Οι σκύλοι νιώθουν συναισθήματα απαισιοδοξίας.

Η κοινή αντίληψη για τους σκύλους είναι ότι είναι εύθυμοι και ανέμελοι, συνεπώς θα περιμέναμε να χαρακτηρίζονται από αισιόδοξα συναισθήματα. Ωστόσο νέα έρευνα ανακάλυψε πως ορισμένοι σκύλοι είναι χαρακτηριστικά πιο απαισιόδοξοι από ότι άλλοι.

 

Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, παρουσιάστηκαν στους σκύλους δύο χαρακτηριστικοί ήχοι, ο ένας συνδεδεμένος με νερό και ο άλλος με γάλα. 

Οι ερευνητές παρατήρησαν πως οι απαισιόδοξοι σκύλοι δεν ανταποκρίνονταν στον ήχο για το γάλα, υπονοώντας πως δεν πίστευαν ότι θα τους το έδιναν στο τέλος.

«Η έρευνα είναι συναρπαστική γιατί μετράει τις θετικές και αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις στους σκύλους με αντικειμενικό και μη επεμβατικό τρόπο», δήλωσε η Μελίσσα Στάρλινγκ, μέλος της επιστημονικής ομάδας.

Πέρα από την κτηνιατρική σημασία, ο ακριβής προσδιορισμός του πόσο αισιόδοξος είναι ένας συγκεκριμένος σκύλος έχει ιδιαίτερη σημασία για σκυλιά-οδηγούς, σκυλιά που χρησιμοποιούνται από διάφορες υπηρεσίες στην αστυνομία, την πυροσβεστική και τον στρατό, αλλά και για τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται ως ψυχολογικό βοήθημα σε άτομα με ανάγκη.

Οι δύο χαρακτηριστικοί ήχοι είχαν μία οκτάβα διαφορά. Όταν οι ερευνητές έπαιζαν στα σκυλιά ήχους με ενδιάμεσους τόνους, αυτά αντιδρούσαν σε διαφορετικούς βαθμούς, βοηθώντας έτσι τους επιστήμονες να τα κατηγοριοποιήσουν.

«Από τα σκυλιά που χρησιμοποιήσαμε τα περισσότερα ήταν αισιόδοξα, ωστόσο είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα για το γενικό πληθυσμό», δήλωσε η Στάρλινγκ.

Τα απαισιόδοξα σκυλιά ήταν επίσης πολύ πιο αγχώδη και νευρικά όταν αποτύγχαναν σε κάποια δοκιμασία, κλαίγοντας και αποφεύγοντας να την επαναλάβουν, σε αντίθεση με τα αισιόδοξα σκυλιά που συνέχιζαν απερίσπαστα.

Η σαφής διάκριση μεταξύ των τύπων των σκυλιών θα κάνει πιο εύκολο το έργο των εκπαιδευτών σκυλιών. Για παράδειγμα ένας απαισιόδοξος σκύλος ο οποίος αποφεύγει τα ρίσκα θα ήταν πιο κατάλληλος για να γίνει σκύλος-οδηγός για άτομα με προβλήματα όρασης, ενώ ένας αισιόδοξος σκύλος με μεγαλύτερη επιμονή θα ήταν καταλληλότερος για την ανίχνευση ναρκωτικών ή εκρηκτικών, σύμφωνα με την Στάρλινγκ.

πηγή: left.gr

Πέντε απλά βήματα για να αποφύγουμε τον καρκίνο στον σκύλο.

Γνωρίζατε πως η βασική αιτία θανάτου των σκύλων μετά τα 2 χρόνια, είναι ο καρκίνος? Για την ακρίβεια, τα τελευταία χρόνια, το 50% των ενήλικων σκύλων έχει μεγάλη πιθανότητα να προσβληθεί και να πεθάνει από καρκίνο. Το ποσοστό αυτό είναι συγκλονιστικό! Παρόλα αυτά, μπορούμε με λίγη προσοχή και μερικές απλές αλλά βασικές αλλαγές στην καθημερινότητα του σκύλου μας, να μειώσουμε κατά πολύ αυτή την πιθανότητα.

Οι σκύλοι έχουν ένα γονίδιο που ονομάζεται p53, το οποίο είναι σε θέση να καταπολεμά και να σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα, έχουν δηλαδή μια εκ γενετής προστασία. Όμως το γονίδιο αυτό, αν εκτεθεί έντονα σε τοξικές ουσίες και σε ιούς, καταστρέφεται, αφήνοντας πλέον τον σκύλο απροστάτευτο.
Η θεραπεία για τον καρκίνο του σκύλου, τις περισσότερες φορές δεν είναι αποτελεσματική, άρα η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη, να προλάβουμε δηλαδή να μην προσβληθεί ο σκύλος μας από καρκίνο.

Ας δούμε λοιπόν 5 μικρές συμβουλές που θα μας βοηθήσουν να απομακρύνουμε τον κίνδυνο του καρκίνου από τον σκύλο μας:

1. Μειώστε την χρήση αποπαρασιτικών φαρμάκων
Όλες οι αμπούλες και τα προϊόντα για αποπαρασίτωση που χρησιμοποιούμε, περιέχουν τοξικά συστατικά τα οποία εισέρχονται μέσα στον οργανισμό του σκύλου, και μακροχρόνια μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο. 
Παρά τον ισχυρισμό όλων των εταιρειών πως τα προϊόντα τους είναι ασφαλή και μη τοξικά, η πραγματικότητα είναι πως περιέχουν και ουσίες οι οποίες με συνεχή χρήση μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο του πνεύμονα και του ήπατος.
Υπάρχουν πολλά οικολογικά προϊόντα, και συνταγές για σπιτικά αποπαρασιτικά φάρμακα, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιούμε στον σκύλο μας και να αποφύγουμε πλέον τα τοξικά φάρμακα.

2. Φροντίστε τον κήπο σας με μη τοξικά προϊόντα
Όλα τα λιπάσματα και τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε για την φροντίδα του γκαζόν και όλων των φυτών του κήπου μας, είναι εξίσου τοξικά με τα αποπαρασιτικά προϊόντα.
Οι σκύλοι και οι γάτες περνάνε μεγάλο διάστημα στον κήπο και συνηθίζουν να ξαπλώνουν και να κυλιούνται στο χορτάρι. Έτσι έρχονται σε άμεση επαφή με οποιαδήποτε ουσία έχουμε χρησιμοποιήσει για την φροντίδα του κήπου.
Έρευνες έχουν δείξει πως το 70% των σκύλων που εμφάνισαν κακόηθες λέμφωμα ζούσαν σε σπίτι που χρησιμοποιούσαν χημικά λιπάσματα στον κήπο.Όπως με τα αποπαρασιτικά προϊόντα, έτσι και με τα λιπάσματα, υπάρχουν πολλά οικολογικά είδη και πολλές συνταγές για να φτιάξουμε σπιτικά λιπάσματα με φυσικά προϊόντα που μπορούν να σκοτώσουν τα παράσιτα του κήπου και να κρατήσουν εξίσου ζωντανά και ζωηρά τα φυτά μας.

3. Μάθε τι περιέχουν πραγματικά όλα τα καθαριστικά και αποσμητικά του σπιτιού
Όλα τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε για τον καθαρισμό και τον αρωματισμό του σπιτιού περιέχουν τοξικές ουσίες. Η καθημερινή έκθεση στις ουσίες αυτών των προϊόντων μπορεί να προκαλέσει καρκίνο όχι μόνο στον σκύλο μας, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.
Ας προτιμήσουμε και σε αυτή την περίπτωση την χρήση βιολογικών ειδών, ή την παρασκευή σπιτικών συνταγών για καθαριστικά από φυσικά συστατικά.

4. Στείρωσε το ζώο σου στη σωστή ηλικία
Η στείρωση είναι ευεργετική για τον σκύλο και την γάτα, και σαφώς ενδείκνυται, αλλά θα πρέπει να γίνεται στη σωστή ηλικία. Η καλύτερη ηλικία για να στειρωθεί ένα ζώο είναι μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής του, και κατά προτίμηση μετά τους 18 μήνες, αφού έχει ενηλικιωθεί και έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξή του.
Έρευνες έχουν δείξει πως σκυλιά που έχουν στειρωθεί σε μικρή ηλικία έχουν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά εμφάνισης οστεοσαρκώματος.
Ο κίνδυνος είναι ο ίδιος και για τα αρσενικά και για τα θηλυκά σκυλιά.

5. Μειώστε τον εμβολιασμό στο λιγότερο δυνατό
Αφήσαμε το πιο σημαντικό για το τέλος. 
Μετά από πολυετείς έρευνες είναι πλέον κοινά αποδεκτό πως ο υπερεμβολιασμός στα ζώα προκαλεί καρκίνο.
Ειδικά στις γάτες, η πιθανότητα να εμφανιστεί καρκινικός όγκος στο σημείο που γίνεται η ένεση του εμβολίου είναι πολύ μεγάλος, και γι' αυτό οι κτηνίατροι βρήκαν την λύση.... να εμβολιάζουν τις γάτες στην ουρά, η οποία είναι πολύ εύκολο να αφαιρεθεί χειρουργικά σε περίπτωση που εμφανιστεί όγκος σε αυτό το σημείο!
Τα εμβόλια, εκτός από τους ιούς που περιέχουν, έχουν και κάποια συστατικά τα οποία καταστρέφουν το πολύτιμο γονίδιο p53, που όπως προαναφέραμε είναι η φυσική προστασία του σκύλου κατά του καρκίνου.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως για τις περισσότερες ασθένειες, αν το ζώο εμβολιαστεί μια φορά, είναι ασφαλές για όλη του την ζωή. Απλά επειδή η νομοθεσία παγκοσμίως αναφέρει πως ο εμβολιασμός των ζώων πρέπει να είναι ετήσιος, οι κτηνίατροι την ακολουθούν για να είναι νομικά καλυμμένοι.
Αν αναρωτηθείτε ποτέ για το αν το ζώο σας είναι προστατευμένο από κάποια ασθένεια, μπορείτε να ζητήσετε από τον κτηνίατρο να κάνει ένα τεστ αντισωμάτων στον σκύλο σας. Αν ο σκύλος έχει ήδη τα αντισώματα της ασθένειας στον οργανισμό του, δεν χρειάζεται περαιτέρω εμβολιασμό.

πηγή:  dogsnaturallymagazine.com

Είμαι υπεύθυνος κηδεμόνας και βγάζω βόλτα τον σκύλο μου πάντα με λουρί!

-Μην υποτιμάτε την αξία του λουριού: σώζει ζωές και χρησιμοποιείται για να προστατεύει!

-Πολλά σκυλιά χάνονται καθημερινά και για τα περισσότερα οι ιδιοκτήτες τους ήταν σίγουροι ότι δεν φεύγουν ποτέ από κοντά τους ή ότι τα έχουν βγάλει βόλτα σε ασφαλή περιοχή όπου δεν κινδυνεύουν! Μια ματιά σε φιλοζωικές σελίδες όπου συναντάται πληθώρα αγγελιών "χάθηκε" μπορεί να σας το επιβεβαιώσει!

-Ακόμα κι αν ο δικός σας σκύλος είναι κοινωνικός μπορεί να βρεθούν πάντα στο δρόμο του ακοινώνητοι σκύλοι που πλησιάζοντάς τους μπορεί πανεύκολα και ξαφνικά να ξεκινήσει καυγάς με ολέθριες συνέπειες για ζώα και ιδιοκτήτες! Υπάρχουν ακόμα και παιδάκια που μπορεί να τρομάξουν και το σκυλάκι σας να ταραχτεί και να αντιδράσει. Δεν είναι καθόλου σπάνιο το φαινόμενο δυστυχώς και όσο οι κηδεμόνες δεν κρατούν τα ζώα τους δεμένα θα συμβαίνει πάντα κατά καιρούς, ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένουν.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Τα μικρόσωμα σκυλάκια κινδυνεύουν περισσότερο, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ!! Μπορούν να πλησιάσουν κάποιο ακόμα και δεμένο και αν τους επιτεθεί δεν θα μπορέσουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους!!

-Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να περάσει κάποιο αυτοκίνητο με ταχύτητα που δεν υπολογίζουμε και ο σκύλος να μην υπακούσει ή να πανικοβληθεί και τελικά μην το αποφύγει. Πολλά ζώα έχουν χάσει έτσι τη ζωή τους, και ακριβώς επειδή δεν μπορούν ποτέ να είναι απολύτως ελεγχόμενα, αν τα αγαπάμε πραγματικά το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα προστατεύουμε.
Είναι σαν να περνάμε ένα παιδί απέναντι σε μια λεωφόρο δίχως να το κρατάμε από το χέρι!!

-Όλα τα σκυλιά έχουν την τάση να υπακούουν στα ένστικτά τους. Ακόμα και αν ο σκύλος μας είναι φιλικός με τις γάτες (πράγμα που μάλιστα δεν είναι ο κανόνας) μπορεί να δει ένα γατάκι να τρέχει ή ακόμα και ένα περιστέρι να πάει να πετάξει και να νιώσει την παρόρμηση να το κυνηγήσει. Δεν θέλει πολύ για να ξεφύγει από το ασφαλές σημείο όπου βρισκόμαστε και να γίνει το κακό! Μπορεί ακόμα να τρομάξει από κάποιο θόρυβο ή κάποιο διερχόμενο όχημα και να τρέξει μακριά μας.

-Είναι εντελώς ανώφελο να μάθει ο σκύλος σας να βαδίζει ελεύθερος δίπλα ή κοντά σας, αφού ακόμα και με ένα μακρύ λουρί, όταν μάθει να περπατάει υπάκουα δεν θα καταλαβαίνει τη διαφορά!
Επίσης αυτό δεν καθιστά εσάς πιο ικανό ιδιοκτήτη με ιδιότητες εκπαιδευτή, αφού είναι μια τακτική που τον θέτει σε κίνδυνο. Είναι επομένως πολύ προτιμότερο να προσπαθήσετε να διοχετεύσετε την ενέργειά σας στο να τον εκπαιδεύσετε σε άλλα πράγματα όπως να τον κοινωνικοποιήσετε ή να του μάθετε να ακούει βασικές εντολές και να καταλαβαίνει λέξεις!

-Ο νόμος περί προστασίας ζώων, μας υποχρεώνει πλέον να λαμβάνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για τον ασφαλή περίπατο του σκύλου μας, ενώ σε αντίθετη περίπτωση προβλέπονται πρόστιμα.
Καλό είναι να αναλογιστούμε τη σημασία της θέσπισης αυτού και να αντιληφθούμε πως ο σεβασμός του συνεπάγεται το σεβασμό προς τη ζωή του κατοικιδίου μας.

-Αν θέλετε μπορείτε να αφήσετε το σκύλο σας ελεύθερο να τρέξει σε κάποιο απόλυτα περιορισμένο και περιφραγμένο χώρο, όπου κατά προτίμηση δεν θα υπάρχουν άλλα σκυλάκια για να είστε βέβαιοι πως ούτε εκείνα θα του επιτεθούν ούτε θα νιώσει ανασφάλεια σε κάποια επαφή μαζί τους!

πηγή:  Pitbull-Rescue.gr

Οι 10 καλύτεροι και οι 10 χειρότεροι κολυμβητές στους σκύλους!

Κάποιες ράτσες σκύλων είναι γεννημένοι κολυμβητές,και κάποιες άλλες βουλιάζουν σαν τούβλο αν τα ρίξεις στο νερό!
Καλύτεροι κολυμβητές θεωρούνται γενικά τα κυνηγόσκυλα νερού, ενώ χειρότεροι, όσες φυλές έχουν πολύ βαρύ σώμα και μικροσκοπικά σε σχέση με το σώμα τους, πόδια, πράγμα που τους εμποδίζει να επιπλεύσουν και να μπορέσουν να κολυμπήσουν με άνεση.

Ας δούμε παρακάτω αναλυτικά, τις 10 φυλές σκύλων που είναι οι καλύτεροι κολυμβητές, και τις 10 φυλές με τις χειρότερες επιδόσεις στο κολύμπι.

Πρωταθλητές στην κολύμβηση!

1. Newfoundland
Αν ένα Newfoundland έπαιρνε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σίγουρα θα καταλάμβανε την πρώτη θέση στην κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων. Αυτά τα σκυλιά είναι γεννημένοι κολυμβητές. Το παχύ τους τρίχωμα τα προστατεύει από τα κρύα νερά όπου συνήθως κολυμπούν, και οι μεμβράνες στις πατούσες, τους κάνουν δεινούς κολυμβητές. Παλιότερα τα Newfoundland ήταν σκυλιά εργασίας, και βοηθούσαν τους ψαράδες να τραβούν τα δίχτυα τους. Πλέον είναι υπέροχα σκυλιά για οικογένεια, με έναν πολύ γλυκό και ευγενικό χαρακτήρα.

2. Chesapeake Bay Retriever
Τα Chesapeake Bay Retrievers θεωρούνται δικαίως οι πιο "σκληροί" κολυμβητές. Αυτά τα σκυλιά αγαπούν τόσο πολύ το νερό, που τους δόθηκε το όνομα από την ακτή όπου αυτή η φυλή δημιουργήθηκε. Μπορούν να δουλέψουν με άνεση τόσο στην στεριά όσο στο νερό, και μπορούν να αντεπεξέλθουν σε δύσκολες καιρικές συνθήκες αν χρειαστεί. Όσοι έχουν Chesapeake Bay Retrievers, θα πρέπει να γνωρίζουν πως ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητας και της εκτόνωσης του σκύλου, θα πρέπει να περιλαμβάνει και παιχνίδια στο νερό.




3.  Irish Setters
Παρόλο που τα Irish Setters θεωρούνται πολύ καλή φυλή για τα λιβάδια, αγαπούν εξίσου το νερό. Η φυλή αυτή δημιουργήθηκε από την μίξη πολλών άλλων φυλών, όπως το Irish Water Spaniel, το English Setter και το Pointer. Αυτά τα υπέροχα παιχνιδιάρικα σκυλιά είναι από τα πιο ενεργητικά που υπάρχουν, και έχουν εκτραφεί για να κυνηγούν. 








4. English Setter
Από την στιγμή που θαμπει ένα english setter στο νερό, δύσκολα θα βγει! Τα English Setters χρειάζονται μεγάλη άσκηση, και η πιο δημοφιλής δραστηριότητα γι' αυτά τα σκυλιά είναι το κολύμπι. Είναι μια πολύ έξυπνη φυλή που εκπαιδεύεται πολύ εύκολα.  










5. Golden Retrievers
Όταν σκεφτόμαστε σκυλιά να κολυμπούν, οι περισσότεροι φέρνουμε στο μυαλό τα  Golden Retrievers. Τα Golden Retrievers δημιουργήθηκαν από τα πρώτα retrievers σε συνδυασμό με τα καλύτερα water spaniels, και αυτό εξηγεί την καταπληκτική τους ικανότητα σε υδάτινο περιβάλλον. Διαθέτουν μάλιστα και γούνα που απωθεί το νερό!










  

6. Irish Water Spaniel
Είναι το πιο ψηλό από τα spaniels, και πρόκειται για μια από τις πιο έξυπνες φυλές που υπάρχουν. Το σγουρό τρίχωμά τους, φτιαγμένο από σφιχτές μπούκλες, κάνει την γούνα τους να απωθεί το νερό. Αυτά τα σκυλιά είναι δεινοί κολυμβητές και κυνηγοί υδρόβιων πτηνών. Είναι από τις πιο δημοφιλείς φυλές για την οικογένεια και για τις επιδείξεις. 








7. Nova Scotia Duck Tolling Retriever
Είναι τα πιο μικρά από τα retrievers, αλλά μπορούν να ξεπεράσουν στο κολύμπι ακόμα και τα πιο μεγάλα "νερόσκυλα"! Αυτά τα παιχνιδιάρικα και πανέξυπνα σκυλιά έχουν διπλό τρίχωμα που απωθεί το νερό. Δημιουργήθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα για να εντοπίζουν και να κυνηγούν υδρόβια πτηνά.









 
8. Portuguese Water Dog
To  Portuguese Water Dog είναι μια σπάνια φυλή σκύλου εργασίας. Προέρχεται από την περιοχή της Πορτογαλίας Algarve, και αργότερα εξαπλώθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου. Τα Portuguese Water Dogs δημιουργήθηκαν για να μαζεύουν τα ψάρια μέσα στα δίχτυα, και για να πηγαινοφέρνουν πράγματα από τα πλοία στην στεριά. Ο Bo Obama είναι σίγουρα το πιο διάσημο Portuguese Water Dog αυτή την εποχή, και ελπίζουμε όσο ζει στον Λευκό Οίκο να καταφέρνει να κολυμπά και να ψαρεύει όσο συχνά θα ήθελε.

9. Labrador Retriever
Η φυλή από την οποία δημιουργήθηκε το Labrador είναι το St. John's Water Dog, μια μίξη από αγγλικές, ιρλανδικές και πορτογαλικές φυλές εργασίας. Ως σκύλος εργασίας, ο πρόγονος του Labrador μπορούσε να κουβαλάει σκοινιά στα πλοία, να ρυμουλκεί βάρκες και να μαζεύει δίχτυα. Αυτό όμως που τα έκανε ιδανικούς συντρόφους για τον άνθρωπο, είναι η αξιοθαύμαστη αφοσίωσή τους. Τα Labradors είναι γνωστά για την ικανότητά τους να φέρνουν το οτιδήποτε από το νερό στην στεριά. Στις μέρες μας συχνά χρησιμοποιούνται και ως ναυαγοσώστες. 



 
10. Spanish Water Dog
Από βοσκοί έως κυνηγοί, τα Spanish Water Dogs είναι ιδιαίτερα ευέλικτα σκυλιά εργασίας. Είναι πολύ ενεργητικά, ασυνήθιστα ευλύγιστα, πολύ έξυπνα και πολύ εύκολα εκπαιδεύσιμα. Η αγάπη τους για την θάλασσα είναι φανερή από την μεγάλη τους θέληση να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες που περιλαμβάνουν νερό.









Και περνάμε τώρα στους..... ανεπίδεκτους μαθήσεως!

1. Bulldog
Το Bulldog είναι ίσως η λιγότερο φτιαγμένη για κολύμπι φυλή σκύλου. Όσοι έχουν bulldog θα πρέπει να έχουν λάβει ειδικά μέτρα ασφαλείας στο σπίτι τους, αν βρίσκονται σε μέρος όπου υπάρχει πισίνα, θα πρέπει να είναι περιφραγμένη και ο σκύλος να μένει μακριά. Σε περίπτωση που ένα bulldog βρεθεί μέσα στο νερό θα πρέπει να φορά σωσίβιο και να παρακολουθείται συνεχώς από έναν άνθρωπο δίπλα του. Το μεγάλο και βαρύ σώμα τους, τα κάνει να βουλιάζουν μέσα στο νερό σαν πέτρα. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τα εκ γενετής αναπνευστικά προβλήματα που έχει ένα bulldog, καταλαβαίνουμε πως το να πνιγεί στο νερό είναι θέμα λεπτών.

 
2. Basset Hounds
To κοντόχοντρο σώμα των Basset Hounds, τα κάνει να κολυμπούν με δυσκολία. Το σώμα τους είναι χαμηλά στο έδαφος και τα κοντά ποδαράκια τους τα κάνουν να κινούνται αργά. Κουβαλούν τα δύο τρίτα του βάρους του σώματός τους στα δύο μπροστινά τους πόδια. Αυτή η τόσο άνιση κατανομή του βάρους τους, κάνει τα  Basset Hounds πολύ κακούς κολυμβητές.







 
3. Maltese
Τα Maltese είναι πολύ μικρά σκυλιά με τετράγωνο και στιβαρό σώμα. Παρόλο που δεν μπορούν να θεωρηθούν με τίποτα δεινοί κολυμβητές, τα καταφέρνουν να κολυμπήσουν έστω και για λίγο. Ο κίνδυνος που υπάρχει με αυτή την φυλή, δεν είναι τόσο το ίδιο το κολύμπι, όσο το ότι μπορεί να φοβηθούν ή να κρυώσουν πολύ εύκολα, αν κολυμπήσουν για αρκετή ώρα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε αυξάνεται ο κίνδυνος πνιγμού. 





   
4. Dachshund
Το μακρύ σώμα του Dachshund, το δυσκολεύει στο κολύμπι. Τα κοντά ποδαράκια του δεν του δίνουν αρκετή δύναμη ώστε να μπορέσει να επιπλεύσει. Επιπλέον, παλεύει να κρατήσει το κεφάλι του έξω από τν νερό, καθώς έχει πολύ κοντό λαιμό.









 
5.  Scottish Terrier
Το βαρύ σώμα και τα κοντά πόδια που έχει το  Scottish Terrier, τον κάνουν πολύ κακό κολυμβητή. Η γούνα του επίσης είναι πολύ βαριά και απορροφά το νερό, πράγμα που δεν τον βοηθά καθόλου να επιπλεύσει. Αυτός ο σκύλος δεν θα πρέπει ποτέ να βρεθεί στο νερό χωρίς την επίβλεψη ενός ανθρώπου, γιατί μπορεί να βουλιάξει στην προσπάθειά του να κολυμπήσει. Παρόλο που τα Scottish Terrier αγαπούν το νερό και δεν το φοβούνται, οι ιδιοκτήτες τους θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και να μην τα αφήνουν ποτέ μόνα τους κοντά σε θάλασσα ή πισίνα.




6. Pekingese
Τα  Πεκινουά παρόλο που είναι μικρά σκυλάκια αγκαλιάς, έχουν δυνατό και μυώδες σώμα. Το τρίχωμά τους έχει ένα πυκνό υπόστρωμα, και μακρύ και ίσιο εξωτερικό στρώμα. Αυτό το πυκνό τρίχωμα λειτουργεί ως εμπόδιο στην προσπάθειά τους να κολυμπήσουν. Η γούνα τους απορροφά νερό πολύ εύκολα, βαραίνει, και μπορούν εύκολα να βυθιστούν και να πνιγούν.








 
7. Shih Tzu
Αυτή η φυλή έχει και κοντή μουσούδα και κοντό λαιμό. Εξαιτίας αυτού, τα Shih Tzu παλεύουν να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό όταν προσπαθούν να κολυμπήσουν. Έχουν επίσης τρίχωμα που μοιάζει πολύ με το ανθρώπινο, και βαραίνει πολύ όταν βραχεί. Δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε ένα Shih Tzu να κολυμπά μόνο του χωρίς επίβλεψη, γιατί μπορεί να κουραστεί εύκολα και να πνιγεί.





 
 
8. Staffordshire Bull Terrier

Το σώμα αυτού του σκύλου δεν είναι ιδανικό για κολύμπι. Το Staffordshire Bull Terrier έχει ένα πολύ βαρύ και μυώδες σώμα. Το κεφάλι του είναι δυσανάλογο με το σώμα του, δημιουργώντας μια άνιση κατανομή βάρους. Αυτό τον δυσκολεύει στο κολύμπι, καθώς το πιο βαρύ κεφάλι του τον κάνει να βουλιάζει μπροστά, και ο σκύλος να παλεύει με τα πόδια του για να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά.

9. Pug

Το μικρό σώμα των Pugs καθιστά το κολύμπι γι' αυτά μια πρόκληση. Το βάρος τους και τα μικρά πόδια τους, λειτουργούν ως εμπόδιο στην προσπάθειά τους να κολυμπήσουν. Σε κάποια pugs αρέσει το κολύμπι, παρόλα αυτά, δεν θα πρέπει ποτέ να αφήνονται μόνα τους στο νερό, καθώς μπορούν πολύ εύκολα να βουλιάξουν.

10. Chow Chow

Η διάσημη αυτή φυλή έχει πολύ πυκνή γούνα, που μπορεί να είναι είτε τραχιά είτε απαλή. Παρόλο που το εξωτερικό τρίχωμα μπορεί να διαφέρει ανά περίπτωση, το εσωτερικό υπόστρωμα της γούνας τους έχει ιδιαίτερη μόνωση κατά του κρύου. Αυτό τα κρατά ζεστά ακόμα και μέσα στο παγωμένο νερό. Όμως το βαρύ τρίχωμά τους μπορεί να γεμίσει νερό και να βαρύνει, με αποτέλεσμα να βουλιάξουν και να πνιγούν ενώ κολυμπούν.

πηγή: pawnation.com

Head pressing στον σκύλο και την γάτα.

Όταν ένας σκύλος ή μια γάτα πιέζουν το κεφάλι τους απέναντι σε κάποιο αντικείμενο ή στον τοίχο, αυτό λέγεται head pressing. Πρόκειται για μια ψυχαναγκαστική κίνηση που κάνει ο σκύλος ή η γάτα, χωρίς κανέναν προφανή λόγο.

Η κίνηση αυτή δείχνει πως υπάρχουν βλάβες στο νευρικό σύστημα του ζώου οι οποίες μπορεί να προκύψουν από διάφορες αιτίες, όπως από την νόσο του προσθεγκεφάλου (διάφοροι θάλαμοι του εγκεφάλου παθαίνουν βλάβη), ή από τοξική δηλητηρίαση.
Στην γάτα μπορεί πιθανά να εμφανιστεί αυτό το σύμπτωμα, αν αυτή πάσχει από τοξοπλασμάτωση.
Στον σκύλο το head pressing μπορεί να υποδηλώνει και όγκο στον εγκέφαλο.

Δεν υπάρχει ηλικιακό εύρος ή προδιάθεση κάποιας ράτσας που να έχουν μεγαλύτερο ή μικρότερο κίνδυνο γι' αυτή την πάθηση. Ολα τα ζώα έχουν τις ίδιες πιθανότητες να το εμφανίσουν.  

Συμπτώματα
Το head pressing είναι ένα βασικό σύμπτωμα της προσθεγκεφαλικής νόσου, όπου διάφορα τμήματα του εγκεφάλου βλάπτονται.

Άλλα συμπτώματα που μπορεί να έχει ένα ζώο που πάσχει από προσθεγκεφαλική νόσο, είναι ο ψυχαναγκαστικός βηματισμός, η περιστροφή γύρω από τον εαυτό του, οι επιληπτικές κρίσεις, τα αδύναμα αντανακλαστικά και η δυσκολία στην όραση.
Κάποια από αυτά τα συμπτώματα, όταν συμβαίνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορούν να οδηγήσουν σε βλάβες, όπως για παράδειγμα το ζώο να εμφανίσει πληγές στα πόδια λόγω του ψυχαναγκαστικού βηματισμού, ή να τραυματίσει το κεφάλι του στην προσπάθειά του να το πιέσει ενάντια σε κάποια επιφάνεια.

Αιτίες
Υπάρχουν διάφορες αιτίες για τις οποίες ένα ζώο μπορεί να εμφανίσει head pressing.
Πιθανές αιτίες μπορεί να είναι μια μεταβολική διαταραχή, όπως υπερ ή υπονατριαιμία (πάρα πολύ ή πολύ λίγο νάτριο στο πλάσμα του αίματος του σώματος), ένας όγκος, η υπατική εγκεφαλοπάθεια, ή μία λοίμωξη του νευρικού συστήματος, όπως η λύσσα.  
Άλλες αιτίες μπορεί να περιλαμβάνουν ένα τραύμα στο κεφάλι από κάποιο αυτοκινητιστικό ατύχημα, ή την έκθεση σε τοξίνες όπως ο μόλυβδος.
  
Διάγνωση

Το πρώτο πράγμα που εξετάζεται όταν εμφανιστεί head pressing, είναι ο αμφιβληστροειδής και όλες οι δομές στο πίσω μέρος του οφθαλμού, καθώς από εκεί μπορεί να εντοπιστεί κάποια λοιμώδης ή φλεγμονώδης νόσος, ή κάποια ανωμαλία στον εγκέφαλο.

Επόμενες εξετάσεις περιλαμβάνουν την μέτρηση της πίεσης του αίματος, αξονική τομογραφία, και μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου.

Ο κτηνίατρος επίσης θα συμπεριλάβει στις εξετάσεις μια ανάλυση ούρων, από την οποία μπορεί να δει αν υπάρχει πρόβλημα στον μεταβολισμό, και μια εξέταση αίματος, για να βρεθεί η ύπαρξη μολύβδου ή άλλων τοξικών ουσιών στο αίμα του ζώου.

Μύθοι και αλήθειες για τη λεϊσμανίωση.

Άλλες σκνίπες τσιμπούν τον άνθρωπο και άλλες τον σκύλο!

Ακούμε συχνά ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Ανταποκρίνεται, όμως, ο άνθρωπος, στη φιλική συμπεριφορά του σκύλου ή απλά την αποδέχεται σαν κάτι αυτονόητο; Ωστόσο, η ύπαρξη νόμου που προβλέπει τη θανάτωση του σκύλου που πάσχει από λεϊσμανίωση, δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης για το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας.

Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μάλλον, αν η ενημέρωση στηριχθεί στη λογική. Η λεϊσμανίωση ενδιαφέρει, κυρίως, τον άνθρωπο και τον σκύλο και λιγότερο, τον λύκο, την αλεπού, το τσακάλι, τη γάτα, τα τρωκτικά, τις νυχτερίδες και τα άλλα ζώα.

Η μόλυνση γίνεται με το τσίμπημα της μολυσμένης σκνίπας. Με τον τρόπο αυτό, το παράσιτο Leishmania infantum, μπαίνει στον οργανισμό των ζώων και του ανθρώπου και προκαλεί, σε λίγους μήνες ή σε λίγα χρόνια, λεϊσμανίωση. Όταν η σκνίπα πίνει αίμα από το μολυσμένο ζώο ή άνθρωπο, παίρνει μαζί και τα παράσιτα, τα οποία πολλαπλασιάζονται στο έντερό της και σε 5-8 μέρες αποκτούν την ικανότητα να μολύνουν άλλα ζώα ή άλλον άνθρωπο.

Δεν υπάρχει μόλυνση, όταν δεν υπάρχουν σκνίπες!

Στην Ελλάδα, οι σκνίπες εμφανίζονται από τον Μάιο έως το Νοέμβριο, ενώ μολύνονται, ετησίως, κατά μέσο όρο, 25 άνθρωποι και πιθανόν, 100.000 σκύλοι (σε ορισμένες περιοχές, το 50% των σκύλων είναι μολυσμένο), 1.2% των τρωκτικών, αλεπούδες και άλλα ζώα.
Ο μεγάλος αριθμός των κρουσμάτων στον σκύλο και ο ελάχιστος αριθμός των κρουσμάτων στον άνθρωπο, οφείλεται κυρίως, στις βιολογικές συνήθειες των σκνιπών.

Οι σκνίπες είναι μικρά, νυχτόβια, έντομα, που ζουν για 14-40 μέρες. Τη μέρα κρύβονται σε σκοτεινά μέρη, μέσα σε κορμούς δένδρων, σε στάβλους κ.ά., πετούν σε μικρές αποστάσεις (συνήθως, 50 μέτρα από τη φωλιά τους), δεν μπαίνουν μέσα σε σπίτια και τρέφονται με χυμούς από νεαρά φυτά, από ώριμα φρούτα κ.ά. Όμως, κάθε 3-5 μέρες, οι θηλυκές σκνίπες χρειάζονται, επιπλέον, αίμα, για να ωριμάσουν τα αυγά τους.
Ανάλογα με το είδος τους, οι σκνίπες επιλέγουν τον άνθρωπο και συγκεκριμένα είδη ζώων για να απομυζήσουν αίμα. Τα δώδεκα είδη των σκνιπών που υπάρχουν στη χώρα μας, επιλέγουν για να απομυζήσουν αίμα, τον σκύλο και άλλα είδη ζώων ή τον άνθρωπο και άλλα είδη ζώων, αλλά στις επιλογές τους αυτές δεν συμπίπτουν ο άνθρωπος και ο σκύλος.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:
α) να διαφέρει υπερβολικά ο αριθμός των κρουσμάτων στον άνθρωπο και στον σκύλο (1:4000),
β) να υπάρχουν περιοχές της χώρας, όπου το ποσοστό της μόλυνσης στον σκύλο είναι υψηλό, ενώ στον άνθρωπο δεν παρατηρούνται κρούσματα λεϊσμανίωσης,
γ) να μη μολύνονται τα μέλη της οικογένειας που έχουν μολυσμένο σκύλο στο σπίτι.

Σύμφωνα με επιζωοτιολογικά και επιδημιολογικά δεδομένα, καθώς και επιστημονικές μελέτες που έγιναν στη χώρα μας, η λεϊσμανίωση εμφανίζεται: 
α) ως ανθρωπονόσος (δηλ. άνθρωπος-σκνίπα-άνθρωπος), και 
β) ως ζωονόσος (δηλ. σκύλος-σκνίπα-σκύλος), ενώ ο ρόλος των άλλων ζώων, όπως λύκος, τσακάλι, αλεπού, τρωκτικά, άλογο, χοίρος κ.ά., είναι μάλλον περιορισμένος.
Σήμερα, στην Ελλάδα, τα μέτρα που προλαμβάνουν τη μόλυνση και θεραπεύουν το νόσημα τόσο στον άνθρωπο, όσο και στον σκύλο, είναι πολύ αποτελεσματικά. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι το 5-20% των μολυσμένων σκύλων ή ανθρώπων, γίνονται καλά χωρίς φάρμακα (αυτοϊώνται)...
Όμως, η λεϊσμανίωση προκαλεί τον ίδιο φόβο, όπως πριν από 100 χρόνια... και υπεύθυνος για τη μόλυνση του ανθρώπου συνεχίζει να θεωρείται ο σκύλος... «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου»...

Το νόσημα «καλά αζάρ» υπάρχει μόνο στην Ινδία!

- Η λεϊσμανίωση στη χώρα μας συνεχίζει να ονομάζεται «καλά αζάρ». Το «καλά αζάρ», όμως, είναι νόσημα του ανθρώπου στην Ινδία και προκαλείται από παράσιτο που δεν υπάρχει στην Ελλάδα!

- Οι σκνίπες δεν μοιάζουν με τα κουνούπια! Είναι μικρότερες σε μέγεθος, το τσίμπημά τους πονάει περισσότερο και αναπτύσσονται στο χώμα, όχι στο νερό, όπως τα κουνούπια!

- Τον χειμώνα δεν χρειάζεται το «λουράκι» για τις σκνίπες, επειδή οι σκνίπες δεν ζουν κάτω από 15°C!

- Tο ζώο που κάνει αντιλεϊσμανιακή αγωγή δεν έχει παράσιτα στα αγγεία του δέρματος και δεν μολύνει τις σκνίπες που πίνουν αίμα από αυτό!

- Η σωστή αντιλεϊσμανιακή αγωγή απαλλάσσει το ζώο από τα παράσιτα, αρκεί αυτό να μη μολυνθεί πάλι (η λεϊσμανίωση δεν αφήνει ανοσία!).

- Όλα τα αντιλεϊσμανιακά φάρμακα είναι αποτελεσματικά, αρκεί να δίνονται στο ζώο ΚΑΘΕ 12 ΩΡΕΣ (τα παράσιτα βγαίνουν από τα μολυσμένα κύτταρα κάθε 12-24 ώρες και μόνον τότε είναι ευαίσθητα στα φάρμακα!)

Του Στέλιου Θ. Χαραλαμπίδη 
πρώην καθηγητή Παρασιτολογίας και Παρασιτικών Νοσημάτων στην Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ.

πηγή: zoosos.gr

Βασικές οδηγίες φροντίδας για νεογέννητα γατάκια.

Συνήθως η μαμά γάτα ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει με τα νεογέννητα μωρά της.

Τι γίνεται όμως αν βρούμε νεογέννητα γατάκια ορφανά, αν για κάποιο λόγο η μαμά τους δεν είναι σε θέση να τα φροντίσει, και αν θέλουμε να τους παρέχουμε την καλύτερη δυνατή φροντίδα μεγαλώνοντας?

Ας διαβάσουμε παρακάτω μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνουμε:

• Ως νεογέννητα δεν παράγουν θερμότητα και βασίζονται στην ζέστη που θα τους προσφέρετε. Σκεπάστε τα και τοποθετήστε τα κοντά σε πηγή θερμότητας, όπως θερμοφόρα, ηλεκτρική ή νερού ή ένα πλαστικό μπουκάλι με ζεστό νερό, όχι όμως καυτό. 

• Αγοράστε ειδικό γάλα για ορφανά γατάκια. Αποφεύγετε το αγελαδινό γάλα που προκαλεί διάρροιες. Αν δεν βρείτε άμεσα το ειδικό γάλα, δώστε γάλα πρώτης βρεφικής ηλικίας. Το τάισμα πρέπει να γίνεται κάθε 2-3 ώρες, με μπιμπερό και χωρίς πίεση.

• Ως μωρά δεν μπορούν να αδειάσουν μόνα την κύστη τους και η μητέρα τα βοηθά γλείφοντας την περιοχή. Τρίψτε ελαφρά την κοιλίτσα τους με χαρτομάντιλο ή βαμβάκι. Διαδικασία που πρέπει να γίνεται μετά από κάθε γεύμα.

• Προσφέρετε στα μικρά ήσυχο και ζεστό περιβάλλον και μην τα αφήνεται εκτεθειμένα στον ήλιο. Μία κούτα με πανιά και θερμοφόρα είναι αρκετά. Αν κλαίνε ένα λούτρινο κουκλάκι θα τα ηρεμήσει.

• Η αποπαρασίτωση δεν συστήνεται στα πολύ μικρά γατάκια. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρο για την εσωτερική και εξωτερική αποπαρασίτωση. Ελάχιστο σπρέι για την εξωτερική αποπαρασίτωση αρκεί για τους ψύλλους ενώ εσωτερική αποπαρασίτωση με μορφή πάστας καλό είναι να δίνεται σε γατάκια ηλικίας μεγαλύτερα των 3 εβδομάδων.

• Ο απογαλακτισμός γίνεται όταν φτάσουν τον πρώτο μήνα. Τότε μπορούν να μάθουν να τρώνε από μόνα τους. Ανακατέψτε το γάλα με λιωμένη κονσέρβα και αφήστε τα να γλείψουν σιγά σιγά κονσέρβα από πιατάκι.

πηγή:  sigmalive.com