Κόκερ: η ζήτηση για μια "Λαίδη" δημιούργησε σκυλιά με το Σύνδρομο Αιφνίδιας Επιθετικότητας!

Προβλήματα συμπεριφοράς που έχουν σχέση με το Οξύ Μανιακό Σύνδρομο ή Σύνδρομο Αιφνίδιας Επιθετικότητας ή Σχιζοφρένεια του σκύλου, εντοπίζονται σε μεγάλο βαθμό στα κανελί Κόκερ, αλλά και σε κάποιες φυλές ακόμα. Η διάγνωση είναι δύσκολη και οι σκύλοι άκρως επικίνδυνοι. 

Βλέποντας ένα Κόκερ Σπάνιελ, ένα πανέμορφο, χοροπηδηχτό, μικρό σε μέγεθος σκυλάκι με το χαρακτηριστικό θλιμμένο βλέμμα, τις χαριτωμένες αφτάρες του και την αεικίνητη ουρά, νιώθουμε αυτόματα την επιθυμία να το χαϊδέψουμε.

Το πιθανότερο είναι να εκπλαγείτε από τη συμπεριφορά του κι ακόμα περισσότερο απ' όσα θα ακούσετε παρακάτω, όπως επίσης κι από τον αριθμό των ιδιοκτητών Κόκερ που καταφθάνουν στους επαγγελματίες για εκπαίδευση, στα πρόθυρα της απελπισίας.

Έτσι ακριβώς έμεινα κι εγώ έκπληκτη από αυτό που μου συνέβη, όταν στον Έκτορα, το Κόκερ μου, στην τρυφερή ηλικία των 9 μηνών, είχαν μπει τρία άγανα στο τύμπανο του αφτιού του. 

Ήταν Καθαρά Δευτέρα (δύσκολη μέρα για να βρεις κτηνίατρο που να εργάζεται), αρχίζω λοιπόν τα τηλέφωνα και οι 3 στους 3 κτηνίατροι που βρήκα αρνήθηκαν να κάνουν την επέμβαση χωρίς νάρκωση όταν άκουσαν τη φυλή, γιατί όλοι είχαν δαγκωθεί από Κόκερ. Τότε έγινα έξαλλη και στην επόμενη κτηνίατρο που βρήκα μίλησα λίγο επιθετικά: «Αν κι εσείς μου πείτε πως δεν θα κουράρετε τον σκύλο μου γιατί είναι Κόκερ, πάω κατευθείαν στον Κτηνιατρικό Σύλλογο για καταγγελία...». Η καημένη η κτηνίατρος, εξίσου έκπληκτη, μου απάντησε πως και αυτήν την έχουν δαγκώσει Κόκερ, αλλά αυτό δεν είναι λόγος ν' αφήσουμε έναν σκύλο να υποφέρει.

Η μικρή αυτή ιστορία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των προβλημάτων συμπεριφοράς στα Κόκερ, όπως και στις φυλές που θα αναφέρουμε στη συνέχεια.

Τα προβλήματα άρχισαν λίγο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξαιτίας της ταινίας κινουμένων σχεδίων « Η Λαίδη και ο Αλήτης», όπου η Λαίδη είναι μια κανελί Κοκερίνα.

 
Τότε σημειώθηκε μια τρομακτική ζήτηση για κανελί Κόκερ που η προσφορά δεν μπορούσε να καλύψει. Έτσι χρησιμοποιήθηκαν στην αναπαραγωγή σκύλοι φοβικοί, ανασφαλείς, σκύλοι επιθετικοί, έγιναν απίστευτες αιμομειξίες ακατάλληλων σκύλων προς χάριν του θεού που ακούει στο όνομα «χρήμα», με αποτέλεσμα να καταστραφούν σχεδόν και σε συμπεριφορά και σε υγεία τα κανελί Κόκερ, και αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο κι όχι απλά σε μία-δύο χώρες.

Ευτυχώς, δεν συνέβη το ίδιο στα δίχρωμα αφού για αυτά δεν υπήρχε ζήτηση, όσο για τα μαύρα και τα μαύρα-πύρινα, έγινε σε πολύ μικρή κλίμακα, κυρίως λόγω του ότι ζευγάρωναν με κάποιο κανελί.

Σε τεύχος του περιοδικού «Κυνολογία», στο άρθρο με τίτλο «Επιθετικότητα» διαβάζουμε τα εξής: Έχοντας πολύ συχνή επαφή με τα σκυλιά, οι κτηνίατροι είναι οι πιο πιθανοί να υποστούν τραυματισμούς από δαγκωματιές. Στην κορυφή της λίστας των κτηνιάτρων για τις δέκα πιο επικίνδυνες φυλές βρίσκεται το Κόκερ. Λίγο πιο κάτω φέρνει ως παράδειγμα ότι υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να σας δαγκώσει ένα Κόκερ από ένα Ροτβάιλερ, απλά το Κόκερ δεν θα μπορέσει να προκαλέσει τόσο ισχυρό τραυματισμό όσο το rotti.

Σε άλλο τεύχος του περιοδικού δημοσιεύονται δύο στατιστικές, μία από την Ευρώπη και μία από την Αμερική, για τις φυλές που έχουν τη μεγαλύτερη συχνότητα δαγκωμάτων σε ανθρώπους. Και στη μία και στην άλλη, νούμερο 1 είναι το Κόκερ!
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε μ' έναν σκύλο που είναι πάντοτε υπερβολικά πεισματάρης και ξεροκέφαλος, συχνά έντονα κυριαρχικός, που δεν φοβάται καθόλου τον άνθρωπο και που του είναι πολύ εύκολο να κλείσει τα σαγόνια του πάνω στο χέρι σας, συχνά χωρίς προειδοποίηση.

Στην καλύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε, συνήθως, απλά με ένα αρκετά κακομαθημένο πεισματάρικο σκύλο που ζητιανεύει ή κλέβει φαγητό, που τραβάει τόσο το λουρί του που οι ιδιοκτήτες έχουν φτάσει να αναρωτιούνται αν το ένα τους χέρι είναι πλέον μακρύτερο από το άλλο...

Στη χειρότερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με το «rage syndrome», ή Σύνδρομο Αιφνίδιας Επιθετικότητας, ή Οξύ Μανιακό Σύνδρομο, ή Σχιζοφρένεια των Σκύλων. Κι όλα αυτά σε ποσοστό περίπου 70% με 80% στο κανελί χρώμα, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν κανελί Κόκερ με καλό χαρακτήρα. Σε πείσμα όμως όλων των στατιστικών, οι Έλληνες ζητούν στη συντριπτική τους πλειονότητα κανελί Κόκερ.

Από την άλλη μεριά, στα υπόλοιπα χρώματα συνήθως έχουμε να κάνουμε με υπέροχους σκύλους, ήρεμους, πανέξυπνους, υπάκουους, με εξαιρετική συμπεριφορά.

Η αναλογία σκύλων με Σύνδρομο Αιφνίδιας Επιθετικότητας είναι: 10 κανελί προς 2 μαύρα ή μαύρα-πύρινα και προς 1 δίχρωμο.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε πότε ένα Κόκερ ή ένας σκύλος κάποιας άλλης φυλής, είναι έντονα κυριαρχικός και πότε πάσχει από το σύνδρομο.

Είναι λοιπόν ευθύνη του εκπαιδευτή να καταφέρει να διακρίνει τις λεπτές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους και εάν τελικά βεβαιωθεί ότι πρόκειται για το σύνδρομο να μην ταλαιπωρείται άδικα ούτε αυτός, ούτε ο ιδιοκτήτης, ούτε ο σκύλος.

Σε μια έρευνα συμπεριφοράς σε Κόκερ με σύνδρομο, από τον ειδικό στη συμπεριφορά των σκύλων, δόκτορα Mugford, παρατηρήθηκαν τα εξής:

86% υπεράσπιζαν το κόκκαλό τους

68% » την τροφή, το μπολ τους

56% » το χώρο, κάτω από καρέκλες κ.λπ.

82% » κάποιο αντικείμενο

42% κάνουν επίθεση χωρίς να προηγηθεί γρύλισμα

96% ιδιοτροπίες, κακή διάθεση, ανυπακοή

74% καλύτερη συμπεριφορά εκτός του χώρου τους

54% δαγκώνει μόνο μέλη της οικογένειας

100% επιθετικότητα με παροξυσμό σε σωματική τιμωρία

60% αλλαγή χρώματος των ματιών στην επίθεση

84% συγχυσμένος κατά την επίθεση, μετανιωμένος μετά

Από τους σκύλους ήταν 74% κανελί-ξανθά, 20% μαύρα, 6% άλλα χρώματα.

Όπως βλέπουμε, η συμπεριφορά τους θυμίζει έναν πολύ έντονα κυριαρχικό σκύλο. 

Πώς, λοιπόν, θα καταλάβουμε ότι ένας σκύλος έχει το σύνδρομο;

Ας ρίξουμε μια ματιά στα συμπτώματα: ξαφνικές επιθέσεις χωρίς καμία φανερή αιτία. Ο σκύλος συχνά κοιμάται και ξαφνικά επιτίθεται χωρίς καμία προειδοποίηση. Τα μάτια διαστέλλονται και μερικές φορές αλλάζουν χρώμα κατά τη διάρκεια της επίθεσης και λίγη ώρα μετά. Ο σκύλος είναι εντελώς συγχυσμένος και μπερδεμένος όταν επιτίθεται και δεν αντιδρά σε καμία προσπάθεια να σταματήσει. Οι επιθέσεις είναι πάντα απρόβλεπτες και ο σκύλος φαίνεται αποπροσανατολισμένος μετά από την επίθεση και χωρίς να έχει επίγνωση των πράξεών του, ενώ σύντομα επιστρέφει στην κανονική συμπεριφορά. Συχνά, η επιθετικότητά τους μειώνεται σε άγνωστους χώρους.

Τα θύματα συνήθως είναι μέλη της οικογένειας, παιδιά ή επισκέπτες και εξ αιτίας της έλλειψης προειδοποίησης από το σκύλο, έχουν πάντα σοβαρά τραύματα που χρειάζονται οπωσδήποτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τα θύματα είναι πολύ συγχυσμένα, αφού λίγο μετά την επίθεση ο σκύλος τούς γλείφει τα χέρια, κουνάει την ουρά του, ζητάει χάδια και παιχνίδια, σαν να μη συνέβη τίποτα. Οι κρίσεις εμφανίζονται συχνότερα τις απογευματινές - βραδινές ώρες και οι σκύλοι δείχνουν να ενοχλούνται και αποφεύγουν τα φώτα. Τα πρώτα συμπτώματα στα θηλυκά εμφανίζονται στις 8-9 εβδομάδες, ενώ στα αρσενικά στους 6 μήνες και γι' αυτό το λόγο γίνονται έρευνες μήπως συνδέονται με τη τεστοστερόνη.

Το σύνδρομο δεν εμφανίζεται μόνο στο Κόκερ, αλλά και στις παρακάτω φυλές:

Αγγλικό & Αμερικανικό Κόκερ Σπάνιελ

Αγγλικό Σπρίνγκερ Σπάνιελ

Γκόλντεν Ριτρίβερ

Τζέζαπικ Μπέι Ριτρίβερ

Ντόμπερμαν

Γερμανικός Ποιμενικός

Ποιμενικός της Βέρνης

Ποιμενικός των Πυρηναίων

Αγίου Βερνάρδου

Μπουλ Τέρριερ

Ως προς την κληρονομικότητα δεν έχει βρεθεί κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο, αλλά τα στοιχεία από τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα πείθουν τους ερευνητές ότι υπάρχει σίγουρα γενετικό περιεχόμενο στο πρόβλημα. Θεωρούν, δε, ότι είναι θέμα πολυγονιδιακό, άρα δύσκολο να εντοπιστεί, οπότε οι πάσχοντες σκύλοι σαφώς δεν πρέπει να αναπαράγονται. Όλοι πάντως συμφωνούν ότι είναι πρόβλημα νευρολογικό και μπορεί να περνάει από γενιά σε γενιά σε πάσχουσες γενεαλογικές γραμμές αίματος.

Θεραπεία

Τι προκαλεί το σύνδρομο; Τίποτα ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί. Υπάρχουν πολλές θεωρίες, π.χ. είδος επιληψίας, είδος σχιζοφρένειας του σκύλου, χαμηλή σεροτονίνη στον εγκέφαλο, δυσλειτουργία του θυρεοειδούς ή ακόμα όπως μερικοί πιστεύουν ότι είναι μια πάρα πολύ έντονη μορφή κυριαρχικότητας. Επίσης, μπορεί να προκληθεί από σοβαρές ασθένειες που πέρασαν τα ζώα στους 4 πρώτους μήνες της ζωής τους.

Στα πλαίσια της θεραπείας, κάθε περίπτωση απαιτεί ξεχωριστή αντιμετώπιση και κάτι που συστήνεται σε έναν σκύλο δεν λειτουργεί σε έναν άλλο. Δοκιμάζονται: αλλαγή διατροφής, χρήση της d-αμφεταμίνης, θεραπεία με βιταμίνη Β12, ευνουχισμός, στείρωση, αντισπασμωδικά, προγεστερόνη, primidone (mysoline) και τεχνικές αλλαγής συμπεριφοράς που στοχεύουν στο να τροποποιήσουν την ιεραρχία μεταξύ σκύλου και ιδιοκτήτη. Στην πραγματικότητα θεραπεία δεν υπάρχει, οι μέχρι τώρα προσπάθειες αλλαγής συμπεριφοράς δεν αποδίδουν, όσο για την περίπτωση του ευνουχισμού ή της στείρωσης, δυστυχώς ισχύει το ίδιο.

Σύμφωνα με μελέτη του Καίμπριτζ, με αποστολή 2.000 ερωτηματολογίων σε ιδιοκτήτες και εκτροφείς Κόκερ, τα αποτελέσματα είναι τα εξής: 

Τα μονόχρωμα είναι πιο επιθετικά από τα δίχρωμα.

Τα αρσενικά είναι πιο επιθετικά από τα θηλυκά (αναλογία 7 προς 3).

Τα ευνουχισμένα αρσενικά είναι συχνά πιο επιθετικά από τα μη ευνουχισμένα αρσενικά. Το ίδιο ισχύει και για τα στειρωμένα θηλυκά.

Οι ιδιοκτήτες σκύλων με μεγαλύτερη επιθετικότητα ήταν συνήθως άτομα νεαρά, με ένταση ή ντροπαλά, ή άτομα απείθαρχα χωρίς σταθερότητα.

Οι ιδιοκτήτες σκύλων με μικρή επιθετικότητα ήταν συνήθως πάνω από 65 ετών, με πιο ήρεμες και συγκροτημένες προσωπικότητες.

Τα στειρωμένα θηλυκά δαγκώνουν συχνότερα παιδιά.

Παρατηρείται το φαινόμενο ότι στο σύνδρομο ο ευνουχισμός και η στείρωση αυξάνουν την επιθετικότητα σε αντίθεση με την έντονη κυριαρχικότητα που μπορεί να τη μειώσουν.

Σήμερα τα φαινόμενα προβληματικής συμπεριφοράς και του Συνδρόμου Αιφνίδιας Επιθετικότητας είναι ακόμα πολύ έντονα στα Κόκερ από το Ανατολικό μπλοκ και εμφανίζονται μόνο σποραδικά στις προηγμένες χώρες. Στην Αγγλία, γράφει η Joyce Caddy, το ποσοστό συνδρόμου στα Κόκερ είναι 1%.

Τώρα ας κοιτάξουμε την ελληνική πραγματικότητα.

Στειρώθηκαν 27 Κόκερ, εξ αυτών τα 25 για ανεξέλεγκτη επιθετικότητα.

Όλα ήταν κανελί.

Κανένα δεν ήταν ελληνικής εκτροφής.

Όλα ήταν από το Ανατολικό μπλοκ

Σε 5 κανελί με σύνδρομο έγινε ευθανασία.

 

Ανθρώπινα λάθη

Δυστυχώς, θα ακούσετε συχνά στο μέλλον τους διάφορους ιδιοκτήτες να σας λένε ότι πιστεύουν, για παράδειγμα, πως όταν ένας αρσενικός σκύλος καβαλάει τα πόδια των ανθρώπων και μάλιστα γρυλίζοντας, το καημένο έχει σεξουαλικές ανάγκες και πρέπει να εκτονωθεί... Γι’ αυτό πρέπει να τον ζευγαρώσουν οπωσδήποτε, ειδικά αν μάλιστα τους έχει δαγκώσει και μία-δύο φορές, για να ηρεμήσει. Το μόνο σίγουρο είναι πως μετά το ζευγάρωμα θα τους δαγκώνει δις ημερησίως.

Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι ιδιοκτήτες Κόκερ ταΐζουν πρώτα το σκύλο τους και μετά τρώνε οι ίδιοι, βέβαια περίπου το μισό από το φαγητό τους διότι ο κανακάρης απαιτεί τους καλύτερους μεζέδες από το πιάτο τους. Κοιμάται στο κρεβάτι μαζί τους και στριμώχνονται στον καναπέ στην άκρη, για να έχει πολύ χώρο να ξαπλώσει ο γλυκούλης τους.

Μερικούς τους ταΐζουν με το κουταλάκι και τους έχουν θέση κανονική στο τραπέζι τους. Με αυτούς τους ανθρώπους θα είναι λίγο δύσκολο για τους εκπαιδευτές να συνεννοηθούν. Στη συντριπτική τους πλειονότητα τα Κόκερ είναι πρώτα στο να εκπαιδεύουν... ανθρώπους.

Συμπέρασμα; Θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί, ειδικά με τα κανελί Κόκερ και τις άλλες φυλές που προαναφέραμε και που εμφανίζουν απρόβλεπτη, αλλοπρόσαλλη, αντιφατική συμπεριφορά, με αναίτιες επιθέσεις. Θα συναντήσετε όμως και σκύλους με το σωστό χαρακτήρα της φυλής που πολύ δύσκολα θα αποφύγετε να τα ερωτευθείτε.

πηγή: happydogsworld.com