο δρόμο, στο βουνό, στο δάσος (δεν χρειάζεται να σου πω πως η πλειοψηφία των αδέσποτων θα πεθάνει πολύ «φυσικά» από φόλες, αυτοκίνητα, ανώμαλους κτλ).
Νομίζεις ότι έχουν μέσα τους ακόμα τα πρωτογενή ένστικτα επιβίωσης και θα επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση, πριν την εξημέρωση;
Και καλά ένα τσοπανόσκυλο, έχει κάποιες πιθανότητες παραπάνω- λέμε τώρα.
Το Γιορκσάιρ, τι πιθανότητες έχει, από τη στιγμή που ο πρόγονος του γεννήθηκε σε κάποιον πύργο και ζούσε μες στην χλίδα;
Το μοναδικό ένστικτο που θα του ξυπνήσει από το κοιμισμένο αίμα της φυλής, θα είναι να καλέσει τον υπηρέτη με κουδουνάκι να του φέρει το φουα-γκρά!
Ειλικρινά, εύχομαι να ήταν έτσι και κατευθείαν με την πρώτη γέννα, οι απόγονοι των κατοικίδιων μας να επέστρεφαν στην αρχική τους άγρια κατάσταση, μακριά από τον άνθρωπο. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια θεωρούνται πάρα πολλά.
Τα ζώα που εγκαταλείπονται, στην πρώτη ευκαιρία αποζητούν την ανθρώπινη παρουσία, ακόμα και αν τη φοβούνται, ακόμα και αν τους φέρθηκες άδικα. Οπότε, κάνε το σωστό και άσε τις δικαιολογίες.
Δεν θα στειρωθείς εσύ -αν και θα έπρεπε σε κάποιες περιπτώσεις- το ζωάκι σου θα σώσεις.
Άσε τη φύση στην ησυχία της, αργά το θυμήθηκες, δεν νομίζεις;
πηγή: eyedoll.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου