Αρχικά υπάρχουν κάποια σήματα που θα πρέπει να προσέξουμε τα οποία πιθανολογούν μια επίθεση από έναν σκύλο και σχετίζονται με την γλώσσα του σώματος του! Ειδικότερα, μια στάση όπου η ουρά είναι όρθια, η τρίχα της πλάτης όρθια και ο σκύλος παρουσιάζει τα δόντια του και γρυλίζει, σημαίνει ότι πρέπει να τεθούμε κατευθείαν σε επιφυλακή.
Αν τα αυτιά του σκύλου είναι γερμένα προς τα πίσω και η ουρά είναι ανάμεσα στα σκέλια τότε το σκυλί είναι τρομαγμένο και ή θα προσπαθήσει να φύγει ή αν δεν έχει αυτή την επιλογή τότε μπορεί και να επιτεθεί.
Ένα επιθετικό σκυλί έχει σε γενικές γραμμές :
Τα αυτιά όρθια, το σώμα σφιχτό, την ουρά ψηλά και το τρίχωμα όρθιο.
Ένα τρομαγμένο σκυλί έχει σε γενικές γραμμές:
Τα αυτιά πίσω, το σώμα χαμηλωμένο, και την ουρά στα σκέλια.
Σημαντικά σημάδια αποτελούν επίσης το γρύλισμα, το γάβγισμα (ο τρόπος που γαβγίζουν) και το σήκωμα των χειλιών.
1) Άπαξ και έχουμε έρθει αντιμέτωποι με έναν σκύλο που δείχνει ότι θα επιτεθεί οπωσδήποτε αποφεύγουμε να τον κοιτάμε στα μάτια! Είναι ότι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε γιατί είναι σαν να τον προκαλούμε να μας επιτεθεί. Στην γλώσσα των σκύλων το απευθείας βλέμμα στα μάτια ειδικά σε πρώτη συνάντηση αποτελεί το “κόκκινο πανί”..
2) Δεν τρέχουμε!!! Θεωρώ ότι αποκλείεται να παραβγούμε σε ταχύτητα έναν σκύλο.. και το χειρότερο είναι ότι κάνουμε τον εαυτό μας ακόμα πιο «ελκυστικό» στόχο για επίθεση! Αντ’ αυτού, μένουμε ακίνητοι και όσο γίνεται ψύχραιμοι… Σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε γρήγορες κινήσεις και δεν κουνάμε χέρια πόδια πανικόβλητοι!
3) Προσπαθούμε να μην δείχνουμε ότι φοβόμαστε! Σε όποιο βαθμό αυτό είναι εφικτό.. Τα σκυλιά μπορούν να «μυρίσουν» τον φόβο μας και αυτό τα κάνει να νιώθουν ότι έχουν την υπεροχή στην μεταξύ μας αναμέτρηση. Γι αυτά είμαστε εισβολείς του χώρου τους!
4) Αρχίζουμε τα πίσω βήματα. Όσο πιο αργά και σταθερά γίνεται αρχίζουμε να αποκτούμε απόσταση από το σκυλί.. Παράλληλα αν υπάρχει κάτι κοντά, χωρίς να χρειάζεται να κουνηθούμε πολύ για να το φτάσουμε, το φέρνουμε σιγά σιγά μπροστά μας ώστε να μπει ανάμεσα σε μας και το σκύλο. Αυτό το κάνουμε ώστε σε περίπτωση που γίνει η επίθεση, να δώσουμε στο σκυλί αυτό το «κάτι» να δαγκώσει αντί για κάποιο χέρι ή πόδι μας..
5) Εμβρυακή στάση! Αν δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε κάτι να προστατευτούμε τότε ξαπλώνουμε στο έδαφος, μαζεύουμε όσο πιο πολύ μπορούμε τα περισσευούμενα άκρα μας, χέρια διπλωμένα μπροστά μας ώστε να προφυλάσσουμε το στήθος μας, λαιμός μέσα όσο γίνεται και διπλωμένα γόνατα. Σκοπός είναι να προστατέψουμε τα ζωτικά μας όργανα και σημεία του σώματος τα οποία μπορούν να θέσουν ακόμα και την ζωή μας σε κίνδυνο αν τραυματιστούν. Επίσης η στάση αυτή στέλνει σήματα «υποταγής» στον σκύλο και πιθανόν να μην προχωρήσει στην επίθεση.
6) Αν όλες οι από πάνω ενέργειες μας φαίνονται ότι αφορούν ανθρώπους «τέρατα ψυχραιμίας» τότε ψάχνουμε με το μάτι μας γύρω ένα ψηλό μέρος το οποίο να είναι αρκετά κοντά μας, γιατί όπως είπα δεν πρόκειται να τρέξουμε πιο γρήγορα από έναν σκύλο, και το οποίο να μας είναι σχετικά εύκολο να ανέβουμε αλλά δύσκολο για τον σκύλο. Από εκεί φωνάζουμε για βοήθεια!
Τα παραπάνω είναι κάποιες ρεαλιστικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν σε περίπτωση επίθεσης και που σέβονται απόλυτα τη φύση του σκύλου. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες αποδεκτές (ή μη) αντιδράσεις αλλά πιστεύω ότι αν ακολουθήσετε σωστά τα παραπάνω θα καταφέρετε να βγείτε από τη δύσκολη θέση χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Της Μαριλένας Σαρίδη, εκπαιδεύτριας σκύλων
www.happydogtrainer.gr
πηγή: Ανθρωπος και Σκύλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου