Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την οστεοχόνδρωση στους σκύλους.

Τι είναι η οστεοχόνδρωση?
Είναι μια πάθηση που προσβάλλει συχνά τις αρθρώσεις των νεαρών σκύλων που αναπτύσσονται πολύ γρήγορα. Ο αρχικός χόνδρος που βρίσκεται στην άρθρωση αποτυγχάνει να μετατραπεί σε οστό σε κάποιες συγκεκριμένες περιοχές, και σε αυτά τα σημεία δημιουργείται ένα δεύτερο παχύ στρώμα χόνδρου.
Αυτά τα σημεία είναι πολύ αδύναμα και ευαίσθητα ώστε να αποκολληθούν από τον φυσιολογικό χόνδρο της άρθρωσης και να δημιουργήσουν ένα πτερύγιο. Αυτή η διαδικασία της αποκόλλησης ονομάζεται διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα (ή OCD).
Η οστεοχόνδρωση προκαλεί την ανάπτυξη της δευτεροβάθμιας οστεοαρθρίτιδας.
Η πάθηση αυτή επηρεάζει κυρίως τον ώμο, την αγκώνα, το γόνατο και τον αστράγαλο. 

Από τι προκαλείται η οστεοχόνδρωση?
Η κληρονομικότητα, και σε μικρότερο βαθμό η διατροφή, θεωρούνται οι κύριες αιτίες της οστεοχόνδρωσης. Η μεγαλύτερη έρευνα έχει γίνει στην οστεοχόνδρωση του αγκώνα, και τα αποτελέσματα δείχνουν πως τα γονίδια παίζουν σημαντικό ρόλο. Ο τρόπος βέβαια με τον οποίο κληρονομούνται τα γονίδια από τους γονείς στα παιδιά, δεν είναι απόλυτα κατανοητός. 
Υπάρχει επίσης υποψία πως η άνιση κατανομή του βάρους του ζώου στα άκρα του, ευθύνεται για την εμφάνιση οστεοχόνδρωσης.

Ποιες φυλές σκύλων προσβάλλονται πιο συχνά?
Η οστεοχόνδρωση πλήττει κυρίως τις μεγάλες και γιγαντόσωμες φυλές, όπως τα Labradors, τα Rottweilers και τους μεγάλους Δανούς. Με δεδομένο πως η πάθηση εμφανίζεται κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του σκελετού του σκύλου, τα πρώτα σημάδια εμφανίζονται μέσα στο πρώτο έτος της ηλικίας του, και πιο συχνά ανάμεσα στους πέντε και οκτώ μήνες.
Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχουν συμπτώματα παρά μόνο όταν έχει ήδη δημιουργηθεί δευτεροβάθμια οστεοαρθρίτιδα, και αυτό συμβαίνει συνήθως σε μεσήλικες και ηλικιωμένους σκύλους.

Ποια είναι τα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης?
Από την στιγμή που οστεοχόνδρωση προσβάλλει τις αρθρώσεις, τα πρώτα συμπτώματα είναι η απροθυμία κίνησης και η δυσκαμψία. Η δυσκαμψία είναι πιο εμφανής αμέσως μετά από άσκηση, και όταν πια ο σκύλος κάτσει για λίγο να ξεκουραστεί. Ανάλογα με το ποια άρθρωση έχει προσβληθεί, ο σκύλος αρχίζει να κουτσαίνει σε κάποιο μπροστινό ή πίσω πόδι.
Αν η πάθηση είναι εκτεταμένη σε πολλές αρθρώσεις, ο σκύλος εμφανίζει απροθυμία να περπατήσει και να κινηθεί, και προτιμά να είναι ξαπλωμένος.
 
 Πώς γίνεται η διάγνωση της οστεοχόνδρωσης?
 Η κλινική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ατροφία σε κάποιο άκρο. Η ψηλάφηση των άκρων μπορεί να δείξει πόνο σε κάποια σημεία, και μπορεί να εμφανιστούν πριξίματα και περιορισμός της κίνησης σε κάποιες αρθρώσεις.
Σε κάποια σκυλιά, η κλινική εξέταση δεν εμφανίζει κάτι, γι' αυτό και η ακτινογραφία είναι η πιο κοινή μέθοδος διάγνωσης και επιτρέπει την αξιολόγηση της κατάστασης.

Πως αντιμετωπίζεται η οστεοχόδρωση?
Ανάλογα με το σημείο που εμφανίζεται η οστεοχόνδρωση, υπάρχει και διαφορετική αντιμετώπιση.
Οστεοχόδρωση στον ώμο: Σε αυτή την περίπτωση, η χειρουργική επέμβαση είναι η καλύτερη λύση ώστε να αφαιρεθεί το πτερύγιο του δεύτερου χόνδρου που έχει δημιουργηθεί. Η συντηρητική αντιμετώπιση με φάρμακα δεν είναι τόσο αποτελεσματική, γιατί ο πόνος και η δυσκαμψία θα συνεχίζει να υπάρχει, όσο υπάρχει και το πτερύγιο στον χόνδρο.
Οστεοχόδρωση στον αγκώνα: Αρχικά, σε αυτή την περίπτωση η εγχείρηση μπορεί να αποφευχθεί. Η καλή άσκηση και η σωστή και ισορροπημένη διατροφή ώστε ο σκύλος να μην πάρει κιλά που θα τον επιβαρύνουν σκελετικά, βοηθούν στην συντήρηση μιας καλής ζωής. Σε συνδυασμό με κάποια παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη, το σκυλί μπορεί να έχει μια άνετη δραστηριότητα.
Αν όμως το πρόβλημα επιδεινωθεί, τότε η εγχείρηση επιβάλλεται.
Οστεοχόδρωση στο γόνατο: Συνίσταται  το χειρουργείο για τη αφαίρεση του πτερυγίου και την ανακούφιση της περιοχής. Σε μεγάλες ηλικίες, προτιμάται η φαρμακευτική αγωγή.
Οστεοχόδρωση στον αστράγαλο: Αν διαγνωσθεί σε νεαρή ηλικία, μέχρι 6 μηνών, το χειρουργείο ενδείκνυται ως το πιο αποτελεσματικό. Σε μεγάλες ηλικίες προτιμάται η θεραπευτική αγωγή. Όμως όταν αυτή δεν αποδίδει σωστά, ή αναπτύσσεται οστεοαρθρίτιδα, τότε κρίνεται και πάλι απαραίτητο το χειρουργείο, όπου και γίνεται αρθροδεσία, και σταθεροποίηση του χόνδρου με βίδες.


Ποια είναι η προοπτική της πάθησης?

Οστεοχόδρωση ώμου: Ο σκύλος συνήθως ανακάμπτει πολύ καλά μετά το χειρουργείο, και περιστασιακά μόνο μπορεί να εμφανίσει κάποια δυσκαμψία ή ενόχληση μετά από έντονη άσκηση.
Οστεοχόδρωση του αγκώνα: Αρκετά σκυλιά με ελεγχόμενο βάρος και συντηρητική θεραπεία με φάρμακα, αντιμετωπίζουν την πάθηση με επιτυχία. Ακόμα και αν χρειαστεί χειρουργείο, μετά αν παρακολουθούν το βάρος τους και ασκούνται σωστά, έχουν μια ικανοποιητική ζωή.
Οστεοχόδρωση γόνατου: Μερικά σκυλιά απαλλάσσονται από την οστεοχόνδρωση μετά το χειρουργείο, και άλλα πάλι παραμένουν κουτσά. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, δεν είναι δυνατή η πρόβλεψη της έκβασης της πάθησης.
Οστεοχόδρωση του αστραγάλου: Η προοπτική σε αυτή την περίπτωση είναι αρκετά επιφυλακτική, και αρκετά σκυλιά συνεχίζουν να έχουν σε έναν βαθμό δυσκαμψία και δυσκολία στην κίνηση.